Η Εθνική των εφήβων της Ελλάδας κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε προχθές στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας. Μεγάλη επιτυχία να κατορθώσουμε να ηττηθούμε με μονοψήφια διαφορά από την υπερδύναμη των ΗΠΑ. Θα μου επιτρέψετε όμως να διατηρώ συγκρατημένη την αισιοδοξία μου και κυρίως να μην τρέφω ελπίδες πως θα μπορέσουμε κάποτε να βγάλουμε αστέρια του τύπου Ρούντι Φερνάντεζ, Ρούμπιο και Γκασόλ, Νοβίτσκι, Μπαρνιάνι ή Πάρκερ (μακριά ή λίστα να συνεχίσουμε). Οι άλλοι θα προχωρούν να βγάζουν αστέρια κι εμείς θα έχουμε σκληρές αμυντικές ομάδες, με ομαδικότητα, χωρίς ηγέτες – σταρ, δίχως φαντασία, όμως καλά προσηλωμένες στο ανασταλτικό παιχνίδι. Αν λοιπόν μας αρέσει αυτό και ξέρουμε τι να περιμένουμε, ας είμαστε ευχαριστημένοι. Δεν λέμε, σημαντικοί παίκτες θα υπάρχουν, κανείς τους όμως δεν θα είναι σταρ ή έστω θα συμβαίνει πολύ δύσκολα και πάντως δυσανάλογα με το βαθμό της ομαδικής μας επιτυχίας.
Ποιοι είναι οι βασικοί λόγοι αυτού του μεγέθους των επιτυχιών των εφήβων μας τα τελευταία 10-15 χρόνια (χωρίς συχνά να παραμένουμε στην κορυφή);
1. Πρώτα ο σωματότυπος των Ελλήνων και των Μεσογείων εφήβων τους κάνει πιο ανεπτυγμένους από τους αντίστοιχους βορειοευρωπαίους ή άλλους. Οι Μεσόγειοι έφηβοι ανδρώνονται πιο γρήγορα και γερνάνε πιο γρήγορα (δηλαδή δείχνουν μεγαλύτεροι από την ηλικία τους σε σχέση με τους άλλους). Αυτό έχει παρατηρηθεί και από διάφορους αναλυτές και μπορεί να φανεί αν κοιτάξουμε γύρω μας: Οι αντίστοιχοι Έλληνες φαντάζουν πιο μεγάλοι από ξένους συνομήλικους τους. Στον χώρο μας, ο Ρεντζιάς ας πούμε το 1995 ήταν ένας ανεπτυγμένος άνδρας ανάμεσα σε αντιπάλους παιδάκια. Μοιραία λοιπόν οι δικοί μας έχουν εδώ συγκριτικό πλεονέκτημα.
2. Στην παραγωγική διαδικασία της Ελλάδας, εστιάζουν πρώτα στα φυσικά προσόντα από την αρχή και ίσως δουλεύουν στη δύναμη από μικροί (μπορεί και με βάρη, δεν είμαι σίγουρος) και άλλα αθλητικά στοιχεία. Όλα αυτά σε βάρος της τεχνικής και της ατομικής ικανότητας και κατάρτισης. Έχουμε αντιστρέψει τα αυτονόητα. Λέμε ας πούμε ότι ο Σλούκας είναι 1,97 και το μέλλον του είναι στην θέση του πλέη μέϊκερ, αγνοώντας αν έχει το ταλέντο να παίξει εκεί. Πρώτα γεννιόμαστε με το ταλέντο πλέη μέϊκερ αγαπητοί και μετά αν έχουν και κάποιοι και προσόντα, έχει καλώς. Είμαι βέβαιος πως αν βρίσκονταν στο πρόγραμμα της ομοσπονδίας ο Γκάλης, ο Ναβάρο ή και ο Ρούμπιο, δεν θα ήταν οι ίδιοι αφού δεν είναι τα δίμετρα πλέη μέϊκερ με τα μακριά χέρια.
