Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Το μεγάλο ρεκόρ το Κόμπι


Ο Κόμπι πέρασε τον Τζόρνταν στη λίστα με τους μεγαλύτερους σκόρερ όλων των εποχών. Αυτό από μόνο του συνιστά μια ξεχωριστή στιγμή στην ιστορία του ΝΒΑ και του παγκόσμιου μπάσκετ. Ο ίδιος ο Τζόρνταν έδωσε συγχαρητήρια στον Κόμπι για το μεγάλο ρεκόρ. Η ανάρτηση του στο tweeter ήταν γεμάτη φιλοφρονήσεις και ευγένεια.  “ Δίνω συγχαρητήρια στον Κόμπι που έπιασε αυτόν τον στόχο. Είναι προφανώς ένας μεγάλος παίκτης με μεγάλο επαγγελματισμό και αντίστοιχα μεγάλο πάθος για το παιχνίδι του μπάσκετ. Απολαμβάνω να παρακολουθώ το παιχνίδι του να εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου και ανυπομονώ να δω τι θα καταφέρει στην συνέχεια. ”

Στην Αμερική, η πλειονότητα των δημοσιευμάτων στα σοβαρά μέσα περιελάμβανε διθυράμβους και αφιερώματα για την καριέρα του Κόμπι. Πολύ σωστά γιατί αυτός έσπασε το ρεκόρ, αυτόν γιορτάζουμε αυτές τις μέρες. Όλοι μας μπορούμε και να ωραιοποιούμε την ιστορία ή τους ανθρώπους όταν γιορτάζουν, έτσι γίνεται πάντα.


Όλα αυτά παντού εκτός από την Ελλάδα. Κάποιοι ηθελημένα, άλλοι ακούσια, έπεσαν στον πειρασμό να κάνουν συγκρίσεις του Κόμπι με τον Τζόρνταν. Δεν θα έβλαπτε να μας έλλειπαν όλα αυτά στη μέρα του Κόμπι. Λες και δεν ξέρουμε ότι ο άλλος είναι ένας και μοναδικός δεν χρειάζεται να το δείξουμε και αυτή τη μέρα. Κάποιοι άλλοι απαριθμούσαν τους .. άπειρους λόγους που ο Κόμπι είναι χειρότερος από τον Τζόρνταν. Η ευγένεια ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Ακόμα και  ο ίδιος ο Τζόρνταν έδειξε το μεγαλείο του υποκλινόμενος στον Κόμπι. Όσοι βγήκαν να μειώσουν τον Κόμπι χθες, την ημέρα της γιορτής του, εκτός από αντιδραστικοί που είναι, κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν και γραφικοί.

Και μην ξεχάσω, στο ένας εναντίον ενός, στο killer instinct, ήταν ανώτερος ο Κόμπι από τον Τζόρνταν. Και έβαλε κάποτε και 81 πόντους. Και είχε και πιο εκρηκτικό κάθετο επιτόπιο άλμα. Και είχε να ανταγωνιστεί στους Λέικερς έναν πληθωρικό Σακίλ. Ο Τζόρνταν βέβαια σε όλες τις άλλες κατηγορίες απείχε παρασάγγες αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία του Κόμπι και τα κατορθώματά του.

Πηγή εικόνας: http://sports.cbsimg.net/images/visual/whatshot/KobeJordan980Cover.jpg
 

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

NBA milestones: Σημεία ορόσημα


Η φετινή χρονιά αναμένεται από τις πιο σημαδιακές στην ιστορία του ΝΒΑ και ειδικά  σε ατομικό επίπεδο. Αν όλα πάνε καλά, την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου στο Σαν Αντόνιο, ο Κόμπι Μπράιαντ θα ξεπεράσει τον Τζόρνταν σαν τρίτος σκόρερ της λίγκας όλων των εποχών. Το πολύ-πολύ να το καταφέρει την Κυριακή, 14 του μήνα στη Μινεσότα. Λίγο αργότερα, στις 17 Δεκεμβρίου ο άλλος μεγάλος, ΛεΜπρόν Τζέιμς, αναμένεται να ξεπεράσει τον Τσάρλς Μπάρκλεϊ στην λίστα με τους μεγαλύτερους σκόρερ, πριν καν κλείσει τα 30 του χρόνια. Αργότερα, μέσα στην χρονιά θα ξεπεράσει τον Άιβερσον και λογικά τον Γιούιν, μπορεί και τον Ρέι Άλλεν αν εκείνος σταματήσει ή αγωνιστεί μόνο σε λίγα παιχνίδια φέτος.




Points Leaders
RK
PLAYER
PTS
1
Kareem Abdul-Jabbar
38,387
2
Karl Malone
36,928
3
Michael Jordan
32,292
4
KOBE BRYANT
32,194
5
Wilt Chamberlain
31,419
6
Shaquille O'Neal
28,596
7
Moses Malone
27,409
8
Elvin Hayes
27,313
9
DIRK NOWITZKI
27,138
10
Hakeem Olajuwon
26,946
11
Oscar Robertson
26,710
12
Dominique Wilkins
26,668
13
John Havlicek
26,395
14
KEVIN GARNETT
25,736
15
Alex English
25,613
16
Reggie Miller
25,279
17
PAUL PIERCE
25,245
18
Jerry West
25,192
19
TIM DUNCAN
25,128
20
Patrick Ewing
24,815
21
RAY ALLEN
24,505
22
Allen Iverson
24,368
23
Charles Barkley
23,757
24
LeBRON JAMES
23,569
25
Robert Parish
23,334

* Οι εν ενεργεία παίκτες με ΚΕΦΑΛΑΙΑ.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Κόμπι παίζει σε αυτούς τους Λέικερς του 2014-15, μόνο και μόνο για να ξεπεράσει τον Τζόρνταν. Επιπλέον, αν μείνει υγιής, μπορεί στα επόμενα χρόνια να πλησιάσει τον Κ.Μαλόουν και τον Τζαμπάρ στις θέσεις των δύο καλύτερων σκόρερ όλων των εποχών. Αν αγωνιστεί αυτή και άλλες δύο γεμάτες χρονιές χωρίς τραυματισμούς, ο Κόμπι θα προσθέσει άλλους 5000 πόντους (με 25 πόντους μέσο όρο), θα έχει ξεπεράσει τον Μαλόουν και θα βρίσκεται κοντά στον Καρίμ. Πολύ δύσκολο να έχει τρεις γεμάτες χρονιές με σχεδόν τον μέσο όρο καριέρας του (25,5 πόντοι) αλλά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

Όσο για τον ΛεΜπρόν, τα πράγματα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά. Έχει μεγαλύτερο μέσο όρο από τον Κόμπι (27,5 πόντους), έχει ξεκινήσει και αυτός από τα δεκαεννιά του στην κορυφαία λίγκα και δεν έχει ιστορικό τραυματισμών. Θα ξεπεράσει και αυτός τον Τζόρνταν αν όλα πάνε καλά και ακόμα, αν καταφέρει και βγάλει οκτώ σεζόν μαζί με την φετινή, χωρίς τραυματισμούς και κρατήσει σχεδόν τον μέσο όρο της καριέρας του (27 πόντοι) ίσως ξεπεράσει και τον μεγάλο Καρίμ στην θέση του μεγαλύτερου σκόρερ όλων των εποχών.



Ο άλλος μεγάλος, ‘εραστής’ των καλαθιών, που δεν βρίσκεται ακόμα τόσο ψηλά στη λίστα λόγω της μικρής του ηλικίας, Κέβιν Ντουράντ, έχει και αυτός τα φόντα να φτάσει ανάμεσα στους μεγαλύτερους σκόρερ όλων των εποχών, ίσως και πάνω από τον Τζάμπαρ. Να είμαστε καλά να απολαμβάνουμε αυτούς τους υπερπαίκτες στην αναρρίχησή τους στα ψηλότερα σκαλοπάτια της κορυφής.

Πηγή εικόνας: http://images.terezowens.com/wp-content/uploads/2013/03/kobe-LeBron.jpg

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Οι δηλώσεις και παρεμβάσεις του ΛεΜπρόν


Παρατηρούμε από την αρχή της σεζόν του ΝΒΑ τις δηλώσεις του ΛεΜπρόν Τζέιμς σε κάθε ευκαιρία. Εμείς βέβαια είμαστε οι πιο θερμοί υποστηρικτές του και έχουμε εκφράσει στο παρελθόν την άποψή μας πως ο Τζέιμς είναι ό,τι τελειότερο έχει βγει ποτέ σε μπασκετμπολίστα. Για μια στιγμή όμως, γιατί εδώ το κακό έχει παραγίνει. Μέχρι στιγμής η ομάδα του οι Καβαλίερς πηγαίνουν άσχημα και ο βασικός υπαίτιος για αυτό είναι ο ΛεΜπρόν με τις πληθωρικές δηλώσεις και παρεμβάσεις του και το δυσανάλογα φτωχό του παιχνίδι μέχρι τώρα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει αν θέλει η ομάδα και ο ηγέτης της να διεκδικήσουν τίτλους στο μέλλον. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

4 Νοεμβρίου
Ο Τζέιμς και ο Ίρβινγκ αντάλλαξαν κάποιες κουβέντες μετά την ήττα του Κλίβελαντ με 19 πόντους από το Πόρτλαντ, πράγμα που οδήγησε τον Ίρβινγκ να φύγει γρήγορα για τα αποδυτήρια χωρίς να μιλήσει στα media, όπως αναφέρουν πολλαπλές πηγές.
«Έχουμε πολλές κακές συνήθεις που έχουμε χτίσει τα τελευταία χρόνια», είπε μεταξύ άλλων ο ΛεΜπρόν αμέσως μετά. Παρεμπιπτόντως, οι Καβς είχαν στον συγκεκριμένο αγώνα μόλις 6 ασίστ.

6 Νοεμβρίου
Πριν το παιχνίδι με τη Γιούτα και την ήττα με 102-100, ο ΛεΜπρόν, παρακάμπτοντας τον προπονητή, δηλώνει: «Είναι μία καθημερινή διαδικασία, που θα είναι τόσο καλή ή κακή όσο εμείς θέλουμε να εξαρτάται από το πόσο επενδύουμε σε αυτή.»

18 Νοεμβρίου
Μετά την ήττα από το Ντένβερ εντός έδρας με 106-97 και το τέλος των τεσσάρων συνεχόμενων νικών τους, αναφέρει για τον αυξημένο χρόνο συμμετοχής των big 3: «Αυτό (δηλ. ο αυξημένος χρόνος τους) πρέπει να μειωθεί. Όσο για μένα, δεν θέλω να το κάνω αυτό όλη τη σεζόν», πρόσθεσε. Την προηγούμενη μέρα είχε παίξει 41 λεπτά με το Ντένβερ.


