Τουρνουά της Εθνικής στην Πάτρα κάθε χρόνο

27 Νοεμβρίου 1999. Τί έγινε τότε; Ήταν η τελευταία φορά που έπαιξε η Εθνική μας στην Πάτρα για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ .. 2001, με αντίπαλο την Τσεχία και προπονητή τον Κώστα Πετρόπουλο. Μέχρι προχθές που ξαναήρθε μετά από δεκαοκτώ χρόνια στην δυτική μεγαλούπολη. Και ο κόσμος την υποδέχθηκε αρκούντως συναρπαστικά. Δέκα χιλιάδες άτομα στο γήπεδο μέσα σε δύο μέρες. Μέχρι και οι σκάλες γεμάτες κόσμο, μέχρι και όρθιοι. Και ας ήταν καύσωνας ή η καρδιά των διακοπών, αρχές Αυγούστου. Και ας μην έπαιξε το μεγαλύτερο αστέρι-κράχτης Γιάννης Αντετοκούνμπο - άκουσα πολλούς που έλεγαν πως δεν θα πάνε μετά την αποχή του, παρόλη την, τελικά, παρουσία του στην πόλη. Η πόλη των 230 χιλιάδων είχε δέκα χιλιάδες κόσμο με την Ρουμανία και την Μεγαλη Βρετανία. Αν ήταν άλλοι αντίπαλοι ή άλλη εποχή, πόσος κόσμος θα ήταν αλήθεια, μήπως σαράντα χιλιάδες; (σε μεγαλύτερο γήπεδο). Η μπασκετική Πάτρα όπως και πολλοί από την υπολοιπη Ελλάδα βρίσκονταν στο περιθώριο.

Τα παπαγαλάκια, δωρεάν ταξιδευτές της ομοσπονδίας απαντούσαν στα παραπονά μας γιατί η Εθνική παίζει μόνο στο βαρετό τουρνουά Ακρόπολις στην Ελλάδα πως δεν έβγαιναν οι ημερομηνίες. Η Εθνική και το μπάσκετ για δεκαοκτώ χρόνια έχασαν. Έχασαν που περιορίζονταν να δίνουν αγώνες μόνο στο υδροκέφαλο τέρας του λεκανοπεδίου. Έχασαν που είχαν περιθωριοποιήσει έναν κόσμο γνώστη και διψασμένο να αγκαλιάσει την ομάδα. Έχασαν γιατί η νωθρότητα και η έλλειψη οράματος εμπόδισαν το μπάσκετ να απλωθεί σε δημοφιλία. Τουρνουά της Εθνικής στην Πάτρα πρέπει να γίνονται κάθε χρόνο. Και ίσως με 1-2 μερες παραπάνω διάρκεια και με καλύτερους αντιπάλους. Γιατί εδώ υπάρχουν οι καθαρά μπασκετικοί φίλοι, οι οπαδοί των ατόφιων μπασκετικών ομάδων που δεν ακολουθούν ποδοσφαιρικά κλαμπ, οι .. μασόνοι του μπάσκετ. Ελπίζουμε να επικρατήσει η κοινή λογική και οι επικεφαλής της ομοσπονδίας να φανούν στοχειωδώς έξυπνοι.

Πηγή εικόνας:
http://www.pontos-news.gr/article/167832/i-ethniki-elladas-koryfaia-toy-diethnoys-toyrnoya-mpasket-stin-patra

Η σχέση του προπονητή με τους παίκτες

Του Μιχάλη Καλαϊτζάκη: mike_coach35@yahoo.gr
προπονητή, μέλους Σ.Ε.Π.Κ.

Δέκα πράγματα  που πρέπει να σκεφτεί  ένας θεατής – γονιός  φίλαθλος  πριν  κριτικάρει την σχέση του προπονητή με τους αθλητές  του και τον τρόπο που τους  παρατηρεί-καθοδηγεί  κατά την διάρκεια ενός αγώνα καλαθοσφαίρισης.

