Τα μυστικά πριν σουτάρεις τις ελεύθερες βολές

του Μιχάλη Καλαϊτζάκη (mike_coach35@yahoo.gr)
προπονητή Αναγέννησης Αρκαλοχωρίου Ηρακλείου Κρήτης, μέλους ΣΕΠΚ

Εδώ παρουσιάζουμε την σύντομη ανάλυση ενός ειδικού για τα μυστικά του μπασκετμπολίστα στην εκτέλεση ελευθέρων βολών. 

Δέκα πράγματα που πρέπει να ξέρεις πριν κάνεις μια ελεύθερη βολή:
1. Είναι το σημείο του αγώνα που μπορείς να βάλεις καλάθι χωρίς να έχεις παρενόχληση από αμυντικό.
2. Είσαι αντιμέτωπος με το άγχος την κούραση την πίεση της κερκίδας και για να τα ξεπεράσεις πρέπει να είσαι ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ.
3. Όλα τα παραπάνω είναι ίδια είτε παίζεις στον τελικό της Ευρωλίγκας είτε παίζεις σε ένα αγώνα παίδων ή εφήβων.
4. Σε κάθε βολή πρέπει να προετοιμάζεσαι κάνοντας κάθε φορά τις ίδιες κινήσεις! Ο κάθε παίκτης έχει την δική του ''ΡΟΥΤΙΝΑ''!
5. Είναι το κομμάτι της προπόνησης που οι παίκτες δεν δίνουν την απαραίτητη προσοχή, Ίσως το θεωρούν εύκολο. ΛΑΘΟΣ!

6. Για να είσαι εύστοχος στις βολές πρέπει να έχεις άριστη φυσική κατάσταση γιατί εκεί φτάνεις συνήθως από υπερπροσπάθεια και οι νευρομυική προσαρμογή είναι δύσκολη διαδικασία!
7. Στην ελεύθερη βολή είσαι ΜΟΝΟΣ σου! Άρα πρέπει να διαχειριστείς την κατάσταση με τις δικές σου δυνάμεις σωματικές και ψυχολογικές!
8. Σκέψου ότι από το καλάθι χωράνε να περάσουν δύο μπάλες ταυτόχρονα και μη σκέφτεσαι ότι η μπάλα ζυγίζει 800 κιλά!
9. Έχε τα μάτια σου μόνο στο στόχο και μη σκέφτεσαι τίποτα άλλο!
10. Μετά από 30 χρόνια μέσα στο γήπεδο μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα και σιγουριά ότι: ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΒΟΛΕΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ Ή ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!
Όλα τα παραπάνω τα έχω πει 1.000.000 φορές στην προπόνηση έκατσα και τα έγραψα γιατί το 6 στις 29 δεν χωνεύεται εύκολα!

Σημείωση: Συνέβη μετά την ήττα της ομάδας του Αρκαλοχωρίου και την παραπάνω επίδοσή τους στις ελεύθερες βολές.

Η φωτογραφία ειναι από το espn: http://a.espncdn.com/photo/2010/0425/bos_g_rayfoulshot_576.jpg
.

Η επιστροφή του ΛεΜπρόν στους Καβαλίερς - Μέρος Δεύτερο

Στο πρώτο μέρος αναλύσαμε τα αίτια και τα αντίστοιχα οφέλη της επιστροφής. Υπάρχουν όμως μαζί κάποια ρίσκα όπως και πράγματα που δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Τα ρίσκα της επιστροφής

1.    Ο κόουτς Ντέιβιντ Μπλατ είναι άπειρος στη λίγκα. Είναι πενήντα πέντε ετών, επομένως χωρίς πολλά περιθώρια εξέλιξης και αποκτήθηκε από το Κλίβελαντ πριν αποφασίσει να επιστρέψει ο ΛεΜπρόν. Επιπλέον, αν σκεφτεί κανείς πως ο μεγάλος Μεσσίνα με τις πιο πολλές διακρίσεις περιορίσθηκε σε ρόλο βοηθού ή συμβούλου στους Λέικερς και τώρα στους Σπερς, καταλαβαίνει κανείς πως υπάρχει ρίσκο. Από την άλλη, ο Μπλατ έχει ανεβάσει την Εθνική Ρωσίας σε άλλο επίπεδο στο παγκόσμιο μπάσκετ και πρόσφατα έχτισε μία Μακάμπι από το πουθενά. Έχει γενικότερο ενδιαφέρον πάντως αυτό το εγχείρημα.