3. Η Ελληνική Ομοσπονδία θέλει και προσβλέπει στο άμεσο αγωνιστικό αποτέλεσμα για να περάσει την δική της προπαγάνδα. Για αυτό είμαι βέβαιος και το συνδυάζω με τις συνεχείς αναλήψεις διοργανώσεων στην Ελλάδα, με την ύπαρξη πάρα πολλών τουρνουά σε τόσες κατηγορίες. Σε τόσα πολλά τουρνουά, είναι πιθανότατο να έχουμε μία επιτυχία που θα προβάλλουμε αναλόγως. Χωρίς να υποβαθμίζω την τεράστια επιτυχία του φετινού παγκόσμιου, θα διευκρινίσω πως τα εφηβικά τουρνουά πρώτα χτίζουν παίκτες με τεχνική κατάρτιση, τα βασικά και το αγωνιστικό αποτέλεσμα και οι λεπτομερείς ομαδικές τακτικές μαθαίνονται και εμπεδώνονται αργότερα μαζί και με τη φυσική ωρίμανση των παικτών. Αν ήθελαν και άλλες ομοσπονδίες τόσο το αποτέλεσμα, θα έβαζαν τον Ρούμπιο στην ομάδα τους (Ισπανία) ή και μελλοντικούς σταρ του ΝΒΑ (ΗΠΑ).
4. Τα υπέρτερα φυσικά προσόντα των παικτών μας έχουν σαν αποτέλεσμα, προσωρινά και στα χρόνια της εφηβείας, να κυριαρχούν. Πολλές φορές αυτό δεν συνεχίζεται και στις κατηγορίες των ανδρών, μιας και τότε όλοι έχουν εξισορροπήσει το αθλητικό κομμάτι (έχουν όμως αναπτύξει νωρίτερα πιο καλά το σκέλος των βασικών του μπάσκετ και της τεχνικής). Σαν απλά παραδείγματα πάρτε τον Κάρτερ και τον Μάρμπουρι το 1995, οι οποίοι ενώ ηττήθηκαν από του δικούς μας τότε, τους άφησαν χιλιόμετρα πίσω μετά.
5. Σαν συνέχεια και σε σχέση με το τρίτο σημείο, οι υπόλοιπες ομοσπονδίες δεν βλέπουν τα τουρνουά σαν τρόπο για να πάρουν δόξα αλλά σαν ενδιάμεσους σταθμούς για να χτίσουν παίκτες, κυρίως, για το μέλλον. Τους ενδιαφέρει πρώτα και κύρια η διάπλαση παικτών κυρίως με τα ‘βασικά’ του μπάσκετ και τεχνική για το μέλλον τους σαν άντρες. Ενθαρρύνουν την ατομικότητα και πρωτοβουλία (πάντα στα πλαίσια μιας ομάδας). Και όπως βλέπουμε, τα καταφέρνουν μια χαρά μιας και οι αντίστοιχες πρόοδοι με τους δικούς μας σε σύγκριση με τα χρόνια της εφηβείας είναι πολύ διαφορετικές.
------------------
ΥΓ1: Σαν μπασκετικός φίλος (πρώτα αυτό και μετά όλες οι ομάδες ακόμα και η Εθνική) δεν είμαι περήφανος να βλέπω ομάδες που να μιλούν για άμυνα, παίκτες εργάτες και διαφημίζουν το παιχνίδι τους με αυτό τον τρόπο. Δεν ξέρω αν αυτό έχει σημασία, αλλά έτσι χάνουμε κόσμο που πάει στο ποδόσφαιρο και άλλα αθλήματα που προσαρμόζουν τους κανονισμούς και φιλοσοφία τους στο επιθετικότερο και δημιουργικότερο.
ΥΓ2: Ευτυχώς που υπάρχει το φρέσκο αίμα από Αμερική μεριά με Κουφό και Καλάθη. Αυτούς δεν μπορείς να τους περιορίσεις να αναπτύξουν το ατομικό τους ταλέντο και την τεχνική τους, Κι όμως υπάρχει ελπίδα, αναμένουμε!
.
.
Πολύ καλή η ανάλυση σου museum, με επιχειρήματα επεξηγείς κάθε σου σημείο. Αν και δεν γνωρίζω πολλά από τον χώρο του μπάσκετ για να μπορώ να κρίνω αναλόγως, παραδέχομαι πως είναι μια πολύ χρήσιμη παρουσίαση για τους ειδικούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα.
