Εθνικές επιλογές για την Πολωνία και το Παγκόσμιο

.
Μόλις πληροφορηθήκαμε τους αρχικούς δεκαεπτά της Εθνικής μας κι ομολογώ ότι ήταν αναμενόμενοι. Οι παλαιοί που έκλεισαν τον κύκλο τους (Μιχάλης Κακιούζης, και Δήμος Ντικούδης) ή που δεν θέλησαν να συμμετάσχουν (Kώστας Τσαρτσαρής) βρέθηκαν εκτός, όπως και κάποιοι άλλοι που ο κόουτς έκρινε πως δεν χρειάζεται σήμερα (Μιχάλης Πελεκάνος. Κώστας Βασιλειάδης). Ποτέ δεν μπορεί κάποιος να ταυτιστεί με τις επιλογές ενός ανθρώπου, έστω κι αν αυτός είναι γνώστης και καταξιωμένος. Τέσσερα στα δεκαεπτά νέα πρόσωπα ίσως να δώσουν νέες υποσχέσεις: Κώστας Καϊμακόγλου, Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, Νικ Καλάθης, Κώστας Κουφός.


Νομίζω ότι αυτό το Ευρωμπάσκετ είναι μία ευκαιρία για σταδιακή ανανέωση της Εθνικής (ταυτόχρονα την με επίτευξη του στόχου της πρόκρισης στο παγκόσμιο της Τουρκίας), όπως έχει προαναγγείλει και ο Κασλάουσκας, και είδαμε από την προεπιλογή. Για να μην αποδυναμωθούμε βέβαια, η λογική λέει πως δεν πρέπει να λείψει παραπάνω από ένας σταρ σε ψηλούς ή κοντούς. Δηλαδή μόνο ένας από Διαμαντίδη, Παπαλουκά και Σπανούλη να μείνει εκτός. (ας τα βρουν οι Διόσκουροι μεταξύ τους να πάει τουλάχιστον ένας τους). Και στους ψηλούς μόνο ένας από Μπουρούση, Πρίντεζη (πλέον τον λογίζω ως σταρ στην Εθνική) και Φώτση, αν και εδώ ελπίζουμε σε πληρότητα. Αν αθροίσεις και 2 τριάρια (Περπέρογλου, Βασιλόπουλος) και αν λείψουν ένας από κοντούς κι ένας από ψηλούς, έχουμε 6 παίκτες. Συν Κουφό και Ζήση, έχουμε οκτώ. Για την δεκάδα ακόμα Λουκάς Μ. Και Καλάθης. Για τις άλλες δύο θέσεις έχουμε πολλούς: αρκετά ψηλά γκαρντ και ψηλούς να δώσουν βάθος (π.χ. Καλαμπόκης, Τσλαδάρης και Καϊμακόγλου. ή Γλυνιαδάκης). Σενάρια είναι όλα αυτά και υποθετικά.


Πέρα από υποθέσεις, ικανές και αναγκαίες συνθήκες, επιθυμίες να αγωνιστούν ή να ξεκουραστούν, να προσθέσουμε ότι το ελληνικό μπάσκετ στην Εθνική του ομάδα δεν πάσχει από βάθος, συγκριτικά πάντα με τις άλλες ευρωπαϊκές ή παγκόσμιες ομάδες. Λύσεις παικτών υπάρχουν και θα υπάρχουν. Αυτό που λείπει είναι οι ηγέτες στο δημιουργικό παιχνίδι και το ατομικό σκορ συγκεκριμένα. Λείπει ο μεγάλος σκόρερ ή έστω δύο πολύ καλοί που να κάνουν τη διαφορά με συνέπεια το ανεβασμένο δημιουργικό κομμάτι.

Αυτά που θα επιθυμούσαμε να δουλέψει ο Γιόνας κατά τη γνώμη μας είναι:

1. Η αύξηση μίας ταχύτητας στην επίθεση με τον καθορισμό επιθετικών ρόλων.
2. Το μπόλιασμα με νέους παίκτες ηγέτες – μελλοντικούς σταρ, όπως είναι ο Κουφός και ο Καλάθης.
3. Η απομάκρυνση από την στείρα αμυντικολαγνεία του παρελθόντος και το ανασταλτικού μπάσκετ των παικτών-στρατιωτών, με την αντικατάστασή τους από το δημιουργικό παιχνίδι.
.

H ACB League, το Άλφα και το Βήτα

.
Μία - μία οι λίγκες της Ευρώπης μας αφήνουν. Η Μπαρτσελόνα στέφτηκε δίκαια πρωταθλήτρια Ισπανίας, άσχετα αν εγώ υποστήριζα την Ταού σαν φίλαθλος. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι μπασκετικές ομάδες που ονομάζονται Football Club (F.C.) και που έχουν σαν έμβλημα μία ποδοσφαιρική μπάλα, μεταξύ άλλων. Θα μου πείτε, η Ρεάλ που υποστηρίζω, δεν είναι έτσι; Όχι, ίσως ελάχιστα, μάλλον επειδή η Ρεάλ έχει μία πιο σφαιρική αθλητική παρουσία και το μπάσκετ της είναι πιο πάνω σε σχέση με τους Καταλανούς στον όλο σύλλογο. Προσωπικές προτιμήσεις είναι όλα αυτά και απλώς τα αναφέρω.