1. Ο κάθε παίκτης προπονείται με συγκεκριμένο τρόπο και συγκεκριμένο στόχο  ανάλογα  με  την ηλικία και το  χρόνο που ασχολείται συστηματικά με το  άθλημα. Η καθοδήγηση του από τον προπονητή είναι συνεπώς διαφορετική.
2. Τα παιδιά δεν έχουν τον ίδιο σωματότυπο, την ίδια ικανότητα στις βασικές τεχνικές επιδεξιότητες και την ίδια εξέλιξη. Συνεπώς οι απαιτήσεις του προπονητή  δεν είναι ίδιες.
3. Τα παιδιά δεν έχουν τον ίδιο χαρακτήρα και μέσα στις  συνθήκες του αγώνα αντιλαμβάνονται διαφορετικά (κατανοούν) άλλα εύκολα και άλλα δύσκολα τις οδηγίες που τους δίνει ο προπονητής.
4. Η καλαθοσφαίριση είναι ένα  δύσκολο και πολύπλοκο άθλημα και θέλει πολλά χρόνια συστηματικής ενασχόλησης για να μπορέσουν τα παιδιά να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο. Μέσα σε αυτά που ο παίκτης καλείτε να μάθει, είναι  να ακούει οδηγίες από τον προπονητή και να τις υλοποιεί άμεσα.
5. Κατά την διάρκεια ενός αγώνα μπάσκετ ακολουθείται συγκεκριμένη τακτική σε άμυνα και επίθεση η οποία έχει επιλεγεί από τον προπονητή και την γνωρίζει  μόνο αυτός και οι παίκτες. Όταν κάποιος παίκτης δεν ακολουθεί την τακτική παρατηρείται από τον προπονητή άλλοτε με ήπιο τρόπο και άλλοτε σε έντονο ύφος.

6. Η τακτική αυτή διαφοροποιείται ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα και κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει πότε έγινε αλλαγή τακτικής  και για ποιο λόγο. Οι μικρές λεπτομέρειες που τις περισσότερες φορές δεν είναι αντιληπτές από την κερκίδα καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την έκβαση του αγώνα.
7. Εκτός από τους παίκτες και τον προπονητή κανένας άλλος δεν μπορεί να γνωρίζει τί ειπώθηκε σε ένα time out και ποιές  συγκεκριμένες οδηγίες έχει πάρει ο κάθε παίκτης.
8. Σε ένα αγώνα μπάσκετ που οι παίκτες αγωνίζονται  από τους  150  παλμούς και πάνω  η ένταση  και οι ‘’φωνές’’ είναι στην ρουτίνα  του αθλήματος.
9. Οι παίκτες και ο προπονητής  ασχολούνται  ερασιτεχνικά με το άθλημα και κάθε σύγκριση με τους επαγγελματίες που αγωνίζονται στο υψηλότερο επίπεδο είναι ατυχής.
10. Στις προπονήσεις  ο προπονητής και οι παίκτες αναπτύσσουν ένα ‘’κώδικα’’ επικοινωνίας και με αυτόν συνεννοούνται κατά την διάρκεια του αγώνα. Ο κώδικας αυτός γίνεται κατανοητός από τους παίκτες, οι οποίοι τον αποδέχονται και τον  εφαρμόζουν. Φυσικά δεν τον γνωρίζει κανένας που βρίσκεται εκτός ομάδας.

Αγαπητοί φίλαθλοι, αγαπητοί γονείς παρακολουθήστε το πιο συναρπαστικό από τα ομαδικά  άθλημα και αφήστε προπονητή και παίκτες να δουλέψουν ανεπηρέαστοι και με ηρεμία  καθημερινά για τους στόχους που έχουν θέσει.

Πηγή εικόνας: http://www.insidesocal.com/tribpreps/files/2013/02/Bonita.jpg

Χτίζοντας μία παιδική ομάδα μπάσκετ

Του Μιχάλη Καλαϊτζάκη: mike_coach35@yahoo.gr
προπονητή, μέλους Σ.Ε.Π.Κ.

