Στον Έλληνα διακρίνεται μία περίεργη συμπεριφορά. Μια ακατανόητη συμπάθεια ή αντιπάθεια σε ορισμένα πρόσωπα. Στο χώρο του μπάσκετ, θυμόμαστε την αντιπάθεια και το μένος στο Ντράζεν Πέτροβιτς, επειδή είχε την ατυχία ο αδερφός του να κάνει εκείνη τη δήλωση το 87 να ευχηθεί καλή επιτυχία στους Ρώσους (όπως απεκάλεσε τότε τους Σοβιετικούς) μετά τον χαμένο τους ημιτελικό. Ο Ντράζεν έγινε ο πιο μισητός αντίπαλος, σε κάθε μικρό μειονέκτημα, όλοι κατά πάνω του. Αργότερα, μετά την απώλειά του, μάθαμε για το τί χαρακτήρα και μεγάλο πατριώτη επρόκειτο. Η Εθνική Ισπανίας επίσης σχεδόν όλη μας είναι αντιπαθής: προσποιούνται, είναι υπερόπτες, παίζουν θέατρο σκιών .. Έως και μισητή φαίνεται ώρες - ώρες. Ο δε Ναβάρο είναι γραμμένος στα κατάστιχά μας, αγνοώντας οι πιο πολλοί την υψηλή του μπασκετοσύνη, αυτού και των συμπαικτών του. Η ποδοσφαιρική Μπαρτσελόνα βέβαια είναι παράδειγμα σεμνότητας και ταπεινότητας για εμάς, κάτι βέβαια που δεν συνάδει με τα αστρονομικά ποσά (πρόκληση) που αμείβονται οι σημερινοί Κροίσοι του αθλητισμού. Η μπασκετική Γερμανία και ο Νοβίτσκι μας είναι συμπαθείς βέβαια, μέχρι να τους αποθεώνουμε μετά τους τελικούς του ΝΒΑ. Δίκαια αλλά για μια στιγμή. Αν η Εθνική Γερμανίας ήταν πιο δυνατή και μας κέρδιζε συνεχώς όπως οι Ισπανοί, θα νιώθαμε το ίδιο; Όχι βέβαια, είναι καλοί και συμπαθείς όσο τους νικάμε, ο Νοβίτσκι τέλειος παίκτης αλλά η Εθνική ομάδα του υποδεέστερη από τη δικιά μας.
Στους τελικούς του ΝΒΑ πολλοί ανακάλυψαν ή θυμήθηκαν τον Νοβίτσκι πόσο κορυφαίος παίκτης είναι, ενώ ελάχιστοι υποστήριζαν το Ντάλας πριν την έναρξη των πλέι οφ. Παράλληλα έγιναν όλοι επικριτές του ΛεΜπρόν Τζέιμς, λες και ήταν κάτοικοι του Οχάιο και των περιοχών του Κλίβελαντ, έτοιμοι να τον κατασπαράξουν σε κάθε του σφάλμα. Έχει βέβαια κι αυτός αρκετό μερίδιο ευθύνης μα αν υποθετικά κέρδιζε το πρωτάθλημα ή είχε έναν υποδεέστερο ή αδιάφορο αντίπαλο στους τελικούς (βλέπε Οκλαχόμα ή Μέμφις) οι πιο πολλοί κόλακες θα τον αποθέωναν. Τέλος πάντων. Ο Έλληνας είναι γνωστός για την κολακεία του, τον οπορτουνισμό, τα συμπλέγματά του και άλλα συμπαρομαρτούντα. Κυρίως σαν συλλογική νοοτροπία που καλλιεργείται και επηρεάζει τους πολλούς.
Όσο αφορά όμως τον Ντιρκ Νοβίτσκι, έδωσε τα διαπιστευτήρια του στους τελικούς του ΝΒΑ και αυτή την στιγμή θεωρείται και δίκαια ο καλύτερος μπασκετμπολίστας του κόσμου. Απίστευτο για έναν γέννημα-θρέμμα (μέχρι τα είκοσί του) Ευρωπαίο να ανακηρύσσεται και τυπικά ο καλύτερος. Δεν υπάρχουν υποκειμενικές απόψεις εδώ: MVP των τελικών και τέλος. Εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που ένας λευκός βγήκε πιο πολύτιμος παίκτης των τελικών του πρωταθλήματος. Ο Λάρρυ Μπερντ ήταν αυτός που όταν του ζήτησαν να σχολιάσει τις απόψεις ότι ο Νοβίτσκι είναι ο νέος Μπερντ αρκέστηκε να πει: - Είναι τιμή μου που με συγκρίνουν με τον Νοβίτσκι. Τι μεγαλείο ψυχής είναι αυτό για το θρύλο των Σέλτικς, τι ανωτερότητα; Πόσο μέγιστος είναι άραγε;
Ο Ντιρκ στον έκτο τελικό με το Μαϊάμι ήταν σε κακή μέρα 8 στα 20 δίποντα και 1 στα 7 τρίποντα. Δεν κρύφτηκε όμως και συνέχισε μέχρι τέλους παίρνοντας τα μεγάλα σουτ. Αυτός είναι ο ορισμός του ηγέτη. Το μπασκετικό του ταλέντο μέγιστο: 2,13 ύψος με σουτ, κίνηση, ευλυγισία, πάσα .. Και ριμπάουντ και άμυνα και καλό court vision. Το άνοιγμα των χεριών του (wing span) είναι αντίστοιχο με ενός παίκτη ύψους σχεδόν 2,20 και μαζί με τον παλμό του σουτ του και την στάση του σώματος του τον κάνουν ανίκητο. Όλη του η σωματοδομή σε συνδυασμό με την τεχνική και πλαστικότητά του τον καθιστούν παίκτη φαινόμενο. Δεκατρία συναπτά έτη στο πρωτάθλημα και στα έντεκα από αυτά να είσαι ο ηγέτης μίας ομάδας είναι ασύλληπτο. Όμως εκτός από τα σωματικά του προσόντα και την τεχνική, ο Γερμανός μας φίλος, έδειξε μεγαλείο ψυχής. Οι δηλώσεις του, ο σεβασμός και η εκτίμηση στους συμπαίκτες του, η αυταπάρνηση του να αγωνιστεί με πυρετό, το ύφος και ήθος του γενικότερα μας διδάσκουν ότι η μετριοπάθεια είναι για τους κορυφαίους. Γιατί αυτοί δέχονται απλόχερα τις καλές κριτικές, την εκτίμηση, την αναγνώριση και την αγάπη του κόσμου. Να μην ξεχάσουμε πως συμμετέχει και στην Εθνική Γερμανίας από το 1999 σχεδόν χωρίς διακοπή.. Ο πατριωτισμός του έρχεται να προστεθεί εδώ σαν ένα ακόμα πλεονέκτημά του.
Όσο κι αν εμείς αγαπήσαμε τον Τζόρνταν, τον Μάτζικ, τον Σακ, τον Καρίμ και τα άλλα ιερά τέρατα της πορτοκαλιάς, αυτή η ηθική στάση του Ντιρκ Νοβίτσκι, που ήρθε να προστεθεί στην αθλητική του τελειότητα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της σημερινής παγκόσμιας show biz. Ρομαντικοί του κόσμου ενωθείτε, παίξε για χρόνια ακόμα μπάσκετ Ντιρκ.
_