Me eksairesh ton Galh pou andrwthhke sthn Amerikh, h Ellada den eixe pote "paiktes asteria" opws tous onomazeis...(akoma kai otan den dinontan megalh shmasia sthn amuna). Ara h upotithemenh "emmonh" sthn amuna ta teleutaia xronia den einai o logos gia thn metria ekseliksh twn talentwn. Se prosfath suneunteuskh tou o Papanikolaou eipe kapoies alhtheies: polla lefta se polu mikrh hlikia, mikrh summetoxh stis omades tous ktl.
ΑπάντησηΔιαγραφήO kurioteros logos omws einai allos: oi Ellhnes paiktes den douleoun kai gi'auto en ekelisontai. Poso beltiwthhke o Xanzths, o Rentzias, o Papanikolaou meta to 1995? Emeinan ligo polu stasimoi...
To 1995 h Ellada htan KAI texnika uperterh twn Amerikanwn. O Carter omws doulepse kai ekslixthke enw oi Ellhnes epanapauthhkan sta paxula sumbolaia...
λαθος ολα εκτος απο το σημειο οπου γραφεις οτι η ομοσπονδια χρησιμοποιει τις επιτυχιες στις μικρες ηλικιες για προπαγανδιστικους λογους
ΑπάντησηΔιαγραφήτο 95 δεν επαιξαν μονό ο παπανικολαου με τον καρτερ για να δουμε ποιος ειναι καλυτερος. ηρθαν αντιμετωπες η ελληνικη εθνικη ομαδα εφηβων, που ειχε την ιδια περιπου συνθεση απο το 1992 αρα ηταν ενα δουλεμενο συνολο, με μια δωδεκα κολεγιοπαιδων που μαζευτηκαν λιγες μερες πριν απο την εναρξη του παγκοσμιου για να εκπροσωπησουν τις ηπα. σαφως το πλεονεκτημα ηταν υπερ της δικης μας ομαδας.
ο ρεντζιας δεν υπερτουσε των αλλων παικτων σε φυσικα προσοντα. καθε αλλο. απλα ειχε να αντιμετωπισει μετριους αντιπαλους. ο δυσκολοτερος ολων ισως ηταν ο κροατης νισεβιτς που δεν νομιζω να εκανε και φοβερη καριερα. αν ειχε αντιπαλους πχ το συνομηλικο του γεννημενο το 76 νεστεροβιτς ή τον ενα χρονο μεγαλυτερο ινγκλαουσκας δεν νομιζω να εκανε αναλογες εμφανισεις.
οι παικτες δε μαθαινουν το αθλημα στα κλιμακια της ομοσπονδιας ή στο λεγομενο αναπτυξιακο(εκει γινεται η επιλογη των μελων των μικρων εθνικων ομαδων) αλλα στους συλλογους τους και εδω ειναι η τεραστια ευθυνη σωματειων οπως πχ ο παο που ξοδευει εκατομυρια για συμβολαια παικτων αλλα εχει να βγαλει παικτη που να κανει εστω και μια υποτυπωδη καριερα στην α1 απο την εποχη του γεωργικοπουλου, σε αντιθεση με ομαδες οπως η μπαρτσελονα που εχει βγαλει γκασολ ναβαρο κτλπ.
ολες οι ομοσπονδιες αν εξαιρεσουμε τις ηπα που μπορουν να κανουν επιλογη απο μεγαλο αριθμο παικτων κατεβαζουν τους καλυτερους. ο ρουμπιο δεν αγωνιστηκε γιατι απλα ειναι ηδη μελος της εθνικης αντρων.
δεν καταλαβαινω που ειδες τα υπερτερα φυσικα προσοντα των δικων μας παικτων η ποιος παικτης εχει δουλεψει με βαρη κτλπ
τελος οι μισοι παικτες της εθνικης αντρων δεν εχουν συμμετοχες στην εφηβων. οι διακρισεις σε επιπεδο εφηβων δεν αποτελει προυπουποθεση για την εξελιξη καποιου μπασκεμπολιστα. γενικα παντα η γενικευση οτι δηθεν οι νεοι δεν δουλευουν η παρασυρονται απο χρηματα μανατζερ κτλπ ειναι μυθος λες και σε αλλες ευρωπαικες χωρες δεν αμοιβονται η δεν εχουν προβολη
@ Kostas
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε, Κώστα προσπαθώ να σκεφτώ και να αναλύσω μερικούς λόγους και κυρίως γιατί το Ελληνικό μπάσκετ δεν μπορεί να βγάλει έναν μεγάλο παίκτη της προκοπής να κάνει καλή καριέρα στο ΝΒΑ, στο στυλ άλλων μεγάλων Ευρωπαίων. Και βέβαια γιατί επιμένουμε στο μη ελκυστικό παιχνίδι.