Σημείο καμπής στον τελικό της ACB ήταν το σουτ του Μπαζίλε στη λήξη του πρώτου τελικού. Η ψυχολογία της Ταού δεν μπορούσε να γυρίσει πάλι για να ανατρέψει το πλεονέκτημα της έδρας που με τόσο κόπο απέκτησε σε επτά-οκτώ μήνες. Αδικεί τους Βάσκους η εικόνα τους και κυρίως το ότι έχασαν περίπου με κατεβασμένα τα χέρια τα δύο τελευταία παιχνίδια.

Η ACB είναι φοβερή λίγκα. Έτυχε πριν δύο μήνες να παρακολουθήσω από κοντά το Εστουντιάντες – Ρεάλ στο Communidad de Madrid. Έντεκα χιλιάδες φανατικοί με το μπάσκετ φίλοι χοροπηδούσαν στις ξύλινες εξέδρες, οι πιο πολλοί με φανέλες του Azofra του Joe Pinone! Τι γίγαντες! Και οι φίλοι της Ρεάλ ήταν εκεί, φώναζαν ρυθμικά το όνομα του Ρέγιες και άλλα, όλοι ντυμένοι με ομοιόμορφες μοβ μπασκετικές εμφανίσεις. Το παιχνίδι δεν ήταν και από τα καλύτερα, είχε όμως ρυθμό, ένταση και αρκετή ταχύτητα, ενδεικτικό της ποιότητας του πρωταθλήματος.


Δυστυχώς το σχόλιο της μετάδοσης της κρατικής στον χθεσινό τελικό ήταν πολύ κατώτερο των περιστάσεων. Κυρίως μας εξόργισε το ότι ήταν επικριτικοί απέναντι στους Βάσκους, μέχρι το σημείο να τους κοροϊδεύουν. Ήταν απαράδεκτο. Η Μπαρτσελόνα είναι το απόλυτο φαβορί, έλεγαν ή στο δεύτερο παιχνίδι, ότι η Μπαρτσελόνα είναι πολύ πιο κοντά στο 2-0. Κορόιδευαν τον back up πλέη μέικερ της Ταού και υποτιμούσαν παίκτες της και την ομάδα. Και να σκεφτείς, εντάξει, φυσιολογικό είναι, δεν ξέρουν από μπάσκετ και όλοι το γνωρίζουν. Που πας όμως να κρίνεις τον Ιβάνοβιτς και την ομαδάρα; Σαν τον άλλον πριν δύο χρόνια που κορόιδευε την Σερβία στην Γρανάδα στον μεταξύ μας αγώνα. Ποιον πας να κοροϊδέψεις βρε νάνε; Ανύπαρκτε, ασχετότερε των ασχετοτέρων του μπάσκετ.

Τη λύση τη βρήκαμε: Ασύρματο ίντερνετ παράλληλα, λίγη μουσική στο background και ενίοτε λίγο chat με φίλους, όταν η κατάσταση δυσκόλευε. Πότε θα έρθουν οι επιλεκτικές υπηρεσίες να διαλέγεις το σχόλιο που θέλεις ή τον ήχο που επιθυμείς; Να μην λούζεσαι άτομα που δεν ξέρουν το άλφα και το βήτα; Και το χειρότερο, που δεν το γνωρίζουν κιόλας.
.

Πάει τελείωσε και το ΝΒΑ

.
Αγαπητοί μπασκετικοί φίλοι,

Πάει τελείωσε και το ΝΒΑ. Τώρα χρειάζεται υπομονή μέχρι τον Οκτώβριο, να δούμε κάτι (το καλό) ξανά. Εντάξει και οι Ευρωπαϊκοί αγώνες και το τουρνουά της Πολωνίας μας κάνει. Προς το παρόν, να δούμε τι θα μας αποκαλύψει το προσεχές draft.

Χάρηκα πολύ τις μεταδόσεις από τους φίλους Βασίλη και Τάσο που μου κράταγαν συντροφιά το πρωί και το απόγευμα όταν έβλεπα τα ματς στο βίντεο – κρίμα, γιατί θα έστελνα ένα σωρό μηνύματα στο live. Ας αφήσω και τα δικά μου σχόλια ή αλήθειες μετά του τελικούς και τα πλέη οφ του ΝΒΑ γενικότερα. Επιγραμματικά:

1. Ο Κόμπε δίκαια βγήκε MVP των τελικών φέτος.
2. Ο Κόμπε σήμερα, δεν είναι καλύτερος του Κόμπε των 81 πόντων του 2006 (το τότε τέλειο πακέτο).