19 Νοεμβρίου
Στο αγώνα του Κλίβελαντ με το Σαν Αντόνιο, η κάμερα τον συνέλαβε ουκ ολίγες φορές να δίνει οδηγίες στα τάιμ άουτ στους συμπαίκτες του παρακάμπτοντας ή ακόμα και βάζοντας στη γωνία τον προπονητή του, κάτι που ξεσήκωσε τους κριτικούς εναντίον του ότι υποκαθιστά ανοικτά πλέον τον προπονητή του: http://bleacherreport.com/articles/2275582-david-blatt-would-love-if-lebron-james-let-him-do-his-job

23 Νοεμβρίου
«Είμαστε πολύ εύθραυστοι αυτή τη στιγμή» είπε ο Τζέιμς  μετά τον αγώνα στον οποίον είδε μια διαφορά 18 πόντων στο πρώτο τέταρτο να εξανεμίζεται και να γίνεται ήττα στο τέλος από το Τορόντο με 19 πόντους. «Λοιπόν είμαστε πολύ εύθραυστη ομάδα από την αρχή. Κάθε μικρή αντιξοότητα μας χτυπάει και το πληρώνουμε. Αυτό θα αλλάξει με την εμπειρία.»

24 Νοεμβρίου
«Κάναμε σερί τεσσάρων ηττών, βρωμάω (δηλ. έπαιξα χάλια)», και συνέχισε «δεν κάνω τη δουλειά μου»
μια μέρα αργότερα και με τους Καβς να έχουν το ρεκόρ τους στο 5-7.

Αγαπητέ ΛεΜπρόν,

Από την αρχή της σεζόν και ενώ την στιγμή της μεταγραφής σου έλεγες πως δεν θα υπάρχει άγχος, μιλάς πολύ, σε κάθε ευκαιρία και χωρίς να υπάρχει πάντα λόγος. Αυτό έχει δημιουργήσει μία πίεση στην ομάδα. Βασικά σε ενοχλεί το κάθε τι, ακόμα και τον προπονητή πήγες να υποκαταστήσεις. Προς το τέλος βέβαια το πήρες πάνω σου, δείχνοντας να αντιλαμβάνεσαι  ότι εσύ ήσουν η βασική αιτία της άσχημης πορείας της ομάδας. Λοιπόν, άφησε τον κόουτς να δουλέψει και τους παίκτες να δέσουν σαν ομάδα και τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Δείξε στην πράξη και τώρα πως είσαι αλτρουιστής και εκτός γηπέδων. Θυμήσου πως η παρόμοια στάση σου από το καλοκαίρι του 2011 (μετά το κάζο του Ντάλας) και μετά σε έκανε δύο φορές MVP της σεζόν, των τελικών και δις πρωταθλητή,

Οι μπασκετικοί φίλοι σου.

Πηγή εικόνας: www.nydailynews.com
-

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Η μετεξέλιξη ενός ρολίστα σε σταρ


Οι εμφανίσεις του Κώστα Παπανικολάου μέχρι στιγμής στο NBA έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Στον τελευταίο του αγώνα ήταν καταπληκτικός με 19 πόντους, 6 ριμπάουντ και 60% ευστοχία εντός παιδιάς. Στο Χιούστον, μία ομάδα πρωταγωνίστρια, έχει  6,1 πόντους, 4,3 ριμπάουντ και 2,9 ασίστ μέσο όρο σε 12 αγώνες με μέσο όρο 24 λεπτά συμμετοχής. Ο Παπανικολάου που είναι σήμερα ένας σούπερ ρολίστας, πάει να γίνει πρωταγωνιστής, αστέρι και μάλιστα στο ΝΒΑ. Μέχρι στιγμής ήταν το τυπικό δείγμα ενός Ελληνικού σούπερ ταλέντου που λογικά θα εξελισσόταν σε σούπερ ρολίστα και όχι αστέρι που μπορεί να πάρει μια ομάδα μόνος του από το χέρι και να την φτάσει στην κορυφή.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα παίκτη που πέρασε από όλα τα στάδια της αναπτυξιακής διαδικασίας της ομοσπονδίας, με χρυσά και αργυρά μετάλλια στις Εθνικές εφήβων και νέων συνεχώς από το 2007 έως και το 2010, καλύτερος νέος Έλληνας παίκτης του πρωταθλήματος το 2009 και η συνέχεια γνωστή: Πρωτάθλημα Ελλάδας και δύο Ευρωλίγκες με τον Ολυμπιακό (το 2012 ήταν πολυτιμότερος παίκτης του τελικού της Κωνσταντινούπολης), καλύτερος νέος παίκτης της Ευρωλίγκας τη σεζόν 2012-13. Η επόμενη χρονιά του στη Μπαρτσελόνα πέρσι ήταν ένα ακόμα σκαλοπάτι στην ανοδική του πορεία. Τα βήματά του είναι προσεκτικά και ένα-ένα προς την κορυφή.



Αυτά που κάνει φέτος από το ξεκίνημα στο Χιούστον δεν έχουν προηγούμενο. Μιλάμε για μία ομάδα που έχει ήδη τους πρωταγωνιστές της (Χάρντεν, Χάουαρντ) και που με ένα ρεκόρ 9-3 νικών-ηττών είναι από τις βασικές διεκδικήτριες του τίτλου. Όταν κανείς, μέσα στις τρεις πρώτες εβδομάδες της σεζόν, έχει περίπου τα ίδια  νούμερα που είχε στην Ευρωλίγκα, ο δρόμος είναι ανοιχτός προς την καθιέρωση, την κορυφή, είναι το break through του Έλληνα παίκτη.

Γιατί όμως ο Παπανικολάου εδώ και όχι άλλοι δικοί μας; Ο Αντετοκούνμπο είναι θαύμα της φύσης και δεν κατατάσσεται σε έναν απλά ταλαντούχο παίκτη, έχει καλύτερα και διαφορετικά ‘μπασκετικά’ γονίδια και είναι θέμα χρόνου να γίνει ο απόλυτος Έλληνας παίκτης σταρ. Ο Καλάθης και ο Κουφός έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει μπασκετικά στην Αμερική όπου οι παίκτες αναπτύσσονται διαφορετικά (καλύτερη τεχνική και βασικά του παιχνιδιού, αντίληψη της ‘μεγάλης εικόνας’ του μπάσκετ και περισσότερες ευκαιρίες να γίνουν ηγέτες από ό,τι στην Ελλάδα). Ο Παπανικολάου είναι πιο τυπικό παράδειγμα Ελληνικού ταλέντου από τους παραπάνω.

Ο σωματότυπος και τα τεχνικά χαρακτηριστικά και που έχει ο Κώστας είναι άριστα. Αριστερόχειρας, αλματερός, με ύψος 2,03-2,05, 102 κιλά, με βασικά, διείσδυση, άμυνα, πάσα, σουτ όλα πολύ καλά και διαρκώς βελτιωμένα, έχει όλα τα φόντα να διαπρέψει. Μπορεί να αγωνιστεί από το 2 έως το 4 άρα δεν τίθεται θέμα  μονοδιάστατου παίκτη. Τι χρειάζεται επομένως να βελτιώσει στο παιχνίδι του προς την κορυφή;
            - Ένας εναντίον ενός: Οι ατομικές πρωτοβουλίες είναι πολύτιμες σε συγκεκριμένες καταστάσεις του παιχνιδιού και ειδικά στο ΝΒΑ είναι απαραίτητες για να ξεχωρίσει κανείς από ένα παίκτη του μέσου όρου.
            - Χρόνοι συμμετοχής και διάρκεια: Προφανώς οι πρωταγωνιστές χρειάζεται να σταθεροποιήσουν τα λεπτά συμμετοχής τους και τα νούμερά τους σε κάποια υψηλότερα επίπεδα. Η διάρκεια απόδοσης πρέπει επίσης να συνδυάζεται με τα παραπάνω.
            - Clutch player: Δύσκολος στόχος, εδώ ο ΛεΜπρόν κατάφερε και έγινε clutch (έπαιρνε την τελευταία προσπάθεια με επιτυχία) τα τελευταία 3-4 χρόνια. Είναι όμως συστατικό στοιχείο αν κάποιος θέλει να γίνει ηγέτης.
Κι ακόμα, υπομονή και επιμονή στις σεζόν του στο ΝΒΑ. Εφόσον η πορεία του είναι έτσι ανοδική δεν θα ήταν το σοφότερο να επιστρέψει στην Ευρώπη να επαναπαυθεί σε ένα ακριβό συμβόλαιο. Ας κρατήσει τους στόχους του ζωντανούς. Ακόμα και αν χρειαστεί να αλλάξει ομάδα (που δεν το βλέπουμε), αρκεί να μην γυρίσει πίσω.


Στην Ελλάδα έχουμε μάθει τους παίκτες, όσο μπάσκετ και να ξέρουν, να είναι υπάκουοι στρατιώτες, εργαλεία των προπονητών και όχι ηγέτες, πρωταγωνιστές, καταλύτες που αλλάζουν το παιχνίδι μίας ομάδας και την καθοδηγούν. Αυτό είναι το τίμημα να έχεις τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη: χτίζουν ομάδες που δεν εξαρτώνται από συγκεκριμένους παίκτες, κάτι που λειτουργεί κυρίως ανασταλτικά σε αυτούς που έχουν ξεχωρίσει. Ο Κώστας Παπανικολάου πάει να το αλλάξει αυτό και μαζί όλη τη λογική ανάπτυξης του Ελλήνων μπασκετμπολιστών: από παιχνίδι των ρολιστών σε παιχνίδι των πρωταγωνιστών. Κάτι που δεν αναιρεί βέβαια τη φοβερή δουλειά των Ελλήνων προπονητών, απλά τη βελτιώνει προσφέροντας παράλληλα καλύτερο θέαμα για τον κόσμο που διψάει να βλέπει να παίζουν εκείνοι που υπερέχουν.

Η φωτογραφία με το Houston είναι από το:
http://www.beaumontenterprise.com/news/slideshow/Preseason-Game-1-Oct-7-at-Dallas-95122/photo-6978574.php
.