2.    Οι σταρ της νέας ομάδας δίπλα στον ΛεΜπρόν δεν έχουν εμπειρία play off. Όχι μόνο ο Λαβ και ο Ίρβινγκ αλλά και οι άλλοι νεαροί μελλοντικοί πρωταγωνιστές όπως ο Ουέιτερς και ο Τριστάν Τόμσον είναι άπειροι σε συμμετοχές σε αγώνες της post season. Η ομάδα προσπάθησε αυτό να το αντιπαρέλθει με την απόκτηση αξιόλογων βετεράνων πρώην πρωταθλητών, όπως κυρίως είναι ο Μίλλερ και ο Μάριον. Στον αντίποδα, οι έτεροι δύο των big 3 έχουν εμπειρία υψηλού ανταγωνισμού με την Εθνική των ΗΠΑ - ειδικά ο Ίρβινγκ φέτος σήκωσε την ομάδα στις πλάτες του.

3.    Οι επιδόσεις των Καβς στην άμυνα δεν είναι εγγυημένες. Το Κλίβελαντ  δεν φημιζόταν μέχρι τώρα για τις αμυντικές του επιδόσεις και ο Λαβ που ήρθε να προστεθεί δεν έχει την άμυνα σαν το πρώτο του όπλο. Επιπλέον ο ΛεΜπρόν δεν μπορεί να κάνει όλες τις δουλειές όπως τελευταία. Αν συμφωνήσουμε πως χρειάζεται ένα ελάχιστο αμυντικής λειτουργίας για την κατάκτηση πρωταθλημάτων, υπάρχει ένα ερωτηματικό εδώ. Το ενθαρρυντικό της υπόθεσης είναι πως αποκτήθηκαν καλοί αμυντικοί (π.χ. Μάριον) και η ομάδα στην preseason έχει δείξει καλά στοιχεία στη πίεση στο γήπεδο.

4.    Οι Καβς έχουν πρωταγωνιστές  επιρρεπείς σε τραυματισμούς. Τα ιατρικά ιστορικά του Ίρβινγκ, του Λαβ και του Βαρεχάο  έχουν αρκετούς τραυματισμούς στο παρελθόν κάτι που αποτελεί τροχοπέδη για την πληρότητα μίας ομάδας διεκδικήτριας του τίτλου. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί; Ο Λαβ  αρχικά έχει αποφύγει την καλοκαιρινή ‘ταλαιπωρία’ του World Cup και ο Ίρβινγκ με τον Βαρεχάο έχουν πρόσφατα επανέλθει γεροί μετά την αποχή τους. Η καλύτερη συντήρηση τους στη σεζόν μειώνει τις πιθανότητες για τραυματισμό. Μην ξεχνάμε κιόλας πως ο ΛεΜπρόν είναι σιδερένιος και πως οι μεγάλες ομάδες μπορούν, ακόμα και αν χάσουν ένα βασικό από τραυματισμό (αρκεί αυτός να μην είναι ο Τζέιμς).

Σημείωση:
Η χημεία της ομάδας δεν θεωρείται πρόβλημα, λόγω της γνωστής ομάδας για τον ΛεΜπρόν που δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής. Επίσης ο ηγέτης της ομάδας εδώ είναι ξεκάθαρος και ακόμα ο ίδιος έχει φέρει μαζί παίκτες που ήταν συμπαίκτης στο παρελθόν.