Ας περιγράψουμε την ετήσια διαδρομή μιας παιδικής ομάδας μπάσκετ. Το πρωτάθλημα τελειώνει αρχές Μαρτίου και προφανώς οι νεαροί αθλητές δεν φεύγουν διακοπές αλλά συνεχίζουν να συμμετέχουν στις προπονήσεις . Για ένα διάστημα περίπου πέντε μηνών, προπονητές και παίκτες δουλεύουν (οι πιο διεστραμμένοι κάνουν και διπλές προπονήσεις συμμετέχουν σε τουρνουά, καμπ κ.τ.λ. κ.τ.λ. ) με ένα συγκεκριμένο στόχο: την ατομική βελτίωση.
Κατακαλόκαιρο οι δεκατετράχρονοι και οι δεκαπεντάχρονοι περνούν γύρω στις πέντε ώρες μέσα στο γήπεδο και όχι πάντα με τις ιδανικές καιρικές συνθήκες. Στις αρχές Αυγούστου και για 20 μέρες φεύγουν για διακοπές και μετά η προετοιμασία ξεκινάει! Έξι έως οκτώ εβδομάδες σκληρή δουλειά για να είναι όλοι έτοιμοι σωματικά, τεχνικά και αγωνιστικά για το ξεκίνημα της χρονιάς.

Χωρίς πολλές λεπτομέρειες, κάπως έτσι ετοιμάζεται μια ομάδα καλαθοσφαίρισης. Τραυματισμοί, ευμετάβλητη ψυχολογία, εντάσεις και απογοητεύσεις είναι στην ημερήσια διάταξη. Όλα αυτά συνθέτουν αυτό που με μια λέξη λέμε ΟΜΑΔΑ.

Γιατί τα γράφω τώρα όλα αυτά;

Έτσι για να ενημερωθούν όλοι όσοι λένε: 'Έλα μωρέ μαζεύτηκαν 20 πιτσιρικάδες και παίζουν για πλάκα''. Επίσης για όλους αυτούς που είναι έτοιμοι να κρίνουν αυστηρά ως απλοί παρατηρητές μικρά παιδιά! Όλα τα παραπάνω τα ζω εδώ και πολλά χρόνια με την ομάδα μου και δεν είναι απλά θεωρίες.

Τρεις ερωτήσεις:
1. Ποιος από όλους όσους εμπλέκονται με το μπάσκετ δουλεύει τόσο πολύ όσο οι αθλητές;
2. Ποια είναι η ανταμοιβή για αυτά τα παιδιά, τους προπονητές, τους και τους παράγοντες που στηρίζουν με μεγάλη δυσκολία τις ομάδες μπάσκετ σε περίοδο κρίσης;
3. Ποιοι είναι οι πραγματικοί ''πρωταγωνιστές'' του αθλήματος;

Και μια παραίνεση : Σταθείτε απέναντι σε αυτά τα παιδιά με μεγάλη σοβαρότητα. Αυτά είναι το μέλλον του αθλήματος!

Πηγή εικόνας:
http://www.waltersherald.com/articles/2014/12/03/walters-blue-devils-high-school-basketball-teams-boys-and-girls

Θετικά και βελτιώσεις στην πορεία του Ελληνικού μπάσκετ

Ας δώσουμε κάποιες σκέψεις για το παρόν και το μέλλον του Ελληνικού μπάσκετ. Πρώτα ας εστιάσουμε στην καταγραφή κάποιων θετικών:

1. Μπορείς εύκολα να βρεις άτομα με προσόντα εφόσον στην πλειοψηφία τους τα ψηλά και αθλητικά παιδιά στην Ελλάδα, καλώς ή κακώς, παίζουν μπάσκετ και όχι βόλεϊ ή χάντμπολ κ.λπ. Ανάμεσα σε αυτούς θα βρει κανείς και τα αμιγώς μπασκετικά ταλέντα. Βέβαια να μην παραγνωρίζουμε πως τα σπουδαία ταλέντα δεν πρέπει να παραβλέπονται ακόμα κι αν δεν έχουν ιδιαίτερα σωματικά προσόντα. Είναι και η φυσική εξέλιξη του σωματότυπου στις γενιές.