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Πώς θα γίνει το παιχνίδι πιο όμορφο και δημοφιλές στην Ελλάδα


Μετά από την επισήμανση και σύντομη ανάλυση των αιτιών που το μπάσκετ δεν έχει την δημοφιλία που του αξίζει στην Ελλάδα, θα προσπαθήσουμε παρουσιάσουμε και να αναλύσουμε πώς το παιχνίδι θα αγκαλιάσει περισσότερο κόσμο στη χώρας μας εκμεταλλευόμενο και τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα.


1. Οι παίκτες στο προσκήνιο
Είναι άλλωστε σύνθημα και διακήρυξη του ιστότοπου: “Με τους παίκτες πρωταγωνιστές και τους προπονητές απλά να τους διευκολύνουν τη ζωή, να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους.” Αυτοί αρέσουν, αυτοί αγωνίζονται στις τέσσερις γραμμές, αυτό κατάλαβαν και στο εξωτερικό και προχώρησαν το μπάσκετ ένα βήμα παραπέρα. Να έχουμε λιγότερα ζουμ στους κόουτς από τις κάμερες όπως έκαναν κάποτε με τους διαιτητές. Σημαντικοί οι προπονητές αλλά μετά από τους παίκτες.
 

2.  Μια πιο σφαιρική θεώρηση του τρόπου παιχνιδιού με έμφαση και στην επίθεση
Η επανακαθορισμός του παιχνιδιού και η διάδοση της ταυτότητας του παιχνιδιού του ελληνικού μπάσκετ στον κόσμο. Η τεχνική και φαντασία πρέπει να (ξανα)μπουν στο ρεπερτόριο των Ελλήνων παικτών και των ομάδων αν θέλουμε να τραβήξουμε νέους φίλους ή να ξαναφέρουμε πίσω τους παλιούς. Αυτή η συνεχής αναφορά στην άμυνα διώχνει φίλους και αδικεί το ίδιο το παιχνίδι μας που έχει πολύ περισσότερα πράγματα να παρουσιάσει.


3.  Η καλύτερη διαφήμιση του μπάσκετ
Η διαφήμιση του παιχνιδιού κυρίως στα συγκριτικά του πλεονεκτήματα σε σχέση πιο πολύ με το ποδόσφαιρο όπως είναι:
-   το πλήθος εναλλαγών και τα χορταστικά σκορ των αγώνων
-   η ταχύτητα και οι μεταβάσεις από την άμυνα στην επίθεση
-   οι συνεχείς μάχες στον αέρα
-   η καινοτομία του μπάσκετ που πρώτο έδωσε στοιχεία ακόμα και στο ποδόσφαιρο όπως το τρανζίσιον, η ασίστ, ο πλέη μέικερ





4. Η υποχρεωτική χρησιμοποίηση ελάχιστοι αριθμού Ελλήνων ή ξένων/κοινοτικών
Η λίγκα και η ομοσπονδία μετά από διάλογο με τις ομάδες και λαμβάνοντας υπόψη τις επιτυχημένες εφαρμογές του μέτρου σε άλλες χώρες πρέπει να θεσπίσουν άμεσα  το μέτρο της χρησιμοποίησης ελάχιστου αριθμού Ελλήνων παικτών και αντίστοιχα μέγιστου αριθμού ξένων ή κοινοτικών στις δωδεκάδες. Το μέτρο αυτό βέβαια δεν αρκεί από μόνο του αν οι ίδιοι οι νεαροί παίκτες προτιμούν το προσωρινό τους βόλεμα σε ένα συμβόλαιο μεγάλης ομάδας που όμως δεν τους εξελίσσει σαν παίκτες.

5. Η στενότερη συνεργασία με το ΝΒΑ για την προβολή του παιχνιδιού
Είναι χιλιοειπωμένο πως αυτό που ξεχωρίζει το μπάσκετ σαν μεγάλο παιχνίδι είναι κυρίως το ΝΒΑ των 21,5 εκατομμυρίων θεατών τη χρονιά μέσα στα γήπεδα. Με αυτούς χρειάζεται να χτιστεί μια συνεργασία κυρίως της λίγκας ως εξής:
-    αγώνες της pre-season του ΝΒΑ και της team USA στην Ελλάδα
-    περιοδείες των Ελληνικών ομάδων στις ΗΠΑ
-    events από κοινού με το ΝΒΑ
-    συμβουλές για καλύτερο μάρκετινγκ κλπ

6. Η αλλαγή τρόπου στην παραγωγική διαδικασία
Σήμερα η κατηγοριοποίηση των παικτών σε θέσεις γίνεται αποκλειστικά με τα σωματικά τους προσόντα με συνέπεια να χάνονται ταλέντα που δεν υπακούουν σε τέτοιους κανόνες. Απαγορεύεται ας πούμε να έχουμε πλέη μέικερ 1,88 ή τριάρι 1,97 παρόλο που οι δυνατότητές τους μπορούν να είναι πολύ μεγαλύτερες. Επιπλέον οι μικρές Εθνικές ομάδες χτίζονται με βάση το αποτέλεσμα στους αγώνες για να κάνει διαφήμιση η ομοσπονδία ενώ ο πρώτος στόχος θα έπρεπε να είναι το χτίσιμο παικτών και όχι οι προσωρινές νίκες. Όλα τα παραπάνω χρειάζεται να αλλάξουν άμεσα.

7. Κεντρική διαχείριση τηλεοπτικών δικαιωμάτων
Η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων των ομάδων είναι εκ των ων ουκ άνευ εφόσον η έλλειψη της οδήγησε τις μικρότερες ομάδες με γεωμετρική πρόοδο στην φτωχοποίησή τους. Δυστυχώς αυτό δεν είναι μόνο ελάττωμα του μπάσκετ γιατί και στο ποδόσφαιρο με την πριμοδότηση των δυνατών π.χ. στο Champions League, καταλήγουμε να βλέπουμε τους ίδιους και τους ίδιους. Ας δούμε το παράδειγμα των ΗΠΑ όπου και οι μικρότερες ομάδες έχουν τις οικονομικές δυνατότητες να ανταγωνιστούν τους μεγάλους.




 

8. Άμεσο διώξιμο της αλητείας από τα γήπεδα με την πραγματική απαγόρευση των οργανωμένων και αυστηρότατες ποινές
Πολύ δύσκολο να γίνει κάτι καλό εδώ ειδικά στους εγχώριους αγώνες αφού πολλές ομάδες χρειάζονται, όπως δηλώνουν, τον ‘υπέροχο’ κόσμο τους, άρα η απαγόρευση και οι ποινές δεν είναι εύκολοι στόχοι. Ένας έμμεσος τρόπος θα ήταν να δυναμώσουν οι καθαρά μπασκετικές ομάδες με πολύ και υγιή κόσμο πίσω τους (π.χ. Απόλλωνας Πάτρας, Περιστέρι) κι έτσι η ‘πλέμπα’ των γηπέδων θα βρίσκεται μακριά. Παρόλη την ιστορία των ποδοσφαιρικών κλαμπ και στο μπάσκετ, οι μη ποδοσφαιρικές ομάδες είναι που θα δώσουν τη λύση.

9. Η Εθνική ομάδα να δίνει αγώνες υποχρεωτικά και στην περιφέρεια
Η Ομοσπονδία χρειάζεται άμεσα να φτιάξει πλάνο για τους αγώνες της Εθνικής κάθε χρόνο σε σημαντικές μπασκετικές πόλεις. Ήδη έγινε ένα δειλό βήμα με κάποιους αγώνες το καλοκαίρι στο Ηράκλειο που όμως δεν είναι αρκετό:
- κάθε χρόνο η Εθνική χρειάζεται να δίνει αγώνες κυρίως στην περιφέρεια.
- η Πάτρα και η Θεσσαλονίκη να βρίσκονται πάντα μέσα στο καλεντάρι αυτών των αγώνων.
Το blog δεσμεύεται πως θα συντάξει επιστολή στην ομοσπονδία για το λόγο αυτό.

10. Θέσπιση κριτηρίων γηπέδων και οικονομικών μεγεθών για τις ομάδες
Ελάχιστη χωρητικότητα για κάθε γήπεδο να είναι οι τρεις χιλιάδες, όπως και να υπάρχει ελάχιστος μέσος όρος εισιτηρίων κάθε σεζόν. Προφανώς τα οικονομικά κριτήρια να είναι συγκεκριμένα (μετά από διάλογο και με τις ομάδες) και να εφαρμόζονται χωρίς εκπτώσεις ή χατιρικές συμμετοχές ομάδων. Ωστόσο, ο στόχος της ελάχιστης χωρητικότητας των γηπέδων είναι δύσκολος αφού ακόμα και στην Ευρωλίγκα δεν εφαρμόζεται πλήρως (π.χ. γήπεδα ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα).
.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Τί κάνει το παιχνίδι όχι τόσο δημοφιλές και ελκυστικό στην Ελλάδα


Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί στην Ελλάδα το μπάσκετ είναι καθηλωμένο σε τηλεθέαση και σε ενδιαφέρον γενικότερα σε σχέση με την παγκόσμια δυναμική που έχει σαν άθλημα (ειδικά στο ΝΒΑ); Και σε σχέση με τις τεράστιες επιτυχίες του εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια; Ας δούμε παρακάτω τις αιτίες που σχετίζονται με το ίδιο το μπάσκετ. Ας σημειώσουμε πως εδώ δεν θα αναφέρουμε κάποιους λόγους έξω από το μπάσκετ όπως είναι η πλύση εγκεφάλου του 'Πάμε στοίχημα' και η δικτατορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου στα αθλητικά πράγματα της χώρας και όχι μόνο.


1. Η θεοποίηση των προπονητών
Η ‘προπονητολαγνεία’ δεν μπορεί να σχετίζεται με την διαφήμιση του μπάσκετ. Τα νέα κυρίως παιδιά ταυτίζονται με τους πρωταγωνιστές του παρκέ, φοράνε τις φανέλες τους, προσπαθούν να μιμηθούν τις κινήσεις τους. Μόνο οι μεγαλύτεροι έχουν πρότυπο τους προπονητές, ίσως λόγω του ότι βρίσκονται πιο κοντά τους ηλικιακά. Οι προπονητές δεν είναι οι πρωταγωνιστές αλλά οι παίκτες σε κάθε περίπτωση.

2. Η προσκόλληση στην άμυνα που δεν έχει ξεπεραστεί πλήρως

Συμφωνούμε πως η άμυνα είναι σημαντική, είναι το 50% σε έναν αγώνα και σε βοηθάει να κερδίσεις τίτλους. Αλλά το να είμαστε μονοθεματικοί  με την άμυνα και πολλές φορές η απαξίωση της επίθεσης και των επιθετικών ότι δήθεν είναι μονοδιάστατοι και κακοί αμυντικοί, δεν προσφέρει κάτι σε νέους φίλους του παιχνιδιού όπως έκαναν παλαιότερα οι καλαθομηχανές και μαέστροι της μπάλας Γκάλης, Ντράζεν και Τζόρνταν που έφεραν εκατομμύρια νέους φίλους στο μπάσκετ.