Μην είμαστε όμως και αχάριστοι

1.    Ο ΛεΜπρόν έγινε 100% καλύτερος παίκτης στα χρόνια του Μαϊάμι. Αν συγκρίνουμε τον ηγέτη πριν το 2009-10 και μετά το 2013-14 υπάρχει τεράστια διαφορά. Ηγέτης πια και στη τέταρτη περίοδο, clutch player, παιχνίδι και με πλάτη στο καλάθι, βελτίωση στην άμυνα, στην πάσα, στο σουτ, στην αποτελεσματικότητα, στις επιλογές στον κατάλληλο χρόνο, στις ηγετικές ικανότητες, στα πάντα. Η βοήθεια από τους συμπαίκτες του στους Χιτ σε αυτή την βελτίωση είναι κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Με εκείνους σαν συμπαίκτες έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του μέχρι στιγμής και αυτό δεν αλλάζει.

2.    Το θέαμα που παρουσίασε με την προηγούμενη του ομάδα ήταν μοναδικό. Είδαμε ασύλληπτες φάσεις μοναδικού μπασκετικού σχεδιασμού και εκτέλεσης. Οι quarterback πάσες από τον Ουέιντ αλλά και τον ίδιο τον Τζέιμς, τα αναρίθμητα  alley-oop, η εξαφάνιση της μπάλας στο transition και η άμυνα που έφερνε ασφυξία στον αντίπαλο, τί να πρωτοθυμηθεί κανείς; Μία φάση ήταν προσωπικά η κορυφαία όπου ο Μπρον, αφού κάνει το σόλο του, βουτάει να σώσει μια μπάλα και με τα δάκτυλα πασάρει στον Φλας που καρφώνει.

3.    Είδαμε κατορθώματα από τους Χιτ που δεν τα έχουμε δει σχεδόν ποτέ από ομάδα στα χρονικά:
-    Streak (σερί) 27 συνεχόμενων νικών. Μόνο οι Λέικερς το 1971-72 έχουν παραπάνω με τις 33 σερί τους νίκες, τι άλλο να πει κανείς; Για αυτό το κατόρθωμα όλοι θα μιλούν για πάντα, απλά γράφτηκε ιστορία.
-    Τέσσερις συνεχόμενους τελικούς που μόνο σε έναν δεν ήταν κοντά στον τίτλο. Αν εξαιρέσουμε το ανίκητο φετινό (περσινό) Σαν Αντόνιο, ακόμα και το Ντάλας το 2011 ήταν υπόθεση που μόνο του το Μαϊάμι έχασε. Θα μπορούσαν δηλαδή τρεις τίτλους.

4.    Στο Μαϊάμι ο ΛεΜπρόν ωρίμασε και έγινε πιο αγαπητός και σαν χαρακτήρας. Είναι αλήθεια πως ο άκομψος τρόπος που πάρθηκε η απόφαση της μετακίνησής του το 2010, οι δηλώσεις με αναφορές στο εαυτό του δεν είχαν χτίσει και το πρότυπο αλτρουισμού και ταπεινότητας. Στην πορεία όμως και ειδικά μετά το στραπάτσο του 2011, η αγάπη του προς το παιχνίδι, η ανιδιοτέλεια (unselfishness) που έβγαζε μέσα στο παρκέ τον βελτίωσαν και σαν χαρακτήρα με αποτέλεσμα να λατρευτεί από ακόμα περισσότερους.

 
Με λίγα λόγια

Πολλοί λένε πως ο ΛεΜπρόν πήγε στο Μαϊάμι για να κερδίσει τίτλους μαζί με άλλους δύο ηγέτες. Καμία σχέση. Ο ΛεΜπρόν πήγε στο Μαϊάμι έγινε ηγέτης, κέρδισε τίτλους, κάνοντας super stars να φαίνονται κανονικοί παίκτες. Ποιός το έχει κάνει αυτό; Η μόνη μαύρη κηλίδα είναι ο τρόπος που έφυγε από το Κλίβελαντ και ότι δεν πήρε τίτλους με αυτό. Και έρχεται τώρα να επιστρέψει για να τακτοποιήσει αυτή την υπόθεση. Αν κερδίσει έστω και ένα τίτλο, θα είναι η πιο δραματική ιστορία όλων των εποχών και το καλύτερο happy end που γράφτηκε ποτέ. Ο ΛεΜπρόν είναι μια ιδιοφυία και εμείς τυχεροί που τον απολαμβάνουμε.
.