2. Η εκμετάλλευση των μπασκετικών κόουτς-σκάουτερς ταλέντων στις μικρές ηλικίες, ολοένα και βελτιώνεται με αποτέλεσμα να μην πάει χαμένο σχεδόν κανένα ταλέντο με προοπτικές. Για παράδειγμα, ο Έσπερος Πάτρας με τον Κώστα Πετρόπουλο για χρόνια επικεφαλής στις ακαδημίες του, παρήγαγε σπουδαίο έργο.

3. Η αγάπη για το μπάσκετ και η ολοένα και καλύτερη γνώση του στην Ελλάδα. Όλοι οι εμπλεκόμενοι βελτιώνονται: φίλαθλοι, παράγοντες, προπονητές, παίκτες, διαιτητές. Σε προπονητικό επίπεδο, η επιμόρφωση ακόμα και των χαμηλότερων κατηγοριών προπονητών, έχει προχωρήσει. Και οι μπασκετικές παραστάσεις λόγω της διάχυσης της πληροφορίας μας κρατούν κοντά στις τελευταίες εξελίξεις.

4. Το τέλος της στείρας αμυντικολαγνείας. Κάποτε η άμυνα μονολογούσε την ανάγνωση, τον τρόπο προσέγγισης του παιχνιδιού και τις αιτίες της νίκης ή ήττας. Τώρα έχουμε συνειδητοποιήσει πως το παιχνίδι είναι 50% άμυνα και 50% επίθεση, δουλεύοντας επομένως και το δημιουργικό κομμάτι. Έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπουμε το παιχνίδι προς το καλύτερο.

5. Τα νέα παιδιά παίζουν και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες τις κατηγορίες εκτός από την Α1 (basket league) με αποτέλεσμα να αποκτούν εμπειρίες από μικρή ηλικία. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις έχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης τους καθώς προτιμούν να έχουν συμμετοχή σε μια μικρότερη ομάδα από το να κάθονται στον πάγκο μίας μεγάλης, φρενάροντας έτσι την εξέλιξή τους.

Κάποιες βελτιώσεις που θα βλέπαμε για το άμεσο και το απώτερο μέλλον δίνονται παρακάτω:

1. Η χαλάρωση των προπονητών. Κυρίως στις μικρές ηλικίες αλλά και στους άνδρες. Ο Χαραλαμπόπουλος πήρε πρωτοβουλίες με αυτή την χαλάρωση.

2. Η αποφυγή συμμετοχής σε πολύ μεγάλες ομάδες ταλέντων αν δεν έχουν και πολλές πιθανότητες να παίξουν.

3. Η εξεύρεση τρόπων για φτιάξουμε πρωταγωνιστές-ηγέτες του παρκέ που θα τραβήξουν τον κόσμο. Έμφαση στα βασικά του μπάσκετ στις μικρές ηλικίες και όχι στα συστήματα.

4. Η ενθάρρυνση των παικτών να προσπαθούν να συμμετέχουν όλο και περισσότερο στο ΝΒΑ που θα μας βελτιώσει αγωνιστικά και σαν θέαμα.

5. Διαχρονικός παράγοντας βελτίωσης. Το άμεσο διώξιμο της αλητείας από τα γήπεδα και η άμεση και αυστηρή εφαρμογής κανόνων καλής συμπεριφοράς στα γήπεδα στα πρότυπα της Ευρωλίγκας και του ΝΒΑ.

Πηγή εικόνας:
http://www.gazzetta.gr/basketball/article/950845/ehei-soyter-elliniko-mpasket-pics-vids