3. Οι μεταδόσεις της τηλεόρασης και ειδικά της κρατικής τι-βι
Οι μεταδόσεις της κρατικής τι-βι, από τους πιο πολλούς σπίκερ, όχι μόνο δεν έχουν να δώσουν κάτι στον αγώνα, όχι μόνο είναι ενοχλητικός θόρυβος αλλά και πολύ συχνά διαστρεβλώνουν την εικόνα που έχουμε για το μπάσκετ. Υπερβολές όσο δεν πάει (π.χ. το μακρινό ριμπάουντ είναι το πολυτιμότερο πράγμα στο σύγχρονο μπάσκετ), αποτελούν τροχοπέδη για την υψηλότερη τηλεθέαση των αγώνων.





4. Η συγκέντρωση υπεραναλυτών γύρω από το παιχνίδι

Οι υπεραναλύσεις του στυλ: Τα hedge out, η αδύνατη πλευρά ή τι είδος ζώνης παίζει η ομάδα, υπερφορτώνουν τον απλό κόσμο και τον κουράζουν. Ας καταλάβουν ότι δεν απευθύνονται σε σεμινάριο προπονητικής και ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται να τα ακούσει αυτά. Αντίθετα δεν έχουμε ακούσει πιο απλά πράγματα όπως η διαφορά της σταυρωτής ντρίπλας την δεκαετία του 2000 από εκείνη του 80 και του 90, μια περιγραφή του floater ή μια πιο ουσιαστική ανάγνωση του παιχνιδιού.

5. Η μη καλή συνεργασία και προβολή του ΝΒΑ που δημιουργεί λανθασμένα πρότυπα
Ελάχιστοι στην Ελλάδα που επηρεάζουν τις γνώμες των πολλών θα σου μιλήσουν με θαυμασμό για το NBA. Θα σου πουν πως οι Αμερικάνοι έχουν κυρίως παραπάνω αθλητικά προσόντα και κάποιοι άλλοι πιο ακραίοι ότι η Σερβία είναι η πρώτη μπασκετική σχολή στον κόσμο. Προφανώς τα πρότυπα του μπάσκετ που δημιουργούνται δίνουν την εντύπωση ότι μιλάμε για ένα άλλο άθλημα, το οποίο ασφαλώς δεν έχει την ανάλογη δυναμική.

6. Η ελλιπής καλλιέργεια των fundamentals από τις μικρές ηλικίες
Γνωστό και χιλιοειπωμένο, πως οι Έλληνες παίκτες δεν αναπτύσσονται με βάση τα fundamentals, τα βασικά του παιχνιδιού (π.χ. ντρίπλα, πάσα, σουτ, ένας εναντίον ενός). Οι τεχνικές των νέων παικτών είναι μέτριες και όποιος τυχαίνει να έχει αξιόλογη τεχνική (π.χ. Παππάς του ΠΑΟ) συνήθως δεν εξελίσσεται στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μια πληθώρα ψηλών και δυνατών παιδιών χωρίς κατάρτιση στα βασικά, κάτι που δεν αρέσει στον κόσμο.

7. Το δίπολο και η έλλειψη ανταγωνισμού στο πρωτάθλημα
Η κυριαρχία Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού για πάνω από μία δεκαετία έχει εξασθενήσει το ενδιαφέρον του κόσμου που δεν βλέπει άλλες ομάδες να πρωταγωνιστούν. Και όχι μόνο αυτό, μα και οι διαφορές στις αναμετρήσεις μεταξύ των δύο και των υπολοίπων ολοένα και μεγαλώνουν. Ακόμα και οι εκφωνητές της τι-βι μιλούν από την αρχή της μετάδοσης για αγώνες-προπόνηση.




 

8. Οι χούλιγκαν που λυμαίνονται τα γήπεδά μας
Διαχρονική αιτία είναι το επίπεδο των φιλάθλων μας και ειδικά των μεγάλων ομάδων που αποτρέπει τον κόσμο από την παρακολούθηση του μπάσκετ. Το εντυπωσιακό είναι πως μερικοί αγώνες είναι μαθηματικά βέβαια ότι θα διακοπούν λόγω επεισοδίων, όλοι το γνωρίζουν εκ των προτέρων αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα.

9. Η Εθνική ομάδα που δίνει σπάνια αγώνες εκτός Αθήνας
Η Εθνική ομάδα εκτός από τις συμμετοχές της στις επίσημες διοργανώσεις της FIBA, πρέπει να έχει ως ρόλο την προβολή και διαφήμιση του μπάσκετ σε όλη την επικράτεια. Η Εθνική έχει να δώσει αγώνα ας πούμε στην μπασκετούπολη Πάτρα από  το Νοέμβριο του 2000(!). Την ίδια στιγμή σε άλλες χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία κλπ οι Εθνικές ομάδες προγραμματίζουν κάθε χρόνο αγώνες σε πολλές πόλεις.

10. Τα πολλά ακατάλληλα γήπεδα της ελίτ κατηγορίας
Είναι αδιανόητο να γίνονται αγώνες σε γήπεδα που ο τηλεθεατής βλέπει μπροστά του έναν τοίχο όπως ας πούμε στην Νέα Σμύρνη (μάλιστα αυτά τα γήπεδα εκθειάζονται ως ιστορικές έδρες). Το τηλεοπτικό προϊόν γίνεται ευτελές αλλά και η παρακολούθηση αγώνων μέσα σε τέτοια γήπεδα δεν είναι ό,τι το καλύτερο. Εδώ και τώρα χρειαζόμαστε κριτήρια και προδιαγραφές των γηπέδων (π.χ. μίνιμουμ χωρητικότητα και χαρακτηριστικά γηπέδων).


 

Στο επόμενο θα παρουσιάσουμε, ποια πράγματα χρειάζεται αντίστοιχα να γίνουν ή να αλλάξουν για να γίνει το παιχνίδι μας πιο ελκυστικό και δημοφιλές στην Ελλάδα.
.

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

Μπάσκετ στις μικρές ηλικίες


του Μιχάλη Καλαϊτζάκη (mike_coach35@yahoo.gr)
προπονητή Αναγέννησης Αρκαλοχωρίου Ηρακλείου Κρήτης, μέλους ΣΕΠΚ


Ένας μπαμπάς (ή μια μαμά) παίρνει τα μικρό παιδάκι από το χέρι και το πάει σε ένα γήπεδο μπάσκετ.  Στην αρχή υποστηρίζοντας ότι το κάνουν για να αθληθεί το παιδί και να καλλιεργήσει όσα τέλος πάντων καλλιεργούνται μέσα από ένα ομαδικό άθλημα. Στην πορεία όμως όλα αλλάζουν. Ξεχνάει τί έλεγε στην ΑΡΧΗ και ονειρεύεται το παιδί του/της στα παρκέ της Ευρωλίγκας να διαπρέπει! Μόλις άρχισε το μαρτύριο για το παιδί! 

Μετά από κάθε προπόνηση ή κάθε αγώνα η κριτική είναι αυστηρότατη: 
''Γιατί δεν έκοψες εκεί;'',  ''γιατί δεν σούταρες;'', ''γιατί σου κλέψανε τη μπάλα;''

Και το παιδάκι με σκυμμένο το κεφάλι από μέσα του μονολογεί:
''Γιατί να διαλέξω να ασχοληθώ με το μπάσκετ;  καλά δεν ήμουνα στην ησυχία μου;''





 

Όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα ξεφεύγουν και οι γονείς στρέφονται κατά παντός υπευθύνου με πρώτο και μεγαλύτερο υπεύθυνο αυτόν τον ''ΑΣΧΕΤΟ'' που κάθεται στον πάγκο και ''ΚΟΙΜΑΤΑΙ'' (ανεξάρτητα αν αυτός ο '' άσχετος'' κάνει με συνέπεια τη δουλειά του πολλά χρόνια). Σιγά-σιγά μέσα στο παραλήρημα του/της, παίρνει και σηκώνει από διαιτητές συμπαίκτες διοίκηση φιλάθλους μέχρι και το φύλακα του γηπέδου!!
 

ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΕΔΩ.

Μόλις σας περιέγραψα τί βιώνουν όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ και ιδιαίτερα με τις μικρές ηλικίες!

.

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Τα μυστικά πριν σουτάρεις τις ελεύθερες βολές


του Μιχάλη Καλαϊτζάκη (mike_coach35@yahoo.gr)
προπονητή Αναγέννησης Αρκαλοχωρίου Ηρακλείου Κρήτης, μέλους ΣΕΠΚ

Εδώ παρουσιάζουμε την σύντομη ανάλυση ενός ειδικού για τα μυστικά του μπασκετμπολίστα στην εκτέλεση ελευθέρων βολών. 

Δέκα πράγματα που πρέπει να ξέρεις πριν κάνεις μια ελεύθερη βολή:
1. Είναι το σημείο του αγώνα που μπορείς να βάλεις καλάθι χωρίς να έχεις παρενόχληση από αμυντικό.
2. Είσαι αντιμέτωπος με το άγχος την κούραση την πίεση της κερκίδας και για να τα ξεπεράσεις πρέπει να είσαι ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ.
3. Όλα τα παραπάνω είναι ίδια είτε παίζεις στον τελικό της Ευρωλίγκας είτε παίζεις σε ένα αγώνα παίδων ή εφήβων.
4. Σε κάθε βολή πρέπει να προετοιμάζεσαι κάνοντας κάθε φορά τις ίδιες κινήσεις! Ο κάθε παίκτης έχει την δική του ''ΡΟΥΤΙΝΑ''!
5. Είναι το κομμάτι της προπόνησης που οι παίκτες δεν δίνουν την απαραίτητη προσοχή, Ίσως το θεωρούν εύκολο. ΛΑΘΟΣ!