Η επιστροφή του ΛεΜπρόν στους Καβαλίερς - Μέρος Πρώτο

Η επιστροφή ενός από τους  μεγαλύτερους παίκτες του ΝΒΑ όλων των εποχών στους Κλίβεναντ Καβαλίερς δημιούργησε κύμα ενθουσιασμού και σχεδόν αποκατέστησε τις σχέσεις του ακόμα και με εκείνους που τον είχαν κατηγορήσει για την απόφαση της αντίθετης πορείας του τέσσερα χρόνια πριν. Ποιοι είναι όμως οι λόγοι και τα οφέλη της επιστροφής αυτής; Ποια τα ρίσκα καθώς και, για να μην είμαστε αγνώμονες, αυτά που κέρδισε στα χρόνια πριν επιστρέψει; Ας τα δούμε παρακάτω:

Οι λόγοι της επιστροφής

1.    Η μικρή ενίσχυση του Μαϊάμι και όχι μόνο την τελευταία χρονιά. Η απουσία σέντερ πριν ένα χρόνο ήταν αξιοσημείωτη και το project Όντεν άκρως αποτυχημένο. Ταυτόχρονα, η ομάδα συνέχισε να παίζει το small ball basket χωρίς βοήθεια από play makers και σουτέρ. Μετά τη φυγή λόγω αμνηστίας του Μίλλερ και την πτώση της απόδοσης του Μπατίερ δεν υπήρχαν οι εναλλακτικές λύσεις ούτε οι κινήσεις μέσα στην σεζόν. Ταυτόχρονα οι δύο κύριοι point guards ήταν απογοητευτικοί σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού.

2.    Η ραγδαία πτώση λόγω τραυματισμών του άλλοτε σταρ Ουέιντ που σήμανε ουσιαστικά και το κλείσιμο του κύκλου αυτής της ομάδας τουλάχιστον σαν διεκδικήτριας του τίτλου. Σπάνιο, πρωταθλήτρια ομάδα στο παρελθόν να μην είχε τον δεύτερο πρωταγωνιστή της: ο Τζόρνταν είχε τον Πίππεν, ο Σακίλ τον Κόμπι, ο Ντάνκαν τον Πάρκερ ή τον Τζινόμπιλι, ο Ουέιντ τον Σακίλ, ο Τζαμπάρ ήταν ίσος με τον Μάτζικ. Μετά την κατά το ήμισυ απόσυρση του Ουέιντ πέρσι στην κανονική περίοδο, ο ΛεΜπρόν ήταν μόνος του μιας και ο Μπος δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί σαν δεύτερο βιολί.

3.    Η συγκυρία της εξαιρετικής φόρμας του Σαν Αντόνιο. Παρόλο που το Μαϊάμι πήρε το μάθημα του από πέρσι και ξεπέρασε τον σκόπελο της Ιντιάνα στα τελικά της Ανατολής - αν και η κατάρρευση των αντιπάλων στο τέλος της σεζόν ίσως μπέρδεψε για την δυναμικότητα των Χιτ, το περσινό Σαν Αντόνιο δεν παιζόταν από κανένα. Οι Χιτ ήταν αδύνατο να κάνουν το three peat σταματώντας το φορμάρισμα των Σπερς και θα έχαναν εύκολα ή δύσκολα. Άρα ίσως οι λόγοι εδώ της φυγής του Βασιλιά να βρίσκονται και κάπου αλλού.

