Ο ήχος από το σκάσιμο της μπάλας ακούγεται στα αυτιά μας δύο τετράγωνα μακριά. Καθώς πλησιάζει κανείς διακρίνει ολοένα και περισσότερο τις φιγούρες των νεαρών που παθιάζονται στη “μονή” τους αναμέτρηση. Το ανοιχτό γηπεδάκι της συνοικίας είναι καθαρό και καλοδιατηρημένο. Λίγο το δίχτυ είναι σκισμένο σε δύο μεριές αλλά τι να κάνουμε; Ο στόχος για το στοίχημα που συμφώνησαν τα παιδιά δεν επιτρέπει χαλαρότητες και ολιγωρίες. Ξάφνου ο ψηλόλιγνος έφηβος παίρνει την εσωτερική και αφού πατάει δυνατά, σηκώνεται κάθετα και καρφώνει τη μπάλα με τα δύο χέρια. Έκσταση. Τι έκανε ο παίκτης; Η τριάδα του κέρδισε το έπαθλο. Σταματούν για λίγο τον αγώνα, συσκέπτονται και ξανά από την αρχή.
Τα ανοιχτά γήπεδα του μπάσκετ είναι μέσα στην καρδιά μας. Στα μονά, στα διπλά, στις μάχες ένας εναντίον ενός ή και παραπάνω. Την άνοιξη και το καλοκαιράκι αλλά και μέσα στο καταχείμωνο με τους αέρηδες και τις βροχές η ένταση και η ποιότητα δε λείπουν σχεδόν ποτέ. Με το τσιμέντο, το πλαστικό δάπεδο αλλά και το κακοτράχαλο έδαφος ώρες-ώρες που εγκυμονούν και κινδύνους τραυματισμών. Όλοι μας, λιγότερο ή περισσότερο, εκεί έχουμε πρωτογνωρίσει την εμπειρία με το παιχνίδι. Μπορεί το άθλημα να ανακαλύφθηκε και πρωτοπαίχθηκε στις κλειστές αίθουσες, όμως οι πιο πολλοί από εμάς, η συντριπτική πλειοψηφία, έκαναν τα πρώτα τους βήματα στα ανοιχτά.
Πόσοι μεγάλοι παίκτες δεν έχουν μεγαλουργήσει στα ανοιχτά γήπεδα; Να ξεκινήσουμε από τους νεώτερους με τον Στεφόν Μάρμπουρι στις παραστάσεις του στα 3 on 3 της Νέας Υόρκης, στα γήπεδα με τα συρματοπλέγματα και με τις αλυσίδες αντί για διχτάκια;. Να πάμε στο χορευτή Κώστα Πετρόπουλο που περπατούσε στις μύτες στο ανοιχτό της οδού Ναυαρίνου στην Πάτρα; Να μιλήσουμε για τον αυτοκράτορα Βασίλη Γκούμα με το μοναδικό του στυλ ή για τον κορυφαίο βιρτουόζο Γιώργο Αμερικάνο της βασίλισσας ΑΕΚ; Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος ιδιαίτερα όσο πηγαίνουμε τον χρόνο προς τα πίσω.
Όπως έλεγε ο προπονητής μου, υπάρχουν κάποιες ιδιαιτερότητες στο “ανοιχτό” μπάσκετ. Πρώτα είναι ότι οι σουτέρ του είναι καλύτεροι από ότι στο κλειστό. Δεύτερον, η σκληράδα και μαχητικότητα υπερέχουν και αυτά. Για την τεχνική δεν ανέφερε τίποτα. Τους λόγους αυτούς τους αποδέχθηκα έτσι απλά χωρίς άλλη σκέψη. Δεν αναρωτήθηκα καθόλου. Αργότερα, όντας εμπειρότερος, με περισσότερες μπασκετικές παραστάσεις και εικόνες σκέφτηκα ότι είχε δίκιο. Γιατί ο σουτέρ πρέπει να συνυπολογίσει τον αέρα και τις άλλες ιδιαιτερότητες που συναντούνται στο φυσικό περιβάλλον. Και όλοι οι παίκτες, για να αντεπεξέλθουν στις αντιξοότητες του ανοιχτού, όπως το κρύο η ζέστη ή η υγρασία πρέπει να είναι πιο δυνατοί και ετοιμοπόλεμοι.
Η σημερινή κατάσταση στα ανοιχτά γήπεδα είναι τέτοια που παρόλο που καταγράφεται μία έντονη δραστηριότητα, πιστεύουμε ωστόσο πως οι δυνατότητες που προσφέρει αυτού του είδους η μορφή του παιχνιδιού δεν έχουν γίνει αρκετά εκμεταλλεύσιμες. Πέρα δηλαδή από τα τουρνουά 3 on 3 και το μπάσκετ δρόμου σε μεμονωμένα τουρνουά (και όχι πάντως στο επίπεδο κορυφής), τους αγώνες μίνι και φυτωρίων καθώς και κάποιους τοπικών και χαμηλών κατηγοριών δεν υπάρχει κάποια άλλη οργανωμένη και συστηματική δραστηριότητα, και κυρίως στο επαγγελματικό επίπεδο που να σχετίζεται με το μπάσκετ σε ανοιχτούς χώρους. Οι πρωτοβουλίες των εθνικών και διεθνών ομοσπονδιών υπάρχουν αλλά απέχουν αρκετά από την ανάπτυξη του μπάσκετ σε ελεύθερο χώρο.