Με την μεζούρα

Ακούμε και διαβάζουμε από τους Ελληνάρες ότι στην Αμερική βασίζονται κυρίως στα σωματικά τους προσόντα για να παίξουν μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Κοίτα ποιός μιλάει. Στην χώρα που ακόμα και από την Εθνική παίδων κόβονται όλοι οι γκαρντ με ύψος κάτω από 1,90 ή τα τριάρια κάτω από δύο μέτρα ή τα τεσσάρια κάτω από 2,05 ή οι σέντερ κάτω από 2,10 και πάει λέγοντας. Σωστή μεζούρα, κανονικά και με τον νόμο. Και ας βγει κάποιος να δώσει αντίθετα παραδείγματα. Να μην αρχίσουμε να μιλάμε για τέτοιες περιπτώσεις στην Αμερική: Αϊ. Τόμας 1,76, Κόνλεϊ 1,83, Λόρι 1,83, Ντ. Γκριν 2,01 (τεσσάρι), Ρόντο 1,85, Πολ 1,83, Μπλέντσοου 1,85 και τόσοι άλλοι. Πουθενά στον κόσμο δεν συμβαίνει αυτό. Φανταστείτε να ήταν Έλληνες ο Ναβάρο, δυάρι 1,92 ή ο Πάρκερ, άσος 1,88, δεν θα είχαν τύχη. Κοίτα ποιός μιλάει.

ΥΓ: Έχουν να χάσουν δέκα χρόνια οι Αμερικανοί στο μπάσκετ, κάτι που δεν ξανάγινε ποτέ και βγαίνουν και τους κράζουν οι Ελληνάρες. Που αν δεν ήταν η Αμερική, το μπάσκετ θα ήταν κάτι σαν το χάντμπολ ή το ποδόσφαιρο σάλας. Αν δεν ήταν η Αμερική δεν θα τα λέγαμε αυτά, απλά γιατί δεν θα υπήρχε μπάσκετ να ασχολούμαστε τόσοι.

Πηγή εικόνας: http://www.silverscreenandroll.com/2015/5/13/8603463/la-lakers-draft-2015-nba-draft-combine-measurements

Γιατί να ασχοληθούν τα παιδιά μας με το μπάσκετ;

Του Μιχάλη Καλαϊτζάκη: mike_coach35@yahoo.gr 
προπονητή, μέλους Σ.Ε.Π.Κ.

Τρεις λόγοι για να παρακινήσουμε τα παιδιά μας να ασχοληθούν με την καλαθοσφαίριση:

1. Συνεργασία – συνυπευθυνότητα

Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που αναπτύσσει τόσο κατά την διάρκεια της προπόνησης όσο και κατά την διάρκεια των αγώνων την συνεργασία όλων των παικτών ακόμα και αυτών που κάθονται στον πάγκο. Οι πέντε παίκτες που αγωνίζονται πρέπει να συνεργαστούν ταυτόχρονα για την επίτευξη του στόχου σε άμυνα και επίθεση ενώ οι υπόλοιποι που δεν βρίσκονται μέσα στο γήπεδο πρέπει να είναι συγκεντρωμένοι και έτοιμοι να προσφέρουν όταν έρθει η ώρα να μπουν στον αγωνιστικό χώρο. Οι κινήσεις σε άμυνα και επίθεση γίνονται συγχρονισμένα οπότε ένας να κάνει λάθος επιλογή ολόκληρη η ομάδα δεν λειτουργεί σωστά.
Απαιτείται λοιπόν συνεργασία συγχρονισμός και συνυπευθυνότητα.

2. Αναπτύσσει ιδιαίτερες φυσικές και πνευματικές δεξιότητες, καλλιεργεί την πειθαρχία και τον αυτοέλεγχο 

Η καλαθοσφαίριση διεξάγεται σε μικρό χώρο και εξελίσσεται με μεγάλη ταχύτητα. Από την φύση του λοιπόν το άθλημα έχει μεγάλες απαιτήσεις τόσο σε φυσική κατάσταση όσο και σε ταχύτητα αντίδρασης. Η μνήμη του παίκτη λειτουργεί φωτογραφικά και αυτό του επιτρέπει να κάνει γρήγορα την σωστή επιλογή με βάση τα δεδομένα της στιγμής. Αρκεί μέσα στο μυαλό του να έχει όσο μπορεί περισσότερες εικόνες. Τις εικόνες τις προσλαμβάνει κατά την διάρκεια της προπόνησης των αγώνων καθώς επίσης και όταν παρακολουθεί αγώνες (γήπεδο - τηλεόραση),
Τέλος η πειθαρχία και ο αυτοέλεγχος σχετίζονται με τον κανονισμό διεξαγωγής ενός αγώνα και με τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας της ομάδας. Απαιτείται συγκέντρωση, καθαρό μυαλό, έλεγχος συναισθημάτων και διαχείριση της κόπωσης.