4.    Το θέλγητρο του Κλίβελαντ με τα κορυφαία pick και το λαμπρό μέλλον. Κάιρι Ίρβινγκ, Άντονι Μπέννεττ και τώρα Άντριου Ουίγγινς, τρία νούμερο ένα του draft σε τέσσερα χρόνια, καθώς και τα ταλέντα όπως Ουέιτερς και Τριστάν Τόμσον αρκούν για να γίνει μία ομάδα γρήγορα πρωταγωνίστρια. Στην πορεία η προοπτική απόκτησης άλλων σταρ στην θέση κάποιων σπουδαίων νεαρών ενίσχυσε την ορθότητα της απόφασης του Βασιλιά. Με το Λαβ στο ρόστερ οι Καβς είναι πλέον μία πλήρης ομάδα, διεκδικήτρια του τίτλου.

5.    Οι ανοιχτοί λογαριασμοί από το 2010 και η εξιλέωση. Πολλά λέχθηκαν και γράφτηκαν μετά την Decision I του ΛεΜπρόν: ο Τζέιμς έφυγε γιατί δεν είχε το θάρρος να παραμείνει να προσπαθήσει για τον τίτλο στους Καβς, προτίμησε την σιγουριά του να παίξει δίπλα σε σταρ, πρόδωσε την ομάδα και ανακοίνωσε την απόφασή του σε εθνικό δίκτυο, ενώ ταυτόχρονα οι συγκρίσεις με τον Τζόρνταν ήταν αναπόφευκτες και άλλα. Η επιστροφή στο σπίτι του είναι μία προσπάθεια να τα σβήσει όλα αυτά.

Τα οφέλη της επιστροφής

1.    Η επιστροφή στο σπίτι του. Η επάνοδος εκεί που ξεκίνησε στο σχολείο και έπαιξε στη μεγάλη λίγκα, εκεί που είναι οι παιδικοί του φίλοι και αγαπήθηκε είναι συναρπαστική. Και αφού του συγχωρέθηκε η φυγή του πριν τέσσερα χρόνια, αυτή η συγκυρία πλέον είναι μία ευκαιρία να συνεχίσει την πορεία από εκεί που άρχισε για να χτίσει μία ομάδα τίτλων. Η ιστορία είναι πολύ καλή κι όμως είναι αληθινή. Ήδη το παγκόσμιο ενδιαφέρον και η αγωνία των φίλων της πορτοκαλιάς για την εκκίνηση της σεζόν έχουν φτάσει στα ύψη.

2.    Μικρότερη πίεση για πρωταθλήματα από αυτή που δημιουργήθηκε το 2010. Η πίεση για τίτλους στο Μαϊάμι ήταν αφόρητη και κυρίως στον ίδιο τον ΛεΜπρόν που βέβαια ευθύνεται και ο ίδιος που την δημιούργησε με τις εξαγγελίες του στην πρώτη παρουσίαση των big 3. Πλέον στους Καβς, τουλάχιστον για του χρόνου δεν υπάρχει η λαϊκή απαίτηση για τίτλους ακόμα και μετά την απόκτηση του Λαβ και των άλλων βετεράνων πολυτελείας. Είναι κοινό μυστικό ότι το Κλίβελαντ είναι στα 2-3 πρώτα φαβορί αλλά τόσο άγχος δεν υπάρχει.

3.    Τα μεγάλα ταλέντα σε όλες τις θέσεις που εγγυώνται το μέλλον της ομάδας. Παρόλη την ανταλλαγή του Ουίγγινς και του Μπέννεττ, το Κλίβελαντ είναι ομάδα γεμάτη ταλέντο. Ακόμα και ο Λαβ είναι μόλις 26 χρονών ενώ η πλειοψηφία των νεαρών είναι γεννηθέντες μετά το 1990-91. Τι καλύτερη περίπτωση ομάδας για τον ΛεΜπρόν να περιτριγυρίζεται από νεαρούς κάτι που θα του αυξήσει τις ομαδικές επιτυχίες ακόμα και το προσδόκιμο της αθλητικής επαγγελματικής του ζωής;

