Οι είκοσι μεγαλύτεροι Έλληνες παίκτες όλων των εποχών – Μέρος Δεύτερο

.
Ας συνεχίσουμε με την πρώτη δεκάδα. Να δούμε πως θα διαμορφωθεί η τελική κατάταξη με τους δέκα μεγαλύτερους Έλληνες όλων των εποχών. Όλες οι ενστάσεις και τυχόν διαφωνίες σας, δεκτές να το συζητήσουμε. Κυλήστε κάτω σιγά-σιγά για να διατηρείτε την αγωνία και το ενδιαφέρον σας. Λάβετε θέσεις και φύγαμε:

Δέκατη θέση (10η): ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ (1,92, γκαρντ)
Δικαιωματικά στην πρώτη δεκάδα. Μεστό και μπασκετικό το παιχνίδι του στο ένας εναντίον ενός και ηγετική η του παρουσία στον ΠΑΟ και την Εθνική με πέρασμα και από το ΝΒΑ. Σκληρός και στην άμυνα. Στα κορυφαία του, τι άλλο, η μοναδική του εμφάνιση με τις ΗΠΑ στο Τόκιο το 2006 και η κορυφαία του παρουσία φέτος στο Φάιναλ-4 του Βερολίνου στο ευρωπαϊκό στέμμα των πρασίνων.

Ένατη θέση (9η): ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΑΣΟΥΛΑΣ (2,13, σέντερ)
Ο μεγαλύτερος σέντερ στην ιστορία του Ελληνικού μπάσκετ, άλλαξε τον τρόπο παιχνιδιού των ομάδων του αλλά και των αντιπάλων με την απίστευτη του έφεση στα κοψίματα. Μπορούσε και παραπάνω αλλά κι έτσι ήταν μεγάλος. Κορυφαίες του φάσεις, το κόψιμο στον Μούρνινγκ με τις ΗΠΑ το 1994 στον ημιτελικό του Τορόντο αλλά και οι μάχες με τον Βράνκοβιτς στην στρατόσφαιρα.


Όγδοη θέση (8η): ΦΑΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ (2,03, γκαρντ - φόργουορντ)
Πολλοί και ίσως δίκαια, μιλούν για τον πιο πολύμορφο Έλληνα μπασκετμπολίστα όλων των εποχών. Δεν διαφωνούμε μιας και ο Φάνης μπορούσε να παίξει σε όλες τις θέσεις της πεντάδας. Τεχνική και δύναμη σε αρμονία, μαζί με την αίσθηση του παιχνιδιού. Αριστερή κίνηση με δεξί σουτ, τι συνδυασμός. Οι καλύτερες στιγμές του, το τρίποντο το 89 με τους Σοβιετικούς και ο τελικός κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ το 91.

Έβδομη θέση (7η): ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ (1,95, φόργουορντ)
Για χρόνια κορυφαίος στον ΠΑΟ και την Εθνική. Παρά το μικρό του ανάστημα, κυριαρχούσε και κοντά στο καλάθι με την τεχνική του. Μία εμβληματική φυσιογνωμία του μπάσκετ, ήταν πρώτος όπου και αν έπαιζε. Το γεγονός ότι αγωνίστηκε σε άλλη εποχή και δεν έχουμε αρκετές εικόνες του, σίγουρα τον αδικεί. Μια κορυφαία του στιγμή, οι 43 πόντοι του με την Ισπανία στο Πανευρωπαϊκό του 1967 στο Ελσίνκι.

Έκτη θέση (6η): ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΛΟΥΚΑΣ (2,00, γκαρντ)
Πλησίασε με την απόδοσή του τα κατορθώματα μεγάλων θρύλων του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Δίμετρος πλέη μέηκερ, με οπτική του παρκέ, ειδικός στις ασίστ και την αλλαγή του ρυθμού. Λόγω σωματοδομής παίζει και χαμηλά σε άμυνα κι επίθεση. Μεγάλη προσωπικότητα, τελεσίδικα στους μεγαλύτερους στην Ευρώπη όλων των εποχών. Στα καλύτερά του, ο τελικός της Ευρωλίγκας το 2006 ως MVP και οι 12 ασίστ με τους Αμερικανούς το 2006.


Πέμπτη θέση (5η): ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ (1,92, γκαρντ)
Τεράστιος παίκτης, που ίσως να άξιζε παραπάνω αν δεν έπεφτε πάνω στον άλλο μεγάλο. Στους κορυφαίους αμυντικούς γκαρντ της Ευρώπης όλων των εποχών. Το στυλ του επηρέασε πολλούς κορυφαίους μελλοντικά, ήταν γεννημένος νικητής. Απέδειξε και μετά τον Ιωνικό, πως μπορεί να είναι ο ηγέτης στην επίθεση, όταν έλλειπε ο Γκάλης. Κορυφαία του στιγμή, μια μοναδική παράσταση με τη Βραζιλία στην Αργεντινή το 1990 και 36 πόντους.