3. Κοινωνικοποίηση - ανάπτυξη προσωπικότητας

Το μπάσκετ είναι μαζικό σπορ και ως εκ τούτου μέσα σε μια ομάδα υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί χαρακτήρες με πολλά και διαφορετικά σωματικά και διανοητικά προσόντα: ο ψηλός, ο κοντός, ο γρήγορος, ο αργός, ο εργατικός, ο νευρικός, ο υπεύθυνος κτλ κτλ κτλ. Η καθημερινή τριβή με τους συναθλητές σου και το προπονητικό team βοηθάει πάρα πολύ τα παιδιά να αναπτύξουν την προσωπικότητα τους και να μάθουν να αντιδρούν σωστά σε συνθήκες πίεσης.

Αυτοί είναι τρεις από τους 100.000 λόγους που οι γονείς πρέπει να φέρουν τα παιδιά τους σε επαφή το μπάσκετ!

Πώς το Ελληνικό μπάσκετ καταφέρνει να έχει επιτυχίες και να παράγει;

Του Μιχάλη Καλαϊτζάκη: mike_coach35@yahoo.gr 
προπονητή, μέλους Σ.Ε.Π.Κ. 

Από χτες διαβάζω και ακούω πολλούς να διατυπώνουν το εξής ερώτημα: 

Σε μια χώρα που τίποτα δεν είναι οργανωμένο τίποτα δεν έχει σχέδιο και υποδομές πώς το μπάσκετ καταφέρνει να έχει επιτυχίες και να παράγει παίκτες προπονητές και διαιτητές εδώ και πολλά χρόνια;

Να πούμε τώρα μερικά πράγματα που ίσως δώσουν απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.

1. Ο σωματότυπος των παικτών έχει αλλάξει και τα ''κορμιά'' περισσεύουν στο ελληνικό μπάσκετ. Η ''πρώτη ύλη'' λοιπόν έχει την καλύτερη ποιότητα.

2. Ο ΣΕΠΚ φρόντισε να βοηθήσει τους Έλληνες προπονητές με επιμορφωτικά σεμινάρια να αποκτήσουν τεχνογνωσία και να κάνουν θαύματα στα σωματεία που εργάζονται . Η ψαλίδα σε επίπεδο γνώσεων έχει μικρύνει ανάμεσα στους προπονητές που εργάζονται στο υψηλότερο επίπεδο με τους προπονητές που εργάζονται στα μικρά περιφερειακά σωματεία.

3. Εν μέσω κρίσης όλοι οι εμπλεκόμενοι με το μπάσκετ δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα να μειώσουν τις αμοιβές τους χωρίς να μειώνουν την ποιότητα και το επίπεδο της δουλειάς τους!!!

4. Στο κόσμο του μπάσκετ ο ανταγωνισμός λειτουργεί υπέρ του αθλήματος κι ας ξεφεύγει μερικές φορές και γίνεται αθέμιτος . Ο τελικός κερδισμένος είναι το μπάσκετ!

5. Το μπάσκετ είναι ''ΤΡΕΛΑ'' όποιος λοιπόν κολλήσει δεν μπορεί να κάνει τίποτα λιγότερο από αυτό που κάνουν οι υπόλοιποι ''τρελοί''! Όταν όλοι προσπαθούν για το παραπάνω το πρώτο που καταφέρνουν είναι να βάλουν το πήχη πολύ ψηλά! (στόχοι)

Παίκτες, προπονητές, διαιτητές και παράγοντες έβαλαν το πήχη πολύ ψηλά και από ότι φαίνεται κατάφεραν και πέρασαν από πάνω!

Εγώ λοιπόν ένας από την παρέα των ''τρελών'' θα φωνάζω πάντα με όση δύναμη έχω:

ZΗΤΩ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ !
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ !

Η φώτο ειναι απο την Ημερησία:

http://content-mcdn.imerisia.gr/filesystem/images/20140802/low/assets_LARGE_t_881_106328269.JPG