4.    Μία νέα ομάδα, άμεσα διεκδικήτρια του τίτλου. Έστω και αν δεν είναι το απόλυτο φαβορί για του χρόνου, οι Καβς θα είναι διεκδικητές του πρωταθλήματος σε ένα βάθος χρόνου μεγαλύτερο από εκείνο που θα είχαν οι Χιτ ακόμα και με τον ΛεΜπρόν στις τάξεις τους. Ο μεγάλος ηγέτης δεν σκέφτηκε τυχαία να επιστρέψει μόνο με το συναίσθημα αλλά είχε κατά νου και τις προοπτικές της καινούργιας ομάδας.

5.    Νέα ομάδα, σημαίνει νέα πρόσωπα και νέοι στόχοι. Για τον ίδιο τον Βασιλιά μία μετακίνηση που έγινε με τη θέλησή του σημαίνει μία νέα επανεκκίνηση για το ενδιαφέρον του κόσμου, ένα εφαλτήριο νέων διαδρομών και στόχων για τον πρωταγωνιστή μας και τους συμπαίκτες του και μία προσπάθεια διαρκούς προσωπικής βελτίωσης προς τέρψιν όλων των φίλων του μπάσκετ.

6.    Ο Τζέιμς δεν χρειάζεται να κάνει όλες τις δουλειές.  Η νέα ομάδα σε σύγκριση με αυτή που παρουσίασε το Μαϊάμι τα τελευταία χρόνια είναι πιο πλήρης και σε όλες τις θέσεις. Τέτοια μηχανή ριμπάουντ και αξιοπιστίας όπως ο Λαβ ή play maker μαέστρος σαν τον Ίρβινγκ δεν υπήρχαν πριν και αυτό αρκεί να κάνει από μόνο του τη διαφορά. Ακόμα και το βάθος της νέας ομάδας είναι μεγαλύτερο σε όλες τις θέσεις.


Οι φωτογραφίες είναι από:
1. Sports Illustrated: http://www.si.com
2. http://a.espncdn.com/photo/2012/0621/nba_lbjgallery_04.jpg

Η συνέχεια σε λίγες μέρες.
.

Έκλεισε ή άνοιξε η ψαλίδα; (μεταξύ του ΝΒΑ και του υπόλοιπου κόσμου)

Τέσσερα χρόνια μετά τη ντροπιαστική ήττα των τότε πρωταθλητών Λέικερς από τη Μπαρτσελόνα ήρθε μία ακόμα μεγαλύτερη ντροπή με την ήττα του Σαν Αντόνιο από την Άλμπα Βερολίνου (!). Μπράβο στους Γερμανούς, δεν λέμε, αλλά ο Μάτζικ, ο Μπέρντ και ο Τζόρνταν δεν είχαν χάσει ποτέ σε τέτοιους αγώνες κύριε fundamental μου και κύριε Πόποβιτς.  Μία μικρή μαύρη κηλίδα για το ΝΒΑ.

Και θα πει κάποιος, πώς είναι δυνατόν αφού τους σκόρπισαν όλους πριν λίγες βδομάδες (30 Αυγούστου - 14 Σεπτεμβρίου) οι Αμερικανοί στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας;  Είναι προφανές πως αν δεν κατέβεις να παίξεις σοβαρά, δεν νικάς ούτε τους απλά καλούς, όπως και αν λέγεσαι.