6. Για να είσαι εύστοχος στις βολές πρέπει να έχεις άριστη φυσική κατάσταση γιατί εκεί φτάνεις συνήθως από υπερπροσπάθεια και οι νευρομυική προσαρμογή είναι δύσκολη διαδικασία!
7. Στην ελεύθερη βολή είσαι ΜΟΝΟΣ σου! Άρα πρέπει να διαχειριστείς την κατάσταση με τις δικές σου δυνάμεις σωματικές και ψυχολογικές!
8. Σκέψου ότι από το καλάθι χωράνε να περάσουν δύο μπάλες ταυτόχρονα και μη σκέφτεσαι ότι η μπάλα ζυγίζει 800 κιλά!
9. Έχε τα μάτια σου μόνο στο στόχο και μη σκέφτεσαι τίποτα άλλο!
10. Μετά από 30 χρόνια μέσα στο γήπεδο μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα και σιγουριά ότι: ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΒΟΛΕΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ Ή ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!
Όλα τα παραπάνω τα έχω πει 1.000.000 φορές στην προπόνηση έκατσα και τα έγραψα γιατί το 6 στις 29 δεν χωνεύεται εύκολα!

Σημείωση: Συνέβη μετά την ήττα της ομάδας του Αρκαλοχωρίου και την παραπάνω επίδοσή τους στις ελεύθερες βολές.

Η φωτογραφία ειναι από το espn: http://a.espncdn.com/photo/2010/0425/bos_g_rayfoulshot_576.jpg
.

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Η επιστροφή του ΛεΜπρόν στους Καβαλίερς - Μέρος Δεύτερο


Στο πρώτο μέρος αναλύσαμε τα αίτια και τα αντίστοιχα οφέλη της επιστροφής. Υπάρχουν όμως μαζί κάποια ρίσκα όπως και πράγματα που δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Τα ρίσκα της επιστροφής

1.    Ο κόουτς Ντέιβιντ Μπλατ είναι άπειρος στη λίγκα. Είναι πενήντα πέντε ετών, επομένως χωρίς πολλά περιθώρια εξέλιξης και αποκτήθηκε από το Κλίβελαντ πριν αποφασίσει να επιστρέψει ο ΛεΜπρόν. Επιπλέον, αν σκεφτεί κανείς πως ο μεγάλος Μεσσίνα με τις πιο πολλές διακρίσεις περιορίσθηκε σε ρόλο βοηθού ή συμβούλου στους Λέικερς και τώρα στους Σπερς, καταλαβαίνει κανείς πως υπάρχει ρίσκο. Από την άλλη, ο Μπλατ έχει ανεβάσει την Εθνική Ρωσίας σε άλλο επίπεδο στο παγκόσμιο μπάσκετ και πρόσφατα έχτισε μία Μακάμπι από το πουθενά. Έχει γενικότερο ενδιαφέρον πάντως αυτό το εγχείρημα.


2.    Οι σταρ της νέας ομάδας δίπλα στον ΛεΜπρόν δεν έχουν εμπειρία play off. Όχι μόνο ο Λαβ και ο Ίρβινγκ αλλά και οι άλλοι νεαροί μελλοντικοί πρωταγωνιστές όπως ο Ουέιτερς και ο Τριστάν Τόμσον είναι άπειροι σε συμμετοχές σε αγώνες της post season. Η ομάδα προσπάθησε αυτό να το αντιπαρέλθει με την απόκτηση αξιόλογων βετεράνων πρώην πρωταθλητών, όπως κυρίως είναι ο Μίλλερ και ο Μάριον. Στον αντίποδα, οι έτεροι δύο των big 3 έχουν εμπειρία υψηλού ανταγωνισμού με την Εθνική των ΗΠΑ - ειδικά ο Ίρβινγκ φέτος σήκωσε την ομάδα στις πλάτες του.

3.    Οι επιδόσεις των Καβς στην άμυνα δεν είναι εγγυημένες. Το Κλίβελαντ  δεν φημιζόταν μέχρι τώρα για τις αμυντικές του επιδόσεις και ο Λαβ που ήρθε να προστεθεί δεν έχει την άμυνα σαν το πρώτο του όπλο. Επιπλέον ο ΛεΜπρόν δεν μπορεί να κάνει όλες τις δουλειές όπως τελευταία. Αν συμφωνήσουμε πως χρειάζεται ένα ελάχιστο αμυντικής λειτουργίας για την κατάκτηση πρωταθλημάτων, υπάρχει ένα ερωτηματικό εδώ. Το ενθαρρυντικό της υπόθεσης είναι πως αποκτήθηκαν καλοί αμυντικοί (π.χ. Μάριον) και η ομάδα στην preseason έχει δείξει καλά στοιχεία στη πίεση στο γήπεδο.

4.    Οι Καβς έχουν πρωταγωνιστές  επιρρεπείς σε τραυματισμούς. Τα ιατρικά ιστορικά του Ίρβινγκ, του Λαβ και του Βαρεχάο  έχουν αρκετούς τραυματισμούς στο παρελθόν κάτι που αποτελεί τροχοπέδη για την πληρότητα μίας ομάδας διεκδικήτριας του τίτλου. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί; Ο Λαβ  αρχικά έχει αποφύγει την καλοκαιρινή ‘ταλαιπωρία’ του World Cup και ο Ίρβινγκ με τον Βαρεχάο έχουν πρόσφατα επανέλθει γεροί μετά την αποχή τους. Η καλύτερη συντήρηση τους στη σεζόν μειώνει τις πιθανότητες για τραυματισμό. Μην ξεχνάμε κιόλας πως ο ΛεΜπρόν είναι σιδερένιος και πως οι μεγάλες ομάδες μπορούν, ακόμα και αν χάσουν ένα βασικό από τραυματισμό (αρκεί αυτός να μην είναι ο Τζέιμς).



Σημείωση:
Η χημεία της ομάδας δεν θεωρείται πρόβλημα, λόγω της γνωστής ομάδας για τον ΛεΜπρόν που δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής. Επίσης ο ηγέτης της ομάδας εδώ είναι ξεκάθαρος και ακόμα ο ίδιος έχει φέρει μαζί παίκτες που ήταν συμπαίκτης στο παρελθόν.


Μην είμαστε όμως και αχάριστοι

1.    Ο ΛεΜπρόν έγινε 100% καλύτερος παίκτης στα χρόνια του Μαϊάμι. Αν συγκρίνουμε τον ηγέτη πριν το 2009-10 και μετά το 2013-14 υπάρχει τεράστια διαφορά. Ηγέτης πια και στη τέταρτη περίοδο, clutch player, παιχνίδι και με πλάτη στο καλάθι, βελτίωση στην άμυνα, στην πάσα, στο σουτ, στην αποτελεσματικότητα, στις επιλογές στον κατάλληλο χρόνο, στις ηγετικές ικανότητες, στα πάντα. Η βοήθεια από τους συμπαίκτες του στους Χιτ σε αυτή την βελτίωση είναι κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Με εκείνους σαν συμπαίκτες έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του μέχρι στιγμής και αυτό δεν αλλάζει.

2.    Το θέαμα που παρουσίασε με την προηγούμενη του ομάδα ήταν μοναδικό. Είδαμε ασύλληπτες φάσεις μοναδικού μπασκετικού σχεδιασμού και εκτέλεσης. Οι quarterback πάσες από τον Ουέιντ αλλά και τον ίδιο τον Τζέιμς, τα αναρίθμητα  alley-oop, η εξαφάνιση της μπάλας στο transition και η άμυνα που έφερνε ασφυξία στον αντίπαλο, τί να πρωτοθυμηθεί κανείς; Μία φάση ήταν προσωπικά η κορυφαία όπου ο Μπρον, αφού κάνει το σόλο του, βουτάει να σώσει μια μπάλα και με τα δάκτυλα πασάρει στον Φλας που καρφώνει.

3.    Είδαμε κατορθώματα από τους Χιτ που δεν τα έχουμε δει σχεδόν ποτέ από ομάδα στα χρονικά:
-    Streak (σερί) 27 συνεχόμενων νικών. Μόνο οι Λέικερς το 1971-72 έχουν παραπάνω με τις 33 σερί τους νίκες, τι άλλο να πει κανείς; Για αυτό το κατόρθωμα όλοι θα μιλούν για πάντα, απλά γράφτηκε ιστορία.
-    Τέσσερις συνεχόμενους τελικούς που μόνο σε έναν δεν ήταν κοντά στον τίτλο. Αν εξαιρέσουμε το ανίκητο φετινό (περσινό) Σαν Αντόνιο, ακόμα και το Ντάλας το 2011 ήταν υπόθεση που μόνο του το Μαϊάμι έχασε. Θα μπορούσαν δηλαδή τρεις τίτλους.

4.    Στο Μαϊάμι ο ΛεΜπρόν ωρίμασε και έγινε πιο αγαπητός και σαν χαρακτήρας. Είναι αλήθεια πως ο άκομψος τρόπος που πάρθηκε η απόφαση της μετακίνησής του το 2010, οι δηλώσεις με αναφορές στο εαυτό του δεν είχαν χτίσει και το πρότυπο αλτρουισμού και ταπεινότητας. Στην πορεία όμως και ειδικά μετά το στραπάτσο του 2011, η αγάπη του προς το παιχνίδι, η ανιδιοτέλεια (unselfishness) που έβγαζε μέσα στο παρκέ τον βελτίωσαν και σαν χαρακτήρα με αποτέλεσμα να λατρευτεί από ακόμα περισσότερους.




 
Με λίγα λόγια

Πολλοί λένε πως ο ΛεΜπρόν πήγε στο Μαϊάμι για να κερδίσει τίτλους μαζί με άλλους δύο ηγέτες. Καμία σχέση. Ο ΛεΜπρόν πήγε στο Μαϊάμι έγινε ηγέτης, κέρδισε τίτλους, κάνοντας super stars να φαίνονται κανονικοί παίκτες. Ποιός το έχει κάνει αυτό; Η μόνη μαύρη κηλίδα είναι ο τρόπος που έφυγε από το Κλίβελαντ και ότι δεν πήρε τίτλους με αυτό. Και έρχεται τώρα να επιστρέψει για να τακτοποιήσει αυτή την υπόθεση. Αν κερδίσει έστω και ένα τίτλο, θα είναι η πιο δραματική ιστορία όλων των εποχών και το καλύτερο happy end που γράφτηκε ποτέ. Ο ΛεΜπρόν είναι μια ιδιοφυία και εμείς τυχεροί που τον απολαμβάνουμε.
.

