Ο Λεμπρόν Τζέϊμς ανακοίνωσε στα τηλεοπτικά δίκτυα τον επόμενο σταθμό της επαγγελματικής του καριέρας. Για τους ρομαντικούς και λάτρεις της πορτοκαλιάς δεν παρέμεινε στο Κλίβελαντ και επέλεξε τον ζεστό νότο της Φλόριδας και του Μαϊάμι. Προσωπικά δεν είμαι από τους κορυφαίους υποστηρικτές του Λεμπρόν σαν το ιδανικό στυλ παίκτη στο γούστο μου. Προτιμώ κάτι πιο αδύνατο και ντελικάτο. Παραδέχομαι όμως ότι είναι τόσο καταλυτική η παρουσία του που είχε ή έχει ακόμα (;) τα φόντα να διεκδικήσει την θέση του καλύτερου παίκτη όλων των εποχών. Παίκτη με μέσο όρο triple double, τόσο πολύμορφο μα και κορυφαίο σε πολλές κατηγορίες, θεαματικό και ουσιαστικό, μεταμορφωτή της ομάδας του σε λίγα χρόνια χωρίς συμπαίκτες περιωπής, ίσως δει είχαμε ξαναδεί ποτέ. Και κυρίως δεν έχουμε ξαναδεί αυτά που κάνει στο γήπεδο μέχρι πρόσφατα. Ακόμα και οι φανατικοί του Κόμπι ή και ο ίδιος ο Τζόρνταν έλεγαν ότι έχει τα φόντα να τον ξεπεράσει! Μέχρι που έφτασε η περιβόητη Πέμπτη, 8 Ιουλίου 2010 ή τα ξημερώματα της Παρασκευής. Τέτοιος θόρυβος εν αναμονή μιας απόφασης δεν είχε γίνει ούτε με την επιστροφή του Τζόρνταν το 1995. Λίγοι ενθουσιάστηκαν στο άκουσμα της είδησης. Οι πιο πολλοί απλά μετέδωσαν το γεγονός αν εξαιρέσουμε ίσως τους φανατικούς του Μαϊάμι.
Οι οπαδοί των Καβς γεμάτη λύπη, θυμό και οργή. Άλλοι έσκιζαν κι έκαιγαν τις φανέλες του με το 23, πολλοί μιλούσαν για προδοσία και προσβολή που το έμαθαν από τα κανάλια. Οι δηλώσεις του προέδρου των Καβς ήταν σε δραματικούς και οργισμένους τόνους. Έδειχναν και δόσεις μεγάλης πίκρας.
Δεν θέλω να στενοχωρήσω τους φίλους του Λεμπρόν. Είναι μεγάλος παίκτης, μα πόσο μικρός φάνηκε εδώ! Ο μεγαλύτεροι παίκτες όλων των εποχών έχτισαν ομάδες γύρω τους στην ίδια ομάδα και τις ανέδειξαν, δεν έφυγαν στα 26 επειδή δεν τους .. έκατσε να πάρουν τίτλο. Και μάλιστα σε μικρότερη ομάδα με μικρότερους παίκτες. Αυτοί έρχονται σε σένα δεν πάς εσύ σε αυτούς! Βλέπε Κόμπι, Μπερντ, Τζόρνταν, Μάτζικ, Τζαμπάρ (για λίγο μόνο στην αρχή στους Μπακς), Ράσελ, Χακίμ. Ακόμα και Γιούιν. Γιατί διάολε, όταν έχεις τα άπειρα λεφτά, μπορείς να έχεις και λίγο χώρο για συναίσθημα. Είναι και η ιστορία του παιχνιδιού αν σε ενδιαφέρει που στο τέλος θα καταγράψει ότι δεν μπόρεσες να δώσεις τίτλους σε μία ομάδα και έφυγες για να τους πάρεις αλλού (που θα τους πάρεις, δεν το συζητάμε). Δύσκολα όμως θα είσαι Τζόρνταν, Τζαμπάρ, Τσάμπερλεν, Μάτζικ, Ράσελ .. όταν αποσυρθείς ..
Το όμορφο παραμύθι των παικτών καταλυτών σε μία ομάδα έλαβε τέλος δυστυχώς. Το ζήσαμε και κοντέψαμε να το δούμε αληθινό. Δεν θέλουν να είναι μόνοι τους, δεν μπορούν, δεν σκοπεύουν να προσπαθήσουν; Ποιος ξέρει; Θέμα χρόνου ήταν να πάρει πρωτάθλημα ο Λεμπρόν με τους Καβς. Οι Καβς δίκαια εξοργίστηκαν επειδή το έμαθαν από τα media, τι υποτιμητικό! Το χρώμα του χρήματος δυστυχώς και της εύκολης δόξας των τίτλων με όποια σύνθεση και όποια ομάδα. Αν αυτό θα τον δικαιώσει στην ιστορία; Δεν το πιστεύω. Θα είναι πια ένας από κάμποσους σταρ. Πριν ήταν ο ένας σταρ, μόνος του, ο καταλύτης της ομάδας και του μπάσκετ ..
_