Καλή σου μέρα.
@ Thanasis
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Θανάση, θα συμφωνήσω στο σκέλος ότι η έλλειψη δουλειάς από τα ταλέντα τους στέρησε μία μεγαλύτερη καριέρα. Όσο για την εμμονή στην άμυνα επέτρεψέ μου να σου πω ότι όταν έναν σολίστα τον καις στην άμυνα και δεν παίρνεις ό,τι καλύτερο από αυτόν, τον εγκλωβίζεις. Σαν να βάζεις το επιτελικό στέλεχος να δουλεύει εργάτης (συνεχώς).
Όσο για τα χρήματα σε μικρή ηλικία, νομίζω είναι χαρακτηριστικό της show biz σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο εδώ. Όχι βέβαια πως δεν επηρεάζουν τα πολλά χρήματα από νωρίς.
@ Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε φίλε, είσαι λίγο απόλυτος να τα απορρίπτεις όλα. Οι απαντήσεις μου:
Τα περί γρηγορότερης ανάπτυξης των Ελλήνων και μεσόγειων εφήβων δεν τα έχω πει εγώ, αλλά διάφοροι μεγάλοι γνώστες του αθλητισμού (π.χ. Γκμοχ στο ποδόσφαιρο). Αυτό συνεπάγεται να υπερτερούμε στις μικρές ηλικίες σε φυσικά προσόντα ή τουλάχιστον να έχουμε πολλά τέτοια. Δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Πες μου αν έχεις δει τελευταία ένα σούτινγκ γκάρντ 1,90, τριάρι 1,96 ή πλέη μέικερ 1,85 στην Εθνική. Βλέπεις, υπάρχουν ελάχιστες προδιαγραφές προσόντων. Γιατί ο Κορωνιός, να σου θυμίσω, δεν καλούνταν Εθνική και έφτασε να παίξει στα 28 του;
Το 95 συμφωνώ ότι ή Ελλάδα έπαιξε σαν σύνολο με αντίπαλο τις ΗΠΑ, αν δεις όμως τα νούμερα του Ρεντζιά ήταν σαρωτικά και αυτός ήταν MVP της διοργάνωσης καθαρά (όπως βλέπεις στο μπάσκετ συνεχίζεται να βραβεύεται και το άτομο παρόλο που εδώ θέλουν να το ισοπεδώσουν). Ο Ρεντζιάς ήταν τότε 2,12 με πολύ μυώδες σώμα για τα 19 του. Ναι, ήξερε καλό μπάσκετ αλλά και με τα προσόντα του. Ο Πανανικολάου ήταν ένα δίμετρο γκαρντ που κάρφωνε όπως ήθελε (= πολλά προσόντα).
Για τα βάρη, είπαμε, πως δεν λέω με σιγουριά, δεν γνωρίζω. Όσο για τους παίκτες, δεν μαθαίνουν το μπάσκετ στα κλιμάκια της ομοσπονδίας, σύμφωνοι, αλλά οι γραμμές της ομοσπονδίας έχουν επηρεάσει στρατιές προπονητών που σπάνια εξάρουν την απόδοση ενός ηγέτη τους (που στο εξωτερικό συμβαίνει κατά κόρον), μιλούν μόνο για συνεργασίες, άμυνα, έχουνε αναφερθεί παλιά για παίκτες φιλοτομαριστές και δεν θέλουν ηγέτες αλλά βασικά ρολίστες. Έτσι εξαπλώνεται το αντι-μπάσκετ που λανσάρει η ομοσπονδία.
Όσο για τον Ρούμπιο δεν ξέρω γιατί δεν ήταν στη Νέα Ζηλανδία (να σου πω, δεν ασχολήθηκα καν αν η Ισπανία ήταν εκεί). Όπως και να έχει, οι ομάδες των εφήβων εκεί δεν αντανακλούν το ταλέντο σε αυτές τις ηλικίες σε όλες τις χώρες. Το ότι τέλος οι μισοί παίκτες της εφήβων πάνε στην ανδρών δεν είναι καθόλου μικρό ποσοστό.