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Η επιστροφή του ΛεΜπρόν στους Καβαλίερς - Μέρος Πρώτο


Η επιστροφή ενός από τους  μεγαλύτερους παίκτες του ΝΒΑ όλων των εποχών στους Κλίβεναντ Καβαλίερς δημιούργησε κύμα ενθουσιασμού και σχεδόν αποκατέστησε τις σχέσεις του ακόμα και με εκείνους που τον είχαν κατηγορήσει για την απόφαση της αντίθετης πορείας του τέσσερα χρόνια πριν. Ποιοι είναι όμως οι λόγοι και τα οφέλη της επιστροφής αυτής; Ποια τα ρίσκα καθώς και, για να μην είμαστε αγνώμονες, αυτά που κέρδισε στα χρόνια πριν επιστρέψει; Ας τα δούμε παρακάτω:





Οι λόγοι της επιστροφής

1.    Η μικρή ενίσχυση του Μαϊάμι και όχι μόνο την τελευταία χρονιά. Η απουσία σέντερ πριν ένα χρόνο ήταν αξιοσημείωτη και το project Όντεν άκρως αποτυχημένο. Ταυτόχρονα, η ομάδα συνέχισε να παίζει το small ball basket χωρίς βοήθεια από play makers και σουτέρ. Μετά τη φυγή λόγω αμνηστίας του Μίλλερ και την πτώση της απόδοσης του Μπατίερ δεν υπήρχαν οι εναλλακτικές λύσεις ούτε οι κινήσεις μέσα στην σεζόν. Ταυτόχρονα οι δύο κύριοι point guards ήταν απογοητευτικοί σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού.

2.    Η ραγδαία πτώση λόγω τραυματισμών του άλλοτε σταρ Ουέιντ που σήμανε ουσιαστικά και το κλείσιμο του κύκλου αυτής της ομάδας τουλάχιστον σαν διεκδικήτριας του τίτλου. Σπάνιο, πρωταθλήτρια ομάδα στο παρελθόν να μην είχε τον δεύτερο πρωταγωνιστή της: ο Τζόρνταν είχε τον Πίππεν, ο Σακίλ τον Κόμπι, ο Ντάνκαν τον Πάρκερ ή τον Τζινόμπιλι, ο Ουέιντ τον Σακίλ, ο Τζαμπάρ ήταν ίσος με τον Μάτζικ. Μετά την κατά το ήμισυ απόσυρση του Ουέιντ πέρσι στην κανονική περίοδο, ο ΛεΜπρόν ήταν μόνος του μιας και ο Μπος δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί σαν δεύτερο βιολί.

3.    Η συγκυρία της εξαιρετικής φόρμας του Σαν Αντόνιο. Παρόλο που το Μαϊάμι πήρε το μάθημα του από πέρσι και ξεπέρασε τον σκόπελο της Ιντιάνα στα τελικά της Ανατολής - αν και η κατάρρευση των αντιπάλων στο τέλος της σεζόν ίσως μπέρδεψε για την δυναμικότητα των Χιτ, το περσινό Σαν Αντόνιο δεν παιζόταν από κανένα. Οι Χιτ ήταν αδύνατο να κάνουν το three peat σταματώντας το φορμάρισμα των Σπερς και θα έχαναν εύκολα ή δύσκολα. Άρα ίσως οι λόγοι εδώ της φυγής του Βασιλιά να βρίσκονται και κάπου αλλού.

4.    Το θέλγητρο του Κλίβελαντ με τα κορυφαία pick και το λαμπρό μέλλον. Κάιρι Ίρβινγκ, Άντονι Μπέννεττ και τώρα Άντριου Ουίγγινς, τρία νούμερο ένα του draft σε τέσσερα χρόνια, καθώς και τα ταλέντα όπως Ουέιτερς και Τριστάν Τόμσον αρκούν για να γίνει μία ομάδα γρήγορα πρωταγωνίστρια. Στην πορεία η προοπτική απόκτησης άλλων σταρ στην θέση κάποιων σπουδαίων νεαρών ενίσχυσε την ορθότητα της απόφασης του Βασιλιά. Με το Λαβ στο ρόστερ οι Καβς είναι πλέον μία πλήρης ομάδα, διεκδικήτρια του τίτλου.

5.    Οι ανοιχτοί λογαριασμοί από το 2010 και η εξιλέωση. Πολλά λέχθηκαν και γράφτηκαν μετά την Decision I του ΛεΜπρόν: ο Τζέιμς έφυγε γιατί δεν είχε το θάρρος να παραμείνει να προσπαθήσει για τον τίτλο στους Καβς, προτίμησε την σιγουριά του να παίξει δίπλα σε σταρ, πρόδωσε την ομάδα και ανακοίνωσε την απόφασή του σε εθνικό δίκτυο, ενώ ταυτόχρονα οι συγκρίσεις με τον Τζόρνταν ήταν αναπόφευκτες και άλλα. Η επιστροφή στο σπίτι του είναι μία προσπάθεια να τα σβήσει όλα αυτά.






Τα οφέλη της επιστροφής

1.    Η επιστροφή στο σπίτι του. Η επάνοδος εκεί που ξεκίνησε στο σχολείο και έπαιξε στη μεγάλη λίγκα, εκεί που είναι οι παιδικοί του φίλοι και αγαπήθηκε είναι συναρπαστική. Και αφού του συγχωρέθηκε η φυγή του πριν τέσσερα χρόνια, αυτή η συγκυρία πλέον είναι μία ευκαιρία να συνεχίσει την πορεία από εκεί που άρχισε για να χτίσει μία ομάδα τίτλων. Η ιστορία είναι πολύ καλή κι όμως είναι αληθινή. Ήδη το παγκόσμιο ενδιαφέρον και η αγωνία των φίλων της πορτοκαλιάς για την εκκίνηση της σεζόν έχουν φτάσει στα ύψη.

2.    Μικρότερη πίεση για πρωταθλήματα από αυτή που δημιουργήθηκε το 2010. Η πίεση για τίτλους στο Μαϊάμι ήταν αφόρητη και κυρίως στον ίδιο τον ΛεΜπρόν που βέβαια ευθύνεται και ο ίδιος που την δημιούργησε με τις εξαγγελίες του στην πρώτη παρουσίαση των big 3. Πλέον στους Καβς, τουλάχιστον για του χρόνου δεν υπάρχει η λαϊκή απαίτηση για τίτλους ακόμα και μετά την απόκτηση του Λαβ και των άλλων βετεράνων πολυτελείας. Είναι κοινό μυστικό ότι το Κλίβελαντ είναι στα 2-3 πρώτα φαβορί αλλά τόσο άγχος δεν υπάρχει.

3.    Τα μεγάλα ταλέντα σε όλες τις θέσεις που εγγυώνται το μέλλον της ομάδας. Παρόλη την ανταλλαγή του Ουίγγινς και του Μπέννεττ, το Κλίβελαντ
είναι ομάδα γεμάτη ταλέντο. Ακόμα και ο Λαβ είναι μόλις 26 χρονών ενώ η πλειοψηφία των νεαρών είναι γεννηθέντες μετά το 1990-91. Τι καλύτερη περίπτωση ομάδας για τον ΛεΜπρόν να περιτριγυρίζεται από νεαρούς κάτι που θα του αυξήσει τις ομαδικές επιτυχίες ακόμα και το προσδόκιμο της αθλητικής επαγγελματικής του ζωής;

4.    Μία νέα ομάδα, άμεσα διεκδικήτρια του τίτλου. Έστω και αν δεν είναι το απόλυτο φαβορί για του χρόνου, οι Καβς θα είναι διεκδικητές του πρωταθλήματος σε ένα βάθος χρόνου μεγαλύτερο από εκείνο που θα είχαν οι Χιτ ακόμα και με τον ΛεΜπρόν στις τάξεις τους. Ο μεγάλος ηγέτης δεν σκέφτηκε τυχαία να επιστρέψει μόνο με το συναίσθημα αλλά είχε κατά νου και τις προοπτικές της καινούργιας ομάδας.

5.    Νέα ομάδα, σημαίνει νέα πρόσωπα και νέοι στόχοι. Για τον ίδιο τον Βασιλιά μία μετακίνηση που έγινε με τη θέλησή του σημαίνει μία νέα επανεκκίνηση για το ενδιαφέρον του κόσμου, ένα εφαλτήριο νέων διαδρομών και στόχων για τον πρωταγωνιστή μας και τους συμπαίκτες του και μία προσπάθεια διαρκούς προσωπικής βελτίωσης προς τέρψιν όλων των φίλων του μπάσκετ.

6.    Ο Τζέιμς δεν χρειάζεται να κάνει όλες τις δουλειές.  Η νέα ομάδα σε σύγκριση με αυτή που παρουσίασε το Μαϊάμι τα τελευταία χρόνια είναι πιο πλήρης και σε όλες τις θέσεις. Τέτοια μηχανή ριμπάουντ και αξιοπιστίας όπως ο Λαβ ή play maker μαέστρος σαν τον Ίρβινγκ δεν υπήρχαν πριν και αυτό αρκεί να κάνει από μόνο του τη διαφορά. Ακόμα και το βάθος της νέας ομάδας είναι μεγαλύτερο σε όλες τις θέσεις.


Οι φωτογραφίες είναι από:
1. Sports Illustrated: http://www.si.com
2. http://a.espncdn.com/photo/2012/0621/nba_lbjgallery_04.jpg

Η συνέχεια σε λίγες μέρες.
.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Έκλεισε ή άνοιξε η ψαλίδα; (μεταξύ του ΝΒΑ και του υπόλοιπου κόσμου)


Τέσσερα χρόνια μετά τη ντροπιαστική ήττα των τότε πρωταθλητών Λέικερς από τη Μπαρτσελόνα ήρθε μία ακόμα μεγαλύτερη ντροπή με την ήττα του Σαν Αντόνιο από την Άλμπα Βερολίνου (!). Μπράβο στους Γερμανούς, δεν λέμε, αλλά ο Μάτζικ, ο Μπέρντ και ο Τζόρνταν δεν είχαν χάσει ποτέ σε τέτοιους αγώνες κύριε fundamental μου και κύριε Πόποβιτς.  Μία μικρή μαύρη κηλίδα για το ΝΒΑ.

Και θα πει κάποιος, πώς είναι δυνατόν αφού τους σκόρπισαν όλους πριν λίγες βδομάδες (30 Αυγούστου - 14 Σεπτεμβρίου) οι Αμερικανοί στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας;  Είναι προφανές πως αν δεν κατέβεις να παίξεις σοβαρά, δεν νικάς ούτε τους απλά καλούς, όπως και αν λέγεσαι.