Τέταρτη θέση (4η): ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ (1,88, γκαρντ - φόργουορντ)
Αυτός ο μέγας, ‘παγκόσμιος’ παίκτης έκανε 80 χιλιάδες κόσμο να παραληρεί στο Καλλιμάρμαρο. Από μικρά κινηματογραφικά φιλμ και διηγήσεις των παλαιοτέρων, ήταν ένας σολίστας του μπάσκετ, μία καλαθομηχανή αλλά και έξοχος χειριστής. Συνδυαζόταν περίφημα με τα γκαρντ κι ‘έφτιαχνε’ τους ψηλούς. Με ένα απλό figure eight, διέλυε τις άμυνες. Εννοείται η κορυφαία του στιγμή είναι το πρώτο ομαδικό ευρωπαϊκό στέμμα της χώρας, με τους 29 πόντους του με την Σλάβια Πράγας.


Τρίτη θέση (3η): ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ (1,96, γκαρντ)
Ο μεγαλύτερος σύγχρονος Έλληνας μπασκετμπολίστας, ο μόνος που μπορεί να πλησιάσει τον Γκάλη μετά από χρόνια. Ισόβιος καλύτερος αμυντικός στην Ευρώπη, μεγάλος σουτέρ όταν το θελήσει, διεισδυτικός, μεγάλη χιαστή ντρίπλα, δεν διστάζει να πάρει την τελευταία προσπάθεια. Λόγω φυσικών προσόντων, μπορεί να παίξει έως και σε 4 διαφορετικές θέσεις. Στα αξιομνημόνευτα, το μεγάλο τρίποντο στη λήξη με την Γαλλία το 2005 και η τάπα στον Άκερ το 2007 στο ταμπλό, που έκρινε τον τίτλο.

Δεύτερη θέση (2η): ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΟΥΜΑΣ (1,98, φόργουορντ)
Ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ. Ξεπέρασε τους 10.000 πόντους στο πρωτάθλημα έστω και αν έλειπε δύο χρόνια στο εξωτερικό. Μέλος τότε της Μικτής Ευρώπης, κορυφαίος παντού, δεν πήρε πολλούς τίτλους λόγω ομάδας. Σηκωνόταν από όποιο σημείο του γηπέδου ήθελε και ήξερες την κατάληξη της μπάλας, με το μοναδικό αυτοκρατορικό του στυλ. Έπαιζε μπάσκετ έως και πάνω από τα 40 του. Δεν ξεχνάμε και τον τίτλο το 1981 με την ΑΕΚ στο κύπελλο, κι εκεί ήταν κορυφαίος.



Πρώτη θέση (1η): ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ. (1,85, γκαρντ)
Ο κορυφαίος αθλητής της Ελλάδας όλων των εποχών (όχι μόνο του μπάσκετ), με διαφορά από το δεύτερο. Όταν ήθελε να σκοράρει θα τα κατάφερνε ότι και να γινόταν. Το παιχνίδι του συμβόλιζε τη δύναμη του βραχύσωμου παίκτη απέναντι στους γίγαντες. Ο παίκτης του 21ου αιώνα κατά τον Γκομέλσκι το 1987. Κορυφαία καλάθια, θυμάμαι δύο ασύλληπτα σπασίματα της μέσης επί του Μάκαντου στο Άρης- Τρέϊσερ 98-67, το 1986. Μάκαντου: “Αυτά που μου έκαναν ο Γκάλης και ο Άρης δεν μου έτυχαν ούτε σε αγώνα των Μπόστον Σέλτικς”.


----------------------------------
Εύφημο μνεία στους: Κορωναίο (ίσως να άξιζε πραγματικά να είναι στους πρώτους 20), Αλεξανδρή, Μίσσα, Σακελλαρίου, Φώτση, Κοκολάκη, Μπαρλά, Σταυρόπουλο, Μελίνι, Καλιγκάρη, Στεφανίδη, Μ. Κατσούλη, Ζήση, Μπουρούση, Ρεντζιά, Κακιούζη, Ντικούδη, Σιγάλα, Ανδρίτσο, Καμπούρη, Παπαδάκο, Τσαρτσαρή και άλλους που δεν είναι δυνατόν να τους χωρέσουμε σε μία λίστα.
.
.