Η ταπείνωση του NBA

Ινδιανάπολη, 4 Σεπτεμβρίου 2002: ΗΠΑ- Αργεντινή 80-87
Βαρκελώνη, 7 Οκτωβρίου 2010: Μπαρτσελόνα - Λ.Α.Λέϊκερς 92-88

Τι κοινό μπορεί να έχουν οι δύο αγώνες; Οκτώ χρόνια μετά ήρθε ένα παιχνίδι να μας συγκλονίσει. Όχι τόσο με την ποιότητά του, ούτε καν με την ατμόσφαιρα και το γήπεδο - παρόλο που ήταν εξαιρετικά. Κι ακόμα ο τύπος δεν το προώθησε όσο του άξιζε ειδικά στην χώρα του μπάσκετ υπό διωγμό: την Ελλάδα. Η χθεσινή ήττα των Λέϊκερς από τη Μπαρτσελόνα στο επιβλητικό Palau St Jordi της Βαρκελώνης σηματοδότησε μία ημέρα ντροπής για το Αμερικανικό συλλογικό μπάσκετ, μάλλον και συνολικά για το NBA και το επαγγελματικό παιχνίδι της Αμερικής. Τα συναισθήματα είναι παρόμοια με εκείνα του Σεπτέμβρη του 2002 στην Ινδιανάπολη όταν ο Ρέτζι Μίλλερ, ο Πολ Πιρς και ο Έλτον Μπραντ έχασαν από τον Τζινόμπιλι, τον Νοτσιόνι και τον Σκόλα.


Τέλος εποχής; Αλλαγή συσχετισμών; Αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού μπάσκετ; Μία ήττα είναι απλά που θα συνέβαινε κάποτε; Τα να πεις; Οι Λιμνάνθρωποι ντρόπιασαν χθες την ομάδα που δόξασαν ο Καρίμ, ο Μάτζικ, ο Γουέστ, ο Μάκαντου ο Γουόρθι και τόσοι άλλοι. Ο Κόμπι γέλαγε στον αγώνα σαν να έπαιζε σε ματς επίδειξης. Τόσο πολύ ξέχασαν τις τελευταίες συναντήσεις στους Ολυμπιακούς αγώνες; Κανένα σχέδιο επίθεσης και στοιχειώδους οργανωμένου μπάσκετ. Πιο πριν, έπαιζε μονό 2 Χ 2 για την εταιρεία υπόδησης. Τι είναι αυτά; Για εμάς τους σκληροπυρηνικούς μπασκετικούς, το ΝΒΑ πληγώθηκε σήμερα που έχασε από ένα Football Club. Έλα μωρέ τί είναι το NBA και το μπάσκετ, εδώ η ομάδα μπάσκετ της Μπαρτσελόνα σας κέρδιζε, θα έλεγε κάποιος επικριτής της πορτοκαλιάς. Το σημαντικό της υπόθεσης είναι πως το ΝΒΑ κατέβασε τους πρωταθλητές του και πλήρεις (εκτός από τον Μπάινουμ) να παίξουν με τους πρώτους της Ευρώπης. Διηπειρωτικό κύπελλο, ναι, ακριβώς αυτό είναι. Οι Λέϊκερς έπρεπε να παίξουν για την ιστορία και τη φήμη τους σαν ένας από τους δύο καλύτερους συλλόγους όλων των εποχών, σαν φετινοί πρωταθλητές του NBA. Αντί αυτού, έβλεπες ένα σκορποχώρι, τον Κόμπι στον πάγκο αρκετή ώρα και μία ομάδα με διάθεση για πειραματισμούς χωρίς σχέδιο, ούτε καν αξιοπρεπείς ατομικές ενέργειες ή μακρινό σουτ. Αν νομίζει ο Στερν ότι κάνει καλό στο μάρκετινγκ αυτό το ματς είναι γελασμένος.

Μερικά σημεία, σαν αποτέλεσμα του χθεσινού παιχνιδιού:


- Αν μπορέσει αυτή η νίκη της Μπαρτσελόνα, να τους μεγαλώσει σε δημοφιλία π.χ. να μεταφερθούν στο Palau St Jordi και να το γεμίζουν, να τους δίνεται κι άλλος χώρος στον τύπο ή να λέγονται BC αντί για FC, τότε πολλά μπορούν να γίνουν.
- Αν αυτή η ήττα των Λέϊκερς τους αφυπνίσει για να βελτιωθούν και να μην αντιμετωπίζουν τα τουρνουά αυτά σαν φιλικά, θα υπάρχει βελτίωση και στην αντίπερα όχθη, γενικότερα σε πολλές ομάδες.
- Αν μπορέσει ο αγώνας να δώσει το έναυσμα να μεγαλώσει το Ευρωπαϊκό μπάσκετ γενικότερα, είναι καλοδεχούμενο. Να δούμε τι θα κάνει και η ΤΣΣΚΑ με το Μαϊάμι την άλλη βδομάδα εκτός έδρας.
- Το NBA είναι το όμορφο και θεαματικό μπάσκετ αλλά ώρες-ώρες πρέπει να παίζουν για να νικούν σε έναν συγκεκριμένο αγώνα μία κι έξω. Δεν είναι μόνο τα πλέη οφ που μετράνε.

Εμπρός δουλειά στο ΝΒΑ και μέσα τα κεφάλια για την αποκατάσταση της τάξης και συλλογικά. Αν θέλει να λέγεται η προβολή και διαφήμιση του μπάσκετ παγκόσμια. Εκτός και αν θέλουμε να γίνουμε - χωρίς καμία διάθεση κριτικής για άλλα σπορ - χάντμπολ και βόλεϊ σε δημοφιλία.

ΥΓ: Είμαστε με το NBA όχι δογματικά, αλλά γιατί αυτοί προβάλλουν και καλλιεργούν το πραγματικό παιχνίδι των πρωταγωνιστών. Ας γεμίσει μία ευρωπαϊκή ομάδα γήπεδο 15 χιλιάδων, sold out, με πρωταγωνιστές 25+ πόντων μέσο όρο και επίθεση 80-90 πόντους, να την λατρέψουμε ..