 

Τελικά έκλεισε η ψαλίδα μεταξύ ΝΒΑ και υπόλοιπου κόσμου ή ο χθεσινός αγώνας ήταν μία μαγική εικόνα; Η απάντησή μας παρουσιάζεται παρακάτω ως εξής:

1. Έκλεισε η ψαλίδα με την έννοια ότι οι ομάδες του ΝΒΑ χρειάζεται συχνά να αποδώσουν ένα μεγάλο ποσοστό των δυνατοτήτων τους για να κερδίσουν έναν αγώνα, άσχετα με τον αντίπαλο.
2. Αν συγκρίνουμε βέβαια την ελίτ των καλύτερων και πιο φορμαρισμένων παικτών των ΗΠΑ, ακόμα και της δεύτερης ή τρίτης ομάδας τους, η ψαλίδα δεν έκλεισε αλλά άνοιξε.
3. Αν υπολογίσουμε πως κάποτε οι ομάδες του ΝΒΑ κέρδιζαν άνετα, όποτε και όπου ήθελαν τις καλύτερες ομάδες του υπόλοιπου κόσμου και πως αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα, η ψαλίδα έχει κλείσει.
4. Από την άποψη της διάρκειας σε ένα τουρνουά ή μίας σειράς συνεχόμενων αγώνων σε μία σεζόν, η διαφορά έχει μεγαλώσει.
5. Αν αναλογιστούμε πως αρκετοί Ευρωπαίοι και άλλοι εκτός των ΗΠΑ παίκτες είναι πρωταγωνιστές στο ΝΒΑ, η ψαλίδα έχει κλείσει.
6. Αν κανείς διαπιστώσει πως οι περισσότερες Εθνικές ομάδες έχουν 'βαφτίσει' δικούς τους, καθαρούς Αμερικανούς (π.χ. Blatche, McCalebb)  για να ενισχυθούν, το κενό έχει μεγαλώσει.




 
7. Αν δει κάποιος τα πολλά γεμάτα γήπεδα στην Ευρώπη με πάνω από δέκα χιλιάδες κόσμο, οι διαφορές έχουν μικρύνει.
8. Αν σκεφτεί κανείς τα τηλεοπτικά συμβόλαια του ΝΒΑ και τα συγκρίνει με τα Ευρωπαϊκά ή άλλα, το κενό έχει αυξηθεί.
9. Αν δει κανείς την εξέλιξη του παιχνιδιού και ποιος δίνει τις κατευθύνσεις, η ψαλίδα έχει ανοίξει. Άλλωστε εδώ σχεδόν δεν υπάρχει και άλλος που να εξελίσσει το παιχνίδι εκτός της Αμερικής.
10. Από την άποψη της ατομικής τεχνικής κατάρτισης, οι ΗΠΑ είναι αρκετά μπροστά, άρα η ψαλίδα έχει ανοίξει.
11. Στο θέμα της ομαδικής τακτικής και στρατηγικής, ο υπόλοιπος κόσμος και ειδικά η Ευρώπη έχει βελτιωθεί ραγδαία. Επομένως η ψαλίδα έχει κλείσει παρόλο που το παιχνίδι δεν πηγαίνει προς τα εκεί.

Συμπέρασμα: Είναι σχετικό το να αποφανθεί κανείς. Οι ισορροπίες στο επίπεδο της ελίτ του παιχνιδιού είναι τέτοιες που τίποτα δεν είναι δεδομένο, χρειάζεται να σεβαστείς τον κάθε αντίπαλο και να κοπιάσεις για να νικήσεις. Όμως συνολικότερα οι διαφορές του Αμερικανικού επαγγελματικού μπάσκετ με τον υπόλοιπο κόσμο είναι ακόμα μεγάλες. Μικρότερες μεν από την δεκαετία του 80 και του 90 αλλά από το 2010 και μετά η διαφορά έχει αρχίσει πάλι να αυξάνεται.

ΥΓ: Αυτά τα τουρνουά οι Αμερικανοί προσπαθούν να υποβαθμίσουν κοιτάζοντας όπως λένε την διάδοση του παιχνιδιού. Τέτοιες ήττες όμως πιστεύουμε πως είναι χτύπημα στο πρεστίζ και την ανωτερότητα του ΝΒΑ. Ειδικά όταν κατεβαίνει στο γήπεδο η φετινή πρωταθλήτρια.

Η φωτογραφία της Άλμπα είναι από το επίσημο site της ομάδας: www.albaberlin.de

.

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Που πάει (και πού θα θέλαμε να πάει) το μπάσκετ

 
Μετά τη λήξη του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλου της Ισπανίας (FIBA Basketball World Cup) και την άνετη επικράτηση των Αμερικανών, κάποιοι θα αναρωτιούνται προς τα πού πάει το μπάσκετ, ποιο θα είναι το νέο στυλ παιχνιδιού την προσεχή δεκαετία; Αρχικά ας ξεκαθαρίσουμε πως τις εξελίξεις του παιχνιδιού τις δίνουν στο μεγαλύτερο βαθμό οι Ηνωμένες Πολιτείες, εφόσον, εκτός των άλλων είναι πολύ μπροστά στην δημοφιλία του σπορ έχοντας αλλάξει την παγκόσμια αντίληψη για το παιχνίδι. Μία ομάδα δεν θα παίζει πλέον και για τον κόσμο αλλά πρώτα για τον κόσμο και μετά για όλα τα άλλα. Αλλά και στο τεχνικό κομμάτι οι ΗΠΑ είναι αυτές που σχεδόν μόνες τους πάνε το παιχνίδι ένα βήμα παραπέρα σε ατομικό επίπεδο αλλά και σε εκείνο της τακτικής. Να ποιες θα είναι οι βασικές κατευθύνσεις του παιχνιδιού στα επόμενα χρόνια που θα ακολουθηθούν ή που θα θέλαμε να ακολουθηθούν:

 

1. Fundamentals (τα βασικά) του παιχνιδιού  

Στους ολοκληρωμένους  παίκτες στο υψηλό επίπεδο, είναι απαραίτητα τα βασικά στοιχεία του παιχνιδιού να είναι αναπτυγμένα, τα λεγόμενα  fundamentals. Η  ντρίπλα, η πάσα, το σουτ, το σκριν, η προσποίηση, το footwork, το κόψιμο, η ατομική άμυνα, το μπλοκ άουτ και το παιχνίδι ένας-εναντίον-ενός είναι από τα στοιχεία, χωρίς την γνώση και εφαρμογή των οποίων απλά δεν θα έχεις θέση στο ανταγωνιστικό παιχνίδι. Δεν υπονοούμε ότι πρέπει όλοι να γίνουν μεγάλοι σουτέρ ή δημιουργοί αλλά χρειάζεται εδώ ένα minimum κατάρτισης.


2. Ταχύτητα, περισσότερα transition

Η είδηση της μείωσης του ανανεωμένου χρόνου επίθεσης μετά το επιθετικό ριμπάουντ στα 14 δευτερόλεπτα καθιστά πλέον το μπάσκετ, καθαρά παιχνίδι ταχύτητας. Οι ομάδες χρειάζεται να εφαρμόζουν πιο απλά και γρήγορα σχέδια ανάπτυξης για να ανταπεξέλθουν. Επιπλέον, όπως είδαμε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο, τα αθλητικά προσόντα των παικτών δίνουν ένα πιο γρήγορο τέμπο στο παιχνίδι και η γρήγορη μετάβαση (transition) από την άμυνα στην επίθεση και το αντίστροφο είναι ολοένα και πιο συχνή. Προφανώς στο transition αυξάνονται και τα ποσοστά ευστοχίας  – αρκεί να συνοδεύονται από καλύτερη γνώση των βασικών (fundamentals) για να αποφεύγονται τα λάθη. 

 
3. Λιγότερη παρέμβαση των προπονητών μέσα στο παιχνίδι

Το κοουτσάρισμα θα συνεχίσει να είναι σημαντικό, τα σωστά τάιμ άουτ θα μπορούν να επηρεάσουν έναν αγώνα και ο ρόλος του προπονητή θα είναι πολύτιμος. Όμως θα θέλαμε λιγότερη παρέμβαση των προπονητών με λεπτομερή σχέδια μέσα στο παιχνίδι, οι οποίοι θα δίνουν τις γενικές κατευθύνσεις αλλά για παράδειγμα το πώς θα παιχτεί ένα pick and roll defense δεν χρειάζεται να αναλυθεί άλλο στο τάιμ άουτ. Οι φτασμένοι παίκτες γνωρίζουν και δεν βλέπουμε να προσθέτει αξία η τόση λεπτομέρεια. Αντίθετα η ψυχολογία και οι γενικές κατευθύνσεις είναι τα πιο σημαντικά. Επιπλέον, υπάρχουν οι τεχνικοί βοηθοί αν χρειαστούν λεπτομέρειες. Σημείωση: Αυτό δεν θα ισχύει στα παιδικά, εφηβικά πρωταθλήματα και σε κολεγιακούς αγώνες (π.χ. NCAA), όπου οι παίκτες δεν είναι ολοκληρωμένοι.
 
4. Ίση αξία της άμυνας με την επίθεση 

Η υπερβολική προσκόλληση στην άμυνα έδιωξε το κόσμο από τα γήπεδα δύο δεκαετίες πριν (π.χ. Λιμόζ το 1993, Γιουγκοσλαβία και τελικός Ευρωμπάσκετ το 1997 σε μισοάδειες κερκίδες, τελικός Ευρωλίγκας Μπολόνια - ΑΕΚ το 1998 σε μισοάδειο γήπεδο). Οι επιθετικοί παίκτες θεωρούνταν μη απαραίτητοι κι επιπλέον τους κολλούσαν το ελάττωμα του κακού αμυντικού. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και βαδίζουν προς την φυσιολογική κατεύθυνση.  Ένας παίκτης επιπέδου χρειάζεται να είναι καλός το ίδιο σε άμυνα και επίθεση, το ίδιο και μία ομάδα επειδή άμυνα και επίθεση καταλαμβάνουν το μισό της συμμετοχής στο παιχνίδι η καθεμία. Οι καλύτεροι παίκτες του ΝΒΑ σήμερα (ΛεΜπρόν, Ντουράντ) ή της Ευρώπης (Διαμαντίδης, Σπανούλης) είναι καλοί στην άμυνα στα ίδιο επίπεδο με την επίθεσή τους.