Τέλος φίλε μου αν σου αρέσει αυτό το μπάσκετ που βλέπεις εδώ στην Ελλάδα (βασικά από τους γηγενείς), καλά κάνεις και σου αρέσει. Είναι θέμα και προσωπικής αισθητικής του καθενός.
ρε παιδιά, ο ρούμπιο έχει παίξει (πρωτοπαρουσιάστηκε) σε ευρωμπάσκετ παίδων με την ισπανία και μάλιστα βγήκε μβπ με μέσους όρους σχεδόν τριπλ νταμπλ ('η ίσως και να το έκανε το τριπλ νταμπλ, δεν θυμάμε ακριβώς τώρα). τι λέμε τώρα? αν πρέπει ή δεν πρέπει να παίζουν οι καλύτεροι μικροί στις αντίστοιχες διοργανώσεις? και βέβαια πρέπει και όλοι το κάνουν - κατεβάζουν τους καλύτερους διαθέσιμους.
ΑπάντησηΔιαγραφήεμένα αυτό που δεν μου πολυαρέσει είναι να κατεβάζουν παίκτες μικρότερης ηλικίας - όπως οι κάτω των 19 που έπαιξαν στη Ρόδο φέτος. γιατί από τη μία φαίνεται ότι κάνεις τα πάντα για τη νίκη και από την άλλη κόβεις εμπειρίες από μεγαλύτερους σε ηλικία παίκτες οι οποίοι ίσως επηρεαστούν αρνητικά από αυτό σε όλη τους την καριέρα.
πάντως, το σωστό είναι ότι όλες οι ομοσπονδίες και όλες οι ομάδες πάνε για την νίκη και ενδιαφέρονται μόνο πως θα νικήσουν - όχι μόνο η ελληνική. άλλωστε, σε γενικές γραμμές και σε βάθος χρόνου, οι ίδιες εθνικές ομάδες που πρωταγωνιστούν σε επίπεδο ανδρών νικάνε και πέρνουν τα μετάλια και σε μικρότερα ηλικιακά επίπεδα. ελαχιστότατες διαφορές υπάρχουν (π.χ., γερμανία λόγω νοβίτσκι ή σερβία - κροατία γιατί τελευταία κανένα αστέρι δεν θέλει να παίζει στην μεγάλη εθνική).
αλήθεια, αυτό για τη "σωματοδομή" πως σου ήρθε? δεν ξέρω τι λέει ο... ΓΚΜΟΧ (που τον σκεφτηκες αυτόν τώρα?), εγώ ξέρω ότι το μετάλιο στην νέα ζηλανδία το πήραμε με σέντερ τον κασέλ του 1.98 και τεσσάρι τον παπανικολάου των 2.03 και 95 κιλών...
Αριστοτέλης
@ Ανώνυμος - Αριστοτέλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κατάλαβα για τον Ρούμπιο, τι σχέση έχει η Εθνική παίδων, μήπως τον είδες εσύ πουθενά να παίζει στην Νέα Ζηλανδία ή στη Ρόδο φέτος με την Ισπανία; (στο θέμα μας εδώ). Η διαφορά με αυτό που έλεγα είναι πως οι καλές χώρες του κόσμου χτίζουν πρώτα παίκτες που θα μάθουν μπάσκετ και θα προοδεύσουν, μερικοί θα είναι ηγέτες, ενώ εδώ χτίζουν στρατιώτες μίας μηχανής, που όταν έρθει η ώρα να αποκτήσουν προσωπικότητα και πρωτοβουλίες ίσως να μην μπορούν. Εδώ θα είμαστε και θα δούμε την εξέλιξη των δικών μας και των ξένων, που αρκετοί θα κάνουν ακριβά συμβόλαια το ΝΒΑ – μήπως νομίζεις πως και οι δικοί μας που θα μείνουν εδώ δεν θα το ήθελαν; Μάλλον δεν θα μπορούν να παίξουν εκεί.
Όσο αφορά αυτά για τα 1,98 και 2,03, είναι υπερβολές, τα έχω δει τα παιδιά και από κοντά και σε φώτος ομάδας. Να διευκρινίσω πως πολλά παιδιά εδώ έχουν ταλέντο που εγκλωβίζεται στον βωμό της ομαδικής επιτυχίας και σε μικρές ηλικίες εδώ.
