Κασλάουσκας, παιδεία, νέα φιλοσοφία

_
Η νέα Εθνική αρέσει στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Πολωνίας, το ακούμε από πολλούς φίλους του αθλήματος που είχαν γυρίσει την πλάτη στην πορτοκαλί θεά μετά το στείρο αμυντικό παιχνίδι που βλέπαμε χρόνια τώρα. Με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, είναι αλήθεια, όπως η κορυφαία νίκη με τους Αμερικανούς - αποτέλεσμα του επιθετικού ταλέντου και του ολοκληρωτικού μπάσκετ, που δεν ήταν κανόνας για εμάς, και όχι της άμυνας και της ανάσχεσης του παιχνιδιού του αντιπάλου. Και στο Βελιγράδι είδαμε πολύ καλό παιχνίδι από την Εθνική – αλλά περισσότερο ήταν η ορμή του πρωτάρη και η δίψα για νέες νίκες.

Το παιχνίδι της Εθνικής με το Γιαννάκη μας έβαλε σταθερά στην κορυφή, δεν το παραγνωρίζουμε και τον ευχαριστούμε, αλλά δυστυχώς με ένα σκληρό και αμυντικό παιχνίδι που προσωπικά δεν είμαι περήφανος. Επειδή ο Έλληνας έχει το ταλέντο να παίξει καλύτερα. Πιο επιθετικά, δημιουργικά, με δυνατότητες πρωτοβουλιών και καινοτομίας στο παιχνίδι. Με διεισδύσεις και ατομικές ενέργειες, που είχαν περίπου δαιμονοποιηθεί - όχι από τους πολλούς αλλά από γνωστούς αυλοκόλακες της γραμμής της ομοσπονδίας μέχρι και πέρσι, κάποιοι λίγοι βέβαια είναι ακόμα εκεί κολλημένοι.


Ο Κασλάουσκας σκοπεύει στο όμορφο μπάσκετ. Με ταχύτητα, transition και μπασίματα, μαζί και με την άμυνα που έρχεται να λειτουργήσει υποστηρικτικά σαν αφετηρία και όχι σαν το παν στο παιχνίδι. Αυτό είναι και το στυλ του ελληνικού μπάσκετ, μαζί με την ύπαρξη ενός περιφερειακού ηγέτη και ενός σέντερ κατά δεύτερο λόγο στην Εθνική - που είναι και ο καθρέφτης. Εδώ είμαστε: Σπανούλης, Σχορτσιανίτης και ακολουθούν οι υπόλοιποι.

Μας αρέσουν στην Εθνική πολλά ακόμα, σε σχέση με το παρελθόν, κυρίως:

1. Οι βαθμοί ελευθερίας στους περιφερειακούς να δημιουργήσουν με πιο πολλές ατομικές ενέργειες και όχι το στείρο πάσα – πάσα - πάσα του παρελθόντος.
2. Οι διεισδύσεις που μας είχαν λείψει τόσο και είναι το πιο θεαματικό κομμάτι του παιχνιδιού.
3. Η επιδίωξη συνεχώς του up tempo και του transition.
4. Η σωστή αμυντική προσήλωση αλλά με το σκεπτικό να σου πάρω την μπάλα επειδή ξέρω καλύτερο μπάσκετ και όχι γιατί θέλω να καταστρέψω το ρυθμό σου.
5. Η συνειδητοποίηση ότι πρωταγωνιστές είναι οι παίκτες και σαν ομάδα αλλά και σαν άτομα - ηγέτες, κάτι που πήγαμε να ξεχάσουμε.(περίπου απαγορευόταν να μιλάμε για έναν παίκτη, θυμάστε;) Οι προπονητές, ας είναι παραδίπλα να τους βοηθούν να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους και όχι να τους εγκλωβίζουν ή περιχαρακώνουν.



Προγνωστικά για το Ευρωμπάσκετ δεν θα κάνω όπως αρκετοί που χαζοχαρούμενα προεξοφλούν νίκες και προσπέρασαν την χθεσινή αναμέτρηση με τους Ρώσους, πηγαίνοντας κατευθείαν στους Γάλλους. Και οι άλλοι μπάσκετ παίζουνε, μην είμαστε τόσο εγωιστές. Άλλωστε, και όγδοοι να βγούμε, το wild card για την Τουρκία το έχουμε στο τσεπάκι. Η ομάδα αυτή έδωσε ένα στίγμα ανανέωσης και πιο όμορφου παιχνιδιού.

Και μας θύμισε ότι η πεμπτουσία του μπάσκετ είναι τα όμορφα καλάθια και η δημιουργικότητα και όχι μία καλή άμυνα, ένα ριμπάουντ ή μία κερδισμένη μπαλιά. Αν ήταν αυτά, τότε θα βλέπαμε το καλό τόπι “εμείς κι εμείς”. Κι όχι οι εκατομμύρια φίλοι που λατρεύουν την πορτοκαλιά. Που απολαμβάνουν μαζί με εμάς ένα συναρπαστικό Ευρωπαϊκό τουρνουά , γεμάτο μοναδικές συγκινήσεις.
_