 
Τελικά έκλεισε η ψαλίδα μεταξύ ΝΒΑ και υπόλοιπου κόσμου ή ο χθεσινός αγώνας ήταν μία μαγική εικόνα; Η απάντησή μας παρουσιάζεται παρακάτω ως εξής:

1. Έκλεισε η ψαλίδα με την έννοια ότι οι ομάδες του ΝΒΑ χρειάζεται συχνά να αποδώσουν ένα μεγάλο ποσοστό των δυνατοτήτων τους για να κερδίσουν έναν αγώνα, άσχετα με τον αντίπαλο.
2. Αν συγκρίνουμε βέβαια την ελίτ των καλύτερων και πιο φορμαρισμένων παικτών των ΗΠΑ, ακόμα και της δεύτερης ή τρίτης ομάδας τους, η ψαλίδα δεν έκλεισε αλλά άνοιξε.
3. Αν υπολογίσουμε πως κάποτε οι ομάδες του ΝΒΑ κέρδιζαν άνετα, όποτε και όπου ήθελαν τις καλύτερες ομάδες του υπόλοιπου κόσμου και πως αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα, η ψαλίδα έχει κλείσει.
4. Από την άποψη της διάρκειας σε ένα τουρνουά ή μίας σειράς συνεχόμενων αγώνων σε μία σεζόν, η διαφορά έχει μεγαλώσει.
5. Αν αναλογιστούμε πως αρκετοί Ευρωπαίοι και άλλοι εκτός των ΗΠΑ παίκτες είναι πρωταγωνιστές στο ΝΒΑ, η ψαλίδα έχει κλείσει.
6. Αν κανείς διαπιστώσει πως οι περισσότερες Εθνικές ομάδες έχουν 'βαφτίσει' δικούς τους, καθαρούς Αμερικανούς (π.χ. Blatche, McCalebb)  για να ενισχυθούν, το κενό έχει μεγαλώσει.

 
7. Αν δει κάποιος τα πολλά γεμάτα γήπεδα στην Ευρώπη με πάνω από δέκα χιλιάδες κόσμο, οι διαφορές έχουν μικρύνει.
8. Αν σκεφτεί κανείς τα τηλεοπτικά συμβόλαια του ΝΒΑ και τα συγκρίνει με τα Ευρωπαϊκά ή άλλα, το κενό έχει αυξηθεί.
9. Αν δει κανείς την εξέλιξη του παιχνιδιού και ποιος δίνει τις κατευθύνσεις, η ψαλίδα έχει ανοίξει. Άλλωστε εδώ σχεδόν δεν υπάρχει και άλλος που να εξελίσσει το παιχνίδι εκτός της Αμερικής.
10. Από την άποψη της ατομικής τεχνικής κατάρτισης, οι ΗΠΑ είναι αρκετά μπροστά, άρα η ψαλίδα έχει ανοίξει.
11. Στο θέμα της ομαδικής τακτικής και στρατηγικής, ο υπόλοιπος κόσμος και ειδικά η Ευρώπη έχει βελτιωθεί ραγδαία. Επομένως η ψαλίδα έχει κλείσει παρόλο που το παιχνίδι δεν πηγαίνει προς τα εκεί.

Συμπέρασμα: Είναι σχετικό το να αποφανθεί κανείς. Οι ισορροπίες στο επίπεδο της ελίτ του παιχνιδιού είναι τέτοιες που τίποτα δεν είναι δεδομένο, χρειάζεται να σεβαστείς τον κάθε αντίπαλο και να κοπιάσεις για να νικήσεις. Όμως συνολικότερα οι διαφορές του Αμερικανικού επαγγελματικού μπάσκετ με τον υπόλοιπο κόσμο είναι ακόμα μεγάλες. Μικρότερες μεν από την δεκαετία του 80 και του 90 αλλά από το 2010 και μετά η διαφορά έχει αρχίσει πάλι να αυξάνεται.

ΥΓ: Αυτά τα τουρνουά οι Αμερικανοί προσπαθούν να υποβαθμίσουν κοιτάζοντας όπως λένε την διάδοση του παιχνιδιού. Τέτοιες ήττες όμως πιστεύουμε πως είναι χτύπημα στο πρεστίζ και την ανωτερότητα του ΝΒΑ. Ειδικά όταν κατεβαίνει στο γήπεδο η φετινή πρωταθλήτρια.

Η φωτογραφία της Άλμπα είναι από το επίσημο site της ομάδας: www.albaberlin.de
.