3. Ο Κόμπε κατέκτησε το πρωτάθλημα χωρίς να νικήσει στα ίσια τον Λεμπρόν.
4. Οι Λέϊκερς του Κόμπε κέρδισαν τους Νάγκετς όμως ο Καρμέλο ήταν τουλάχιστον ισάξιος του Κόμπε.
5. Η επικράτηση των Λέϊκερς μας θύμισε ότι υπάρχει και όμορφο μπάσκετ μετά το μη θεαματικό παιχνίδι των Σέλτικς και τις φωνές του Ρίβερς για άμυνα.
6. Η σύγκριση Νοβίτσκι - Γκασόλ είναι αδόκιμη γιατί παίζουν σε διαφορετικές θέσεις και με άλλους ρόλους. Έστω κι έτσι όμως ..
7. Ο Νοβίτσκι μέχρι πριν τους φετινούς τελικούς ήταν ανώτερη αξία από τον Γκασόλ.
8. Ο Γκασόλ είναι ανώτερος του Νοβίτσκι αυτή τη στιγμή.
9. Ο καλύτερος παίκτης του κόσμου αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να αποφασίσουμε. Μάλλον ισοπαλία μεταξύ 3-4 παικτών (Κόμπε, Λεμπρόν, Ουέιντ, Καρμέλο, ίσως και Χάουαρντ, είναι όλοι πολύ κοντά).
10. Κάθε σύγκριση με τον Μάικλ Τζόρνταν είναι αδόκιμη ή και άδικη για τους αστέρες του σήμερα. Τζόρνταν είναι μόνο ένας – εκτός και αν θέλουμε να αστειευτούμε.
11. Το πιο δίκαιο σκορ των τελικών φέτος θα ήταν 4-2 υπέρ των Λέικερς.
12. Αν δεν υπήρχε το ΝΒΑ, το μπάσκετ δεν θα ήταν τόσο μεγάλο άθλημα..
13. Το μπάσκετ είναι πρώτα ομαδικό παιχνίδι – αλλά και επιμέρους ατομικό. Για το αυτό και οι τίτλοι των MVP ανακοινώνονται επίσημα, αμέσως μετά την ομαδική απονομή. Άλλωστε, όταν είσαι μόνος σου και σουτάρεις ή όταν παίζεις ένας εναντίον ενός, είσαι βασικά εσύ με το άτομό σου.
14. Θέλουμε σχολιασμό και από παίκτες όχι μόνο προπονητές. Έχουμε πήξει στο σκριν επιλογής και τελευταία στο κάνει .. tip την μπάλα. Το κοινό δεν είναι προπονητές και θέλουν σαφή και απλή γλώσσα (όχι τεχνικές φράσεις).
15. Ελάχιστοι μας έχουν μιλήσει για την ατομική τεχνική και κατάρτιση (π.χ. ριβέρς ντρίπλα ή ραχιαία. και άλλες τεχνικές ή χαρακτηριστικά (π.χ κάθετο άλμα, αριστερό μπάσιμο, άλμα με φόρα ή επιτόπιο κλπ). Όχι στην ισοπέδωση του ατόμου, ναι στην ομαδικότητα με προσωπικότητες.


16. Ο Ντουάιτ Χάουαρντ είναι σήμερα άνετα ο νούμερο ένα ψηλός στο ΝΒΑ και μπορεί να εξελιχθεί σε εφάμιλλο ή καλύτερο του Σακίλ και των άλλων μεγάλων αν δουλέψει το σουτ του και δεν κατεβάζει την μπάλα χαμηλά πριν σουτάρει. Είναι δύσκολο αλλά εφικτό.
17. Δύσκολο να θυμηθείς άλλη συγκυρία στο παρελθόν με τόσα αστέρια στο ΝΒΑ, κι ας λένε για τα παλιά.
18. Κάθε σύγκριση με άλλες εποχές και περί δήθεν διαφορετικών αθλητικών ικανοτήτων είναι άτοπη. Ίσως και σε 10-20 χρόνια οι σημερινοί να μοιάζουνε με περιπατητές.
19. Ο Λεμπρόν ήταν άτυχος στο τέλος φέτος και του αξίζει μία αναφορά γιατί ήταν πρώτος σε κανονική περίοδο και δυόμισι σειρές στα πλέη οφ.
20. Ένας συνειρμός μου έρχεται: Ιαπωνία 2006 – ΝΒΑ 2009, ημιτελικοί: Ελλάδα - ΗΠΑ 101-95, Μάτζικ – Καβαλίερς 4-2. Κάποιοι έκαναν χώρο στους Ισπανούς και τους Λέικερς για να το πάρουν, αντί για τα φαβορί ΗΠΑ, Καβαλίερς.
21. Δίκαια και πανάξιοι πρωταθλητές οι Λέϊκερς.

Καλό καλοκαίρι, καλή μπασκετική παρέα.

Δ.Μπασκετικός
.