Ας ρίξουμε μία ματιά τι γίνεται στα άλλα αθλήματα. Στο βόλεϊ, η ανοιχτή του εκδοχή που είναι το μπιτς βόλεϊ, όχι μόνο έχει οργανωθεί και διαδοθεί αρκετά αλλά έχει γίνει ακόμα και Ολυμπιακό άθλημα χρόνια τώρα, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ενδυνάμωση του αθλήματος. Στο στίβο παρατηρείται η αντίστροφη πορεία δηλαδή των κλειστών συναντήσεων του, οι οποίες και τον κρατούν ζωντανό και τους υποτιθέμενους αδρανείς χειμερινούς μήνες και, αναμφίβολα, προσθέτουν πόντους στη δημοτικότητά του. Τελευταία και το ποδόσφαιρο λανσάρισε τους αγώνες της σάλας με καθόλου αμελητέα αποτελέσματα στην προσπάθειά του να διεισδύσει σε χώρους που κυριαρχούν άλλα αθλήματα. Για να μη μιλήσουμε και για το μπιτς φούτμπολ που είναι αρκετά δημοφιλές. Να μην ξεχάσουμε ότι ακόμα και στιγμιότυπα ανοιχτού χάντμπολ έχουμε δει στη μορφή των αγώνων στην άμμο. Και το τένις παίζεται με όλους τους τρόπους δηλαδή σε όλους τους χώρους και σε πολλές διαφορετικές επιφάνειες - να κάποιοι από τους λόγους που είναι τόσο αγαπητό.
H συνέχεια στο επόμενο
Καλή Χρονιά σε όλους τους φίλους με υγεία, ευτυχία και ό,τι καλύτερο για την πορτοκαλιά!
_
Μπασκετικέ το ανοιχτό μπάσκετ φτιάχνει καλύτερους παίκτες ή μάλλον έφτιαχνε με τεχνική και πάθος. Τώρα όλα θέλουμε να γίνονται τέλεια. Μόνο που είχαμε πολλούς τραυματισμούς παλιά κυρίως στα γόνατα. Μπορεί πάντως να παιχτεί καλό μπάσκετ και έξω σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά
Μπα πότε έγιναν κλειστά τα γήπεδα?????
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Gervin
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά! Συμφωνώ ice man, ότι οι παλαιοί παίκτες είχαν ανώτερη τεχνική. Δεν ξέρω αν αυτό ήταν απόρροια των ανοιχτών γηπέδων. Πάντως τα γόνατα τα επιβάρυναν τα τσιμέντα. Το ιδανικό για μένα θα ήταν παρκέ ή καλό ταρτάν και σε ανοιχτό. Παλιότερα δεν ήταν το ίδιο.
@ xanthibasket
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κλειστά γήπεδά μας είναι άθλια, θυμίζουν αυτά των χωρών του πρώην ανατολικού block.
Στην Ξάνθη εκτός από το μεγάλο κλειστό"Φ.Αμοιρίδης" υπάρχουν άλλα δύο το κλειστό Δ.Α.Κ από το 1980 σε πολύ κακή κατάσταση με λίγα λόγια άθλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κλειστό "Α.Μπαλτατζής" που επιτέλους το συμάζεψαν και είναι μικρό μεν αλλά πολύ όμορφο και πρακτικό .
Το 4ο το πιο καινούργιο είναι μεγάλη αμαρτία .έγινε στα πλαίσια των Ολυμπιακών γηπέδων αλλά δεν δόθηκε και μάλλον θα αργήσει να δωθεί γιατί απλά δεν έχουν δώσει ούτε ένα ευρώ στον εργολάβο τα λαμόγια του Δήμου Ξάνθης.
Μια ακόμη περίπτωση κλοπής και λαμογιάς από τους τοπικούς άρχοντες.
Το λυπηρό είναι πως δεν υπάρχουν φωνές αντίδρασης.
@ xanthibasket
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο για τα κλειστά. Το κλειστό Αμοιρίδης είναι πολύ καλό και η περιοχή σας έχει αρκετά ταλέντα. Επίσης πιστεύω πως το σημαντικό δεν είναι να χτίσουμε άλλα μεγάλα κλειστά με χωρητικότητες που δεν γεμίζουν παρά σπάνια, αλλά κλειστά προπονητήρια και να χρησιμοποιήσουμε τα ήδη υπάρχοντα. Η Πάτρα έχει κι αυτή 200 χιλιάδες πληθυσμό και μία ντουζίνα σχεδόν από κλειστά που ευτυχώς είναι λειτουργικά και προωθούν το άθλημα. Όσο για τα ανοιχτά, κάποια είναι εγκαταλελειμμένα στην τύχη τους, βρώμικα με στραβά στεφάνια, μία θλίψη. Κάποιοι όμως που έχουνε πιάσει το νόημα, διατηρούν και τα ανοιχτά.
Καλησπέρα από την ΞΑΝΘΗ που χιονίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κατάσταση τελικά είναι ίδια παντού.
@ xanthibasket
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ίδια παντού η κατάσταση μα νομίζω ότι έχουμε αρκετά γήπεδα αχρησιμοποίητα, δεν υπάρχει παράπονο εδώ.