5. Ενιαίοι κανονισμοί παντού 

Για να μιλάμε για ένα ενιαίο παιχνίδι χρειάζονται και ενιαίες διαστάσεις γηπέδων και κανονισμοί. Οι κανονισμοί της FIBA συγκλίνουν προς εκείνους του ΝΒΑ αλλά απέχουν ακόμα πολύ. Ούτε καν ο χρόνος του παιχνιδιού δεν είναι ο ίδιος. Το μοντέλο του ΝΒΑ θα ακολουθηθεί, αργά ή γρήγορα,  γιατί είναι το πιο επιτυχημένο αγωνιστικά και εμπορικά. 48 λεπτά αγώνα, τρίποντο στα 7,25 και αλλαγές σε βασικούς κανονισμούς όπως το χτύπημα της μπάλας όταν αναπηδά στο στεφάνι (που πρέπει να απαγορευτεί και στη FIBA αφού είναι άδικο για το παιχνίδι) ή το continuation (συνέχιση) της προσπάθειας μετά από φάουλ στον επιθετικό. Αφήνουμε μία πιθανότητα για παιχνίδια στα 40 λεπτά ή άλλες διαστάσεις για τις κατηγορίες παίδων, εφήβων ή κολεγίων (π.χ. NCAA).


6. Η δύναμη υποσκελίζεται από την ταχύτητα και τα άλλα αθλητικά προσόντα

Η δύναμη σχετικοποιείται και υποσκελίζεται από την ταχύτητα και τα άλλα αθλητικά προσόντα. Η εγκατάλειψη του τραπεζίου στην ρακέτα της FIBA, η νέα χάραξη του τρίποντου στα 6,75 σχετικά πρόσφατα (1η Οκτωβρίου 2010) ή η μείωση του χρόνου επίθεσης καθιστούν τους, πάλαι ποτέ, ‘δεινόσαυρους’ του μπάσκετ περίπου να μην έχουν θέση στο παιχνίδι. Η δύναμη δεν θα έχει τόση αξία όσο η ταχύτητα, η εκρηκτικότητα ή το καλό άλμα. Με άλλα λόγια, μόνη της η δύναμη δεν έχει παρά λίγη αξία αν δεν συνοδεύεται από τα αλλά αθλητικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού. Ακόμα και το ύψος του παίκτη δεν θα είναι ο μόνος παράγοντας προσόντων αλλά θα συνδυάζεται και με άλλα σωματομετρικά στοιχεία όπως το άνοιγμα χεριών, πόσο ψηλά φτάνει το χέρι του ή το νούμερο παπουτσιού του.

Η εικόνα με τον DeRozan είναι από το site της FIBA: http://www.fiba.com/basketballworldcup/2014
.
.

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Δέκα μύθοι ή φαντασιώσεις που ακούσαμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας



Μετά και από την λήξη του παγκοσμίου πρωταθλήματος της Ισπανίας είναι καλό να αναλύσουμε σύντομα κάποιες εκφράσεις ή απόψεις που στην πραγματικότητα συνέβη εντελώς το αντίθετο.

  1. Στα μπάσκετ δεν γίνονται εκπλήξεις. Και μόνο η νίκη της Γαλλίας στον προημιτελικό αρκεί για το αντίθετο. Επίσης και κάποιες νίκες όπως της Σενεγάλης στην φάση των ομίλων δεν τις περίμεναν πολλοί. Ακόμα και η πορεία της Σερβίας με βάση παγκόσμιο το ranking της ήταν έκπληξη - ευχάριστη βέβαια. Και για την Εθνική μας ποιος περίμενε ότι μετά από πρόσκληση θα έφτανε το πέντε στα πέντε στην πρώτη φάση;

  2. Στην Ισπανία είδαμε το μπάσκετ αποθέωση του προπονητή. Καμία σχέση γιατί ας πούμε ότι ΗΠΑ είχαν παίκτες που αυτοσχεδίαζαν ή έπαιζαν έξω από τυποποιήσεις,και  ο Μπατούμ πήρε από το χέρι τη Γαλλία να την φτάσει τρίτη. Οι λατινοαμερικανικές ομάδες παίζουν πάντα με παίκτες πρωταγωνιστές και πέρα από το ‘πινακάκι’. Έκαναν καλή δουλειά οι προπονητές (π.χ. Τζόρτζεβιτς, Κολέ) αλλά δεν έβαλαν την σφραγίδα τους στο τουρνουά.

  3. Η άμυνα είναι για να καταστρέψεις το παιχνίδι του αντιπάλου. Λανθασμένη προσέγγιση μιας και η άμυνα είναι να πιέσεις τον αντίπαλο, μπορεί και να του κλέψεις την μπάλα, να βγεις μπροστά να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου. Όσοι επιχείρησαν να καταστρέψουν, δεν τα κατάφεραν. Η Γαλλία στους οκτώ, δεν ‘κατέστρεψε’ την Ισπανία, ήταν απλά καλύτερη στον δικό της ρυθμό. Επιπλέον η άμυνα δεν είναι μόνο φυσικά προσόντα – αυτός και αν είναι από τους μεγαλύτερους μύθους, είναι και τεχνική και μυαλό. Βασικά παίζει καλή άμυνα όποιος ξέρει καλό μπάσκετ.


  4. Έλα μωρέ τι είναι το μπάσκετ; Σημειώθηκε ρεκόρ προσέλευσης στους ομίλους με μέσο όρο εισιτηρίων τις 8 χιλιάδες ανά αγώνα. Και τα γήπεδα της Βαρκελώνης και της Μαδρίτης είχαν, σχεδόν, πληρότητα. Λίγο μένει να βελτιωθεί το σύστημα διακίνησης των εισιτηρίων και το πρόγραμμα των αγώνων για να 100% γεμάτα τα γήπεδα. Η δυναμική του μπάσκετ είναι τεράστια αφού και το παιχνίδι έχει τεχνικά εξελιχθεί και αρέσει πολύ.


  1. Οι διασταυρώσεις της Βαρκελώνης ήταν πολύ πιο εύκολες από αυτές της Μαδρίτης. Από τις μεγαλύτερες ανακρίβειες που έχουμε διαβάσει ή ακούσει. Αν κοιτάξει κανείς την παγκόσμια κατάταξη της FIBA, θα διαπιστώσει ότι οι όμιλοι δημιουργήθηκαν ευλαβικά με βάση αυτή. Τι να κάνουμε αν η Σερβία έπαιξε καλύτερα, όμως βρισκόταν στο νούμερο 11 του ranking. Οι όμιλοι φτιάχτηκαν και από το ότι οι ομάδες που προκρίθηκαν αγωνιστικά είχαν καλύτερη μεταχείριση από αυτές που έλαβαν πρόσκληση.


  1. Η Σερβία είναι η μεγαλύτερη σχολή στον κόσμο. Είναι προϊόν της υπερβολής των Ελλήνων και της αντιπάθειας προς τους Αμερικανούς.  Ξέχωρα από το ότι η Σχολή είναι η Γιουγκοσλαβική γιατί και οι άλλοι λαοί της πρώην ενωμένης συνεισέφεραν πολύ, όσο στο παιχνίδι αυτό υπάρχει η Αμερική (ΗΠΑ) δεν μπορούν να γράφονται τέτοια πράγματα. Σχεδόν κάθε εξέλιξη στο παιχνίδι την έχουν δώσει οι ΗΠΑ. Όταν ο Στόκτον με τον Κ.Μαλόουν έπαιζαν το pick and roll, στην Ευρώπη δεν ξέραμε τι είναι. Και η νίκη των νεαρών των ΗΠΑ στον τελικό δεν αφήνει περιθώρια για τέτοιους ισχυρισμούς.


  1. Οι ηγέτες δεν είναι απαραίτητοι πλέον στις ομάδες. Όταν μεγάλοι παίκτες ή αναλυτές υποστηρίζουν ότι ένας λόγος που αποκλείστηκε η Εθνική μας ήταν η έλλειψη ενός ηγέτη, Οι Λιθουανοί  μιλούν για την έλλειψη του ηγέτη τους Καλνιέτις, όταν βλέπουμε τον Μπατούμ ή τον Ίρβνγκ να ξεχωρίζουν, όπως  και πολλές άλλες μονάδες στο τουρνουά (Τεόντοσιτς, Ντιαό, Γκασόλ, Μπογκντάνοβιτς κλπ) δεν χρειάζονται άλλα σχόλια.


  1. Οι Αμερικανοί έχουν μόνο αθλητικά προσόντα. Αθλητικά προσόντα έχουν και πολλές Αφρικανικές ομάδες ακόμα και η Γαλλία, δεν έχουν φτάσει όμως το μπασκετικό επίπεδο των Αμερικανών. Σε ένα άθλημα που χρειάζονται και τα αθλητικά προσόντα, η ομάδα των ΗΠΑ είχε να επιδείξει τον μάστορα της ντρίπλας Ίρβινγκ, τον τεχνίτη Κάρι που χάιδευε τη μπάλα και ακόμα τον Χάρντεν, τον Κ. Τόμπσον και άλλους. Ξέχωρα που όσοι έμειναν πίσω και δεν αγωνίστηκαν (Ντουράντ, ΛεΜπρόν, Κόμπι, Ουέιντ κλπ), είναι οι πιο πολλοί μάγοι της μπάλας.

  1. Οι Αμερικανοί είναι οι μόνοι που ντοπάρονται και οι υπόλοιποι είναι καθαροί. Τα χωράφια αυτά μας είναι ξένα. Κι ακόμα, αν κάποιος έχει εξαιρετικούς ισχυρισμούς θέλει και εξαιρετικές αποδείξεις αλλιώς γίνεται δογματικός – το υποστηρίζει επειδή το πιστεύει. Μας είναι όμως αδύνατο στην εποχή του διαδικτύου, της πληροφόρησης και της τεχνολογίας να μην είναι δυνατό κάτι να πραγματοποιηθεί οπουδήποτε. Άλλωστε, η καινοτομία δεν παράγεται απαραίτητα στις πιο πλούσιες χώρες.

  1. Οι Ισπανοί τιμωρήθηκαν επειδή είναι αλαζόνες. Μπορεί να παρασύρθηκαν πολλοί, ίσως και εμείς στιγμιαία  αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Οι Ισπανοί δεν εκτίμησαν σωστά τη δυσκολία όλων των αγώνων πέρα από τον υποτιθέμενο τελικό με τις ΗΠΑ. Είχαν ξαναπαίξει και με τους Γάλλους, που τους κέρδισαν άνετα την φάση των ομίλων και η πορεία τους μέχρι τότε ήταν εξαιρετική. Ο λόγος της ήττας είναι απλός εφόσον οι Γάλλοι έκαναν το τέλειο παιχνίδι και οι Ισπανοί μία κακή εμφάνιση. Είναι και η ομορφιά του μπάσκετ καθιστώντας τέτοιους ισχυρισμούς αβάσιμους.

Οι εικόνες είναι από το site της FIBA: http://www.fiba.com/basketballworldcup/2014
.