Για την προπαγάνδα της ομοσπονδίας μας και των επικεφαλής της, είναι πολλαπλάσια από άλλες χώρες. Ενδεικτικά, ξέρεις πολλές ομοσπονδίες που να αναθέτουν κάθε χρόνο Ευρωπαϊκή διοργάνωση στην ίδια χώρα; Αστεία πράγματα. Κι ακόμη δεν αφήνουν οι ‘κατευθυντήριες γραμμές’ της κανέναν ηγέτη να πάρει κεφάλι; Πήξαμε από σλόγκαν για ομαδική προσπάθεια και άμυνα, αμάν πια, έχουμε κουραστεί. Από αυτό το μπάσκετ σκοπιμότητας πάντως εγώ δεν θα πάρω ..
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
xairetw tin parea!museum imoun diakopes giauto apeixa apo tin kouventa.i'm back omws!
ΑπάντησηΔιαγραφήmporw na pw oti oloi exete dikio.apla einai thema protimisewn.o blogger tonizei oti d vgazoume enan super star.k gw re gmt nevriazw otan vlepw nba(k oxi mono ekei)k vlepw parker,gasol,rudi,dirk klp klp na einai asteria sto magiko kosmo.k ellinas oxi d prwtagwnistei alla oute kan paizei ekei(o koufos einai stin 2i omada twn jazz).exw k gw kourastei na akouw "amuna amuna amuna".sumfwnoi.dinei titlous.opws k sto euro 2004 sto podosfairo.mono p sto basket eimaste megali dunami.d paizoume gia tin...summetoxi.k re paidia eleos.edaxei d simainei oti oi mikres ethnikes einai autes p tha stelexwsoun apokleistika tin andriki omada afou stin poreia vriskontai k alloi paiktes.alla duskola ena talento d exei anaklufthei mikros k vrethike st poreia.tespa.eida tous mikrous na trexoun aifnidiasmous,na paizoun ligo pio free basket k marese.kati tetoio akoume pos thelei na kanei k o kazlaouskas.exei talento i ellada.as prospathisoume na kerdizoume 90-89 anti gia 65-64.deiksame oti mporoume(ellada-usa 101-95 nomizw).mou eleipse na dw sta tournoua stous top 5 scorers na einai enas ellinas.oi max mesi oroi p.x. spanouli ante na ftanoun 11,5 pontous.
P.S.1:epimenw oti einai thema protimisewn.egw tha thysiaza i mallon tha ithela na riskaroume p.x. st teliko me ispania stin polonia(makari) na paiksoume to mats stous 90 pontous k na min prospathisoume pali na to katevasoume stous 65.
@ tonino
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Τονίνο ήμουν διακοπές και μακριά από υπολογιστή και δεν σου απάντησα. Όπως έχεις καταλάβει, η λογική και η θέση του μπλογκ είναι υπέρ της επίθεσης και του δημιουργικού παιχνιδιού. Όπως ακριβώς είχε πει κάποτε και ο Κώστας ο Πετρόπουλος ότι το μπάσκετ είναι ένα άθλημα δεξιοτεχνίας.
Δυστυχώς βλέπω πως τις κατευθυντήριες γραμμές του παιχνιδιού μας στην Ελλάδα τις χαράσσουν προπονητές που ήταν αμυντικοί ή ρολίστες σαν παίκτες και όχι οι πρωτοκλασάτοι – εκτός του Γιαννάκη που κι αυτός είναι λάγνος της άμυνας. Δύσκολο επομένως να βγει ο ηγέτης της επίθεσης στον αφρό, εκτός ίσως και αν μας έρθει εισαγόμενος και θα έχει μάθει τα βασικά άλλού.
Είδα λίγο την Εθνική μας τις προάλλες το φιλικό με την Γιουγκοσλαβία και μου άρεσε. Ηγέτης ο Σπανούλης, πιο γρήγορες επιθέσεις, προσπάθεια για αλλαγή στυλ. Μακάρι να συνδυαστεί με καλά αποτελέσματα στο Ευρωπαϊκό τουρνουά και να έχουμε μια νέα αφετηρία στον τρόπο παιχνιδιού.
Ευχαριστώ για το